ONS ZEELAND
18
Ik geloof, antwoordde ik op ijzigen toon, -dat
jij het eerst in aanmerking komt om een uitleg te geven.
Waarom? Ik inviteer je om te lunchen, je blijft
hier twee minuten en gaat er dan opeens van door na
eerst je schoenen met een of ander kleverig goedje
aan mijn prachtige kelim te hebben vast geplakt, die
daardoor onherstelbaar is bedorven. Daarop sjouw je
door de stad met Oostersche muilen aan, zoodat ik
bang word dat je plotseling ongeneeslijk krankzinnig
bent geworden. En ten slotte kom je weer hier,, zoo
normaal als altijd en geeft me het kleedje volkomen
ongeschonden terug. En dan mag ik zeker nog niet
eens om uitleg vragen?
Neem me niet kwalijk, ik dacht er niet aan, dat
je niet in staat bent om de eenvoudigste dingen te be
grijpen. Maar ik wil je wel vertellen, dat het jou eigen
schuld is.
Mijn eigen schuld?
Natuurlijk. Gisteren toen ik kwam was het hier
smoorheet in het atelier. Dat wil je toch zeker niet
ontkennen?
Omdat mijn model hier geposeerd heeft en het
andere kamertje veel te koud is.
Juist. En je zult toch ook wel willen toegeven,
dat hier een parketvloer ligt?
Ongetwijfeld. Maar wat heeft dat er mee te
maken?
Alles. De houten blokjes van een parketvloer
worden met een soort pek vastgelegd. dat weet
ieder kind en dat goedje smelt als het erg warm
wordt. Ik stond op het kleedje dat schilderij van jou
te bestudeeren, en het pek onder het kleedje was ge
smolten, trok door het weefsel heen en omdat ik er
met mijn volle gewicht op stond, bleef het kleedje aan
mijn schoenzolen kleven. Ik was zoo woedend op je
dat ik niet wilde blijven, en op die muilen van je naar
huis ging.
Och kom, dat had ik niet voor mogelijk gehou
den. Dat verklaart ook wat Burrows tegen me zei.
Wat zei die dan?
Dat hij sporen van teer op andere plaatsen
gevonden had.
Natuurlijk, door de hitte, die het pek deed
smelten.
Zoo zal het dan wel geweest zijn, alhoewel ik
nooit van zooiets gehoord heb. Maar hoe konden die
schoenen losgemaakt worden zonder het kleedje te
beschadigen?
Maar dat is immers doodeenvoudig, man. Ik heb
een vloeistof die het pek oplost en waarmee je het in
een stuk vloeipapier kunt laten trekken. Ik ben er nog
geen twintig minuten mee bezig geweest. Waarom kon
je dat zelf eigenlijk niet?
Ik heb geen grein verstand van chemie. Maar het
lijkt eenvoudig genoeg zooals je het vertelt en ik ben
je heel dankbaar. Het zou me geweldig gespeten heb
ben om dat kleedje te moeten missen. Blijf je lunchen?
Graag!
Na de lunch, waarbij de beroemde keukenprinses de
schitterendste blijken van haar talent had gegeven en
de wijn fonkelde in zeldzame roemers, vond ik de
situatie veilig genoeg om de ware toedracht te vertel
len. Want nu kon hij me niet meer met goed fatsoen
uitlachen nu hij er zelf zoo lekker ingeloopen was
met mijn verhaal over den parketvloer en de chemische
vloeistof.
Vertel altijd de waarheid, lezer. Ik ben er van over
tuigd dat het het beste is. Maar soms is het beter om
u er niet al te zeer mee te haasten!
Teeken 4 rechte lijnen zonder je potlood van het papier te
lichten en zoodanig dat deze 4 lijnen door alle punten gaan
Het eindpunt van den eene lijn is dus het beginpunt van de
volgende lijn.
