STELT U HET OP PRIJS
O
AIIDVEE
„ONS ZEELAND"
ONS ZEELAND
ZEEUWSCHE VOORVALLEN EN GEBEURTE
NISSEN UIT UWE OMGEVING IN
TE ZIEN
ZOO JA
geeft dan onze bureaux St Pieterstraat F 33 te
Middelburg een telefoontje (No. 150) of een ander
bericht als er een interessant voorval plaats vindt
of gaat plaats vinden
Eén wenk en de „Ons Zeeland'-fotograaf
is ter plaatse
Het echtpaar Joh. Rouw—Geelhoedt
te Terneuzen was 28 April j.l. 60 jaren
vereenigd.
gebroken, of ze werden in de vuurlinie gedeponeerd.
29 April. Liesbeth fietstocht gemaakt met eenige
vriendinnen langs de bloeiende kersenboomgaarden op
Zuid-Beveland. Daar de ketting tegenwoordig vaak van
haar fiets loopt, mocht ik in de achterhoede fietsen.
Veel spottende blikken en woorden opgevangen. De
een dacht dat ik met de kinderen uit was en de ander
vermoedde dat ik van mijn dochters af wilde. Ook
veel stof gezogen en afschuwelijk dorst geleden. Mijn
tong werd als leer en Liesbeth scheen geen cafeetje
op te merken. Meer dood dan levend thuis gekomen
en Liesbeth voorzichtig op haar onachtzaamheid gewe
zen. .Philemon", zei ze, ,,ken je wereld toch; wanneer
we onderweg iets gebruikt hadden, zou jij hebben moe
ten betalen en daar had je geen zakgeld genoeg voor!
30 April. Wederom nationale feestdag. Jossie
oudergewoonte wederspannig hoewel de oranjebroek
hem beslist goed kleurt. Met een vlag voorzien rukte
hij eindelijkuit, doch keerde weldra terug wijl de straat
jeugd hem lastig viel. Heb het kind begeleid naar school
om desnoods met mijn wandelstok de nationale kleu
ren te verdedigen, 't Bleef gelukkig bij scheldwoorden
als kroonprins en Kaat Mossel,
's Avonds muziek van „Trommele tamboers Op
last van Liesbeth Beppie opgehaald. Die stond met een
jongeling te praten. Die had veel verstand van muziek,
verklaarde ze. „Daar had hij je toch niet voor vast te
houden", zei Liesbeth streng. „Ik schrok telkens zoo van
den grooten trom" klaagde Beppie.
1 Mei, Daar er vanmorgen een paar „langpoo-
ters" door de kamer zweefden, kwam het gesprek van
zelf op het vliegwezen. Ik sprak er mijn verwondering
over uit, dat de vliegenierster, mevr. Bailey, altijd m
gezelschap van andere machines vliegt. Kreeg een uit
brander. 't Past niet, zei Liesbeth, dat een dame
's avonds alleen aan aviatiek doet,
Men kent de menschen het beste aan hun wenschen.
DE BRAND
door
R. J. BRANDENBURG.
Op mijn dagelijksche wandeling door het park, in
den vooravond als de kleuren Beginnen te verbleeken
en de lijnen te vervagen, ontmoette ik hem geregeld.
Hij stond bij den grooten vijver, waarin de witte zwa
nen dreven als sprookjesschepen, en blikte droomerig
over het matzilveren vlak. Minutenlang kon hij zoo
staan, onbeweeglijk, als een oud, uit hout gesneden
beeldje.
Op een vroegen voorjaarsavond, in de lucht trilde
reeds een belofte van warmte en van jong leven, zag
ik hem aandachtig kijken naar een paar teere witte
crocusjes, die hun kopjes uit het groene gras opsta
ken. Hij scheen geheel verloren in den aanblik van deze
bloempjes, waaraan hij zijn ziel had gegeven, want zelf
was hij als een dood ding. Plotseling kwam er beweging
in hem, hij schudde het hoofd en ging, in zichzelf mom
pelend, verder.
Hij was een klein oud mannetje, met een perkament
achtig, door felle rimpels doorsneden gezichtje, zijn hou
ding, hoewel gebogen, was stram en had iets militairs.
Hij was steeds gekleed in dezelfde zwarte jas, die hem
strak om het lichaam zat en die, hoewel versleten, een
eerste kwaliteit stof verried.
Ik stelde groot belang in het kleine mannetje. Hij
vormde zulk een scherp contrast met het jonge voor
jaar, het leven in hem zat zoo diep weggedoken en
Vervolg op bladz. 16
BflHI
