tb PCEDEL5
De Vlissingsche Ruyterschool
8
ONS ZEELAND
Zoo welvarend ziet 't er allemaal uit. Je voelt, direct
bij aankomst in dit bloemendorp, dat je in het centrum
van den tuinbouw zit.
Als bewijs van den vooruitstrevender! geest van de
Aalsmeersche exporteurs dient wel, dat de bloemen
des ochtends in Aalsmeer gesneden worden, per vlieg
tuig naar Londen vervoerd worden en daar den zelfden
dag ter markt komen.
Ik heb me voorgenomen je krijgt den smaak er
van beet een veiling te gaan bijwonen.
lederen werkdag worden alle soorten snijbloemen
geveild. Eiken Dinsdag, Donderdag en Zaterdag pot-
bloemen en perkplanten.
De tentoonstelling juist dien dag was de Koningin
er geweest en Aalsmeer was in vlaggentooi is een
bepaald succes geweest.
O, het binnenkomen in die zalige bloemen-hal! De
zoete geuren die je neus streelen!
„Rechts houden, rechts houden!" roept men je toe,
En 't is maar goed, dat hieraan de hand gehouden
wordt, in je extase ren je van het eene bloemenbed
naar het andere.
„Kijk eens, die rozen!" je staat in stille bewondering
voor een vaas met roode Hadley-rozen, zóó nobel van
vorm, dat je er stil van wordt.
Maar daar vraagt een vergulden mand met een
weelde van wuivende paarse seringen in oploopende
tinten, van wit-lila, tot diep-violet, reeds je aandacht.
Bescheiden was-kleurige lelietjes staan stil te droo-
men.
Rose rozen als heel fijn porcelein lijken haast on
wezenlijk.
Cyclamen, zóó groot en mooi als ik ze zelden zag.
Een collectie in enkel wit leek op een veldje met witte
vlinders, die in de zon spelemeien.
Vlam-roode azalea's wedijveren in pracht met de
witte, de rose, maar mooier nog is de terra azalea, die
wat apart staat, als een pauw, die zich niet wil enca-
nailleeren met de kippen waarmee ze in één hok is.
De teêr-rose prunis is er sterk vertegenwoordigd. Je
denkt je er kleine geisha's bij, die, de armen hoog
geheven, speelsch de takken beroeren.
Een keur van begonia's, in rose en rood.
Maar wat haalt bij de rijke pracht van de horten
sia's. Enorm van grootte zijn ze. Ik zag ze in maan-
blauw, in wit, in rose, maar de rozen-roode hortensia,
die wat apart van haar soortgenooten stond, was van
een kleur, zooals men die nooit nog bij hortensia's
eantrof.
Wat zoete geur strijkt daar langs me heen, als een
vrouw, die, bescheiden geparfumeerd, langs je gaat.
Lathyrus! in alle mogelijke tinten. Neen, maar, die
zalmkleurige had u moeten zien. Een wondertje van
kleur en lijn.
Primula's, sneeuwballen, anemonen, cineraria's, ach,
wat niet al!
Een verzameling cactussen deed de harten van de
liefhebbers sneller kloppen.
„Geurige, zoete bloem van thee, Mimosa van Japan!"
Ik dacht aan het Geisha-liedje, toen ik de beeldige,
gele trosjes ontwaarde.
Heel stil, heel devoot stond midden in de bloemen
pracht, een magnolia, de tulp-vormige room-kleurige
bloem naar boven geheven.
In vormen geknipte Buxus en Taxus voor de
liefhebbers een weelde! ik voor mij vind ze stijf.
Een ouderwetsch bouquet je, van rose en roode rozen,
met wit papieren ronde manchet en lange, smalle lint
jes in rood en lila, doet aardig aan,
O, en er was nog zooveel, maar ik heb m'n ruimte
opgesnoept.
Gaat u er esns heen, al is er geen tentoonstelling,
er is alles te vinden wat ik er zag en u komt met zeld
zame bloemen terug naar de hoofdstad.
E. B. B.
D,e Ruyterschool die jubileert,
versierd zijn hare wanden,
de vlaggen waaien flappend uit
op reede en op stranden.
Zij is nu vijf en twintig jaar
een sieraad voor den boulevard
en voor de Nederlanden.
De Ruyterschool die jubileert;
haar oude onderdanen
zijn nu kap'tein of officier
en hijschen thans hun vanen.
Die jongens van de Ruyterschool,
ze varen nu van Pool tot Pool
op groote oceanen.
De Ruyterschool die jubileert,
weergalmt de Jacobstoren,
de meisjes van de Scheldestad
moet je daarover hooren!
Want 't blauwe Ruyterboy-jacquet
en 't Vlissingsch meisje, zoo cocquet,
zijn voor elkaar geboren.
De Ruyterschool die jubileert.
nu één moment 't Verleden
de Gouden Eeuw, daar denk je aan,
op dagen zooals heden,
toen héél ons land een goudmijn was,
dat is voorbij nu voel je 't pas,
maar we zijn vrij tevreden.
De Ruyterschool die jubileert,
Michiel moest het eens weten,
dat men na zooveel honderd jaar
zijn naam niet is vergeten;
hij draaide zich in 't graf wel rond,
kwam trots weer op beganen grond
en ging weer ijzer vreten.
De Ruyterschool, de Ruyterschool
staat stevig in de bloemen,
het dient toch éventjes gezegd,
wij mogen op haar roemen.
Laat men haar eeuwen nog hierbij
een fundament der koopvaardij,
de trots van Zeeland noemen.
WILLE;TELL II.
