GEBR1 BOER,
ONS ZEELAND
13
DE ANDER
de kamer drentelde, meestal fluitendEn ook
meestal hetzelfde deuntje, een populair wijsje, de
.Schlager" van het seizoen. Wat was ook weer zijn
laatste lijfmop"? Juist, ,,In a little Spanish Town".
Zacht fluit ik de eerste noten, hou dan echter meteen
op. Ik kan het niet helpen, dat mijn oogen vochtig
worden, dat er een vreemd, onaangenaam gevoel in
mijn keel komt, als ik aan dat liedje denk.
Mijn oogen branden mij in het hoofd, als ik erover
ga filosofeeren, hoe vlug het toch met een mensch ge
daan kan zijn. Jan Hendriks was een flinke, sterke
brok levenslust en vitaliteit, en nu ligt hij daar in
Bussum op zijn sterfbed, koud en stijf.... Nooit zal
hij weer zijn pijp rooken, nooit zal hij hier nog door
de kamer drentelen, nooit zullen zijn lippen zich tot
fluiten tuiten....
Ik zit als versuft, en hoor niet de stappen op de
trap. Pas als de deur wordt opengeworpen kijk ik op.
en met een ruk schuif ik mijn stoel achteruit. Voor me
staat Jan Hendriks!!! Vriendelijk lachend, als immer!
.Kerel", stamel ik, „leef je? Watwat beteekent
dat dan?"
Vluchtig werpt Jan een blik op de advertentie,
welke mijn bevende vingers hem wijst, dan haalt hij
luchtig de schouders op. ,,Oh, datzegt hij kalm.
Een stuk neef van me.... heel toevallig precies als
ik!„ En hij blaast een zware rookwolk uit, drentelt de
kamer rond en fluit„In a little Spanish Town"!
Langzaam bekom ik van mijn verwondering. En dan
hervind ik ook mijn spraak:
„Kerel", voeg ik hem toe, „hou in Godsnaam op met
die vervelende deun, neem een stoel en blijf zitten.
Hier is een aschbak, misschien weet je toevallig, waar
die voor dient! En als ik je dan raden mag, rook dan
liever sigaren, als je bij iemand anders op visite gaat,
want je pijp st. weer allerverschrikkelijkst.
door
ELSA KAISER.
Wanneer het zomer was zat ze in het kleine tuintje
voor het huis, goed ingepakt en trouw verzorgd door
haar man, de oude invalide mevrouw De Valk. 's Win
ters kon men haar vinden voor het venster van de
zonnigste kamer van het huis. Altijd in haar grooten
rolstoel met een gewatteerde, zijden deken over haar
knieën, zorgvuldig ingestopt rond de voeten. De magere
knokkige handen gevouwen in haar schoot, waar ze
akelig, gelig afstaken tegen het diepe rood van de
zijden deken.
In haar kleine staalgrijze oogen was immer een blik
van haat en haar scherpe wasgele neus stak dreigend
naar voren.
Uren lang zat haar man naast haar, las haar voor
of praatte met haar. Nooit verflauwden de zorgen voor
zijn verlamde vrouw. Als een teedere liefdezuster
stopte hij de dekens vaster in haar lenden, wanneer ze
klaagde over tocht. En geduldig manoeuvreerde hij mi
nutenlang met de kussens in haar rug, totdat het ein
delijk naar haar zin was.
Nooit ging hij uit, altijd door zat hij naast zijn
vrouw's rolstoel, hielp haar, las haar voor of plukte
een paar rozen voor de vaas op het tafeltje naast haar-
Zijn zorgende teederheid werd echter nooit door haar
beloond. Geen vriendelijke blik uit haar staalgrijze
oogen trof hem ooit. Geen glimlach plooide haar mond.
Ze praatte weinig, en als ze sprak waren het slechts
klachten op hatelijken, beschuldigen den toon geuit.
Niemand begreep ooit hoe de oude man dit leven
volhield. Zwijgend zonder één klacht volbracht hij jaren
lang wat geen enkele liefdezuster ook maar één maand
kan volhouden. O, er waren vele verpleegsters ge
weest, die door mevrouw Valk hoffelijk en beleefd be
handeld werden als gasten, maar wier hulp ze niet
aannam. Ze eischte alles van haar man. Jaren lang
was dat nu reeds zoo, en het scheen als zou het nooit
veranderen. Het was als een stillen strijd tusschen die
twee menschen, een strijd tusschen haat en liefde.
Voor den ouden heer Valk was het lijden zijner vrouw
nog grooter marteling dan voor haar zelf. Dikwijls
voelde hij zijn lot als te zwaar en zou hij in opstand
willen komen, doch dit gebeurde nooit. De gebogen
lijdzaam dragende figuur van den ouden man, had
zich slechts éénmaal in zijn leven opgericht tot verzet
Wijnkooperij
Opgericht 1795
VLAARDINGEN.
Generaal-vertegenwoor-
digers van
Carré Perseval, Epernay
Edmond Dupuy <S Co.,
Cognac.
Red. Hackle Whisky,
Glasgow.
D. Leiden Ltd., Keulen.
Hofleveranciers van
Z. M. Koning Willem III
Zijne Keizerlijke, Konink
lijke Hoogheid Keizer
Frans Jozef
Z. M. den Koning van
Engeland
Leveranciers van
Z. K. H. den Prins van
Wales
Z. K. H. den Hertog van
York
Z. H. den Hertog van
Wellington
Z. H. den Hertog van
Manchester
The House of Lords, etc.
en dat oogenblik zou hij nooit meer vergeten. De her
innering daaraan bewaarde hij vol wanhoop in zijn
hart, en de levende waarschuwing zat in den rol
stoel en staarde hem aan met van onbluschbaren haat
brandende oogen.
Zelfs in haar hevige pijnaanvallen vergat de oude
vrouw nimmer haar stekenden blik op den ouden man
te richten en haar kermen klonk dan als duivelsch
geschater om de diepe wanhoop die uit zijn houding
sprak.
Hij deed al het mogelijke haar pijnen in die oogen-
blikken te verlichten, het baatte niet, er was geen ver
lichting voor haar noch in het leven noch in den dood.
De ziekte waaraan ze leed kon jaren en jaren duren,
was het oordeel van zelfs den beroemdsten professor,
wien de oude heer Valk het gevraagd had.
En met dit vonnis was de wanhoopsblik in zijn oogen
nog dieper geworden en zijn houding nog gebogener,
maar in de oogen der vrouw was een straal van boos
aardige vreugde geweest, toen ze bij dit vonnis den
Tw»"5
Tckay''
M NISI HUNGARE"
