16
ONS ZEELAND
prettig vinden onder deze omstandigheden. En wat
zeg je daarvan we vonden zes flesschen champagne
verborgen onder de trap.
Het plotseling binnenkomen van Heseltine deed hem
ophouden. Die vreemde Engelschman, die zijn verstand
verloren had omdat zijn meisje hem in den steek had
gelaten, scheen door de opwinding zijn zwijgen te
hebben verleerd. Hij nam mijn plaats in aan de
piano en speelde de „Marche Eunèbre" van Chopin.
Hij speelde met zooveel innig gevoel, dat Ziminsky
en ik er ontroerd van waren. Bij den laatsten toon,
die klonk als een snik, sprong hij op en zei opge
wonden
Von Arnhelm doorzoekt het huis van den kelder
tot het dak. Jullie moeten meekomen.
Wij volgden hem. De Duitsche commandant wilde
niet aan tafel gaan, voordat hij eiken hoek en ieder
gat doorzocht had. Het was een van die oer-oude
vestingkasteelen, zooals er nog enkele in Frankrijk
te vinden zijn. Wij gingen van de eene galerij naar
de andere, salon in en salon uit, terwijl de schoenen
van de soldaten dof op de parketvloeren sloegen.
Ieder tapijt werd opgelicht, de paneelmuren werden
beklopt, oogen spiedden onder de van schietgaten voor
ziene vensterbanken, met moeite beklommen we een
zeer wrakke trap, die naar een toren leidde. Ten
slotte verspreidden we ons. Ik bevond mij in een
kamer met opgezette vogels achter glas. Ik heb voor
dergelijke dingen nog al belangstelling en bekeek de
verzameling dus eens, toen ik opeens een stem hoorde,
die uit de ingewanden der aarde scheen te komen.
Kom eens met een licht, door den tocht is mijn
kaars uitgewaaid.
Ik herkende de stem van den Engelschman en,
rondziende, zag ik in een hoek van de kamer zijn
hoofd boven den grond uitsteken. Hij moest daar een
geheime trap hebben gevonden, door een groot houten
luik verborgen.
Ik kwam naar hem toe en keek langs een wentel
trap naar omlaag. De lucht, die uit de donkere ope
ning opsteeg, maakte me wee.
Ik denk dat het naar een gevangenis leidt, zei
hij kuchend. Geef mij de lantaarn maar, als je
bang bent om mee te gaan.
Je kunt zelf het licht wel dragen, daar jij
voorop gaat, maar ik ben evenmin bang als jij, zei
ik. Maar als die graaf daar beneden is, zal hij
wel korte metten met je maken.
Tot eenig antwoord greep hij mij de lantaarn uit
mijn hand en terwijl hij hem zoo hield, dat er wat
licht in het gat viel, daalde hij langzaam af. Ik volgde,
en moest goed oppassen om niet naar beneden te
glijden, daar de treden bedekt waren door een jaren
lang aangegroeide glibberige gladde laag vuil. Het
was een vreeselijke plaats.
Wees voorzichtig, je zult daar meer ratten dan
Franschen vinden, riep ik.
Mijn stem werd door de steenen muren rondom den
afgrond weerkaatst.
Steeds lager ging het, lager. Opeens riep Hesel
tine, die een heel eind onder mij was
Je hebt gelijk het wemelt hier van ratten.
Pas op het licht, waarschuwde ik. Is de
Franschman daar
Daar is een gat in het midden van den steenen
vloer, antwoordde hij. Het lijkt op een wel, aan
één zijde zijn smalle ijzeren uitsteeksels. Ik zal naar
beneden gaan.
En ik zal hier in de duisternis achterblijven
Ga maar gerust terug, als je het onaangenaam
vindt
Om daar alleen te staan, in dat donkere gat, met
uitgehongerde ratten, zoo groot als katten, neen, aan
genaam vond ik dat niet.
Ik voegde mij weer bij Ziminsky en de overigen en
een uur lang werd de tocht nog voortgezet. Toen moes
ten we het opgeven. Heseltine was nog niet terug,
teen we naar de eetkamer gingen. Een van deze Duit
sche beeldstormers had een ingelegd kabinet in brand
hout veranderd en we konden onze gezichten wel
schroeien bij dat vuur. Op tafel stond een groote,
goudkleurige gebraden gans, met eenige van de zoo
juist ontdekte champagneflesschen. Het zag er aan
lokkelijk uit, maar von Arnhelm keek grimmig. Woede
over het verlies van zijn officieren en vrees voor erger
dat nog komen kon, hadden een zwijgenden duivel
van hem gemaakt. Ziminsky fluisterde
Denk er om, geen woord hoor Als je spreekt,
zal hij je in arrest stellen of het huis uit zetten in
de duisternis.
Dus zweeg ik. Maar waar was de Engelschman
De commandant werd steeds zenuwachtiger. Hij raakte
de gans ternauwernood aan, ofschoon hij enorme kwan
titeiten wijn verzwolg. Ik dacht aan den verschrikke-
lijken put onder in de verslijmde gevangenis en waagde
eindelijk te zeggen
Het is mogelijk, dat ik.
Houdt gij uw mond
Zijn roode oogen keken mij aan met starren blik.
Ik zweeg.
Heseltine heeft niemand ooit teruggezien
Nooit zal ik dien nacht vergeten. Op de tafel stond
een enorme vaas vol met lelietjes van dalen, uit een
van de broeikassen, die een fijne geur gaven. De
Oostenrijker werd er poëtisch van. Met zijn blozend
gezicht en tintelende oogen scheen hij de vrees niet
te kennen, die von Arnhelm telkens en telkens weer
naar het glas deed grijpen. Deze was ten slotte zoo
beneveld, dat hij den vermiste vergat èn Neitzche èn
Foulkes en als levenloos in zijn hooggerugden eiken
houten stoel zat en maar rechtuit staarde, in zulk
een verstarring, dat ik er van huiverde.
Zoo spoedig ik kon, verdween ik, blij mijn slaap
kamer te kunnen opzoeken.
De huzaar, die den vorigen nacht voor mijn deur
had gelegen, was er nu weer. Hij sprong op en groette.
Een flink vuur had hij in mijn kamer aangelegd
de bevroren ruiten glinsterden en door en de muren
vertoonden dansende schaduwen.
Ik ging in bed, maar. de slaap bleef eerst uit. Langs
galerij en gang hoorde ik voortdurend de voetstappen
der Pruisen, want de commandant had het geheele
detachement in het kasteel ondergebracht. In loeiende
vlagen regeerde de wind over het bevroren landschap,
waar de moerassen tot ijzer waren geworden en de
kleine vogels dood van de boomen vielen, en waar
zoo menig jonge man in de sneeuw te slapen lag, om
nooit weer te ontwaken,
Een uur omtrent zal ik geslapen hebben, toen ik
plotseling wakker werd.
Er moest iets gebeurd zijn of er stond iets te ge
beuren. Ik sprong het bed uit, door instinct gewaar
schuwd. Op hetzelfde moment hoorde ik den aanroep
van den huzaar buiten de deur
Wie daar
Toen volgde een knal, in die doodsche stilte aan
doende als een kanonschot, en ik vloog naar de deur.
Een vreeselijke aanblik wachtte mij. De huzaar boog
