cc
ffpSSS:
ONS ZEELAND
15
/Cs^IÉfck Vv VvWv V».
cC
Adamson gaat met zijn tijd mee en speelt golf.
DO YOU SPEAK ENGLISH?
Ik reed met een autobus van Middelburg in de rich
ting Goes. Er waren niet veel passagiers. Links van mij
zaten twee oude dames met verveelde gezichten, rechts
twee jonge dames die waarschijnlijk in Middelburg in-
koopen hadden gedaan, en een meneer, vlijtig verdiept
in een krant.
Toen we wegreden hing er in de bus een gegeneerde
stilte, zooals dat meer voorkomt: ieder wacht af, wie
de conversatie zal openen, en bijgevolg blijft men
wachten en wordt het gesprek dikwijls in het geheel
niet geopend. Maar ditmaal scheen het toch niet zoo te
moeten zijn. Want eensklaps begon een der oude da
mes een haastig, niet te volgen gesprek met haar ge
zellin, toegelicht met veel delicaat handbeweeg. In het
Engelsch.
Aha, touristen, dacht ik, dadelijk geïnteresseerd, om
dat ik graag ongemerkt het oordeel van vreemden over
ons land verneem. Ik luisterde. Maar verstond niet
veel. Nu viel het mij ook op, dat de dames met een
eenigszins vreemd accent spraken. Maar, daar ik niet
erg met de Engelsche tongvallen op de hoogte ben,
en me alleen maar kan beroepen op m'n beetje school-
Engelsch, vond ik dat niet zoo opvallend. Doch het
was bepaald ergerlijk, dat ik er zoo weinig van kon
verstaan. Ik zat nog in gespannen verwachting te luis
teren, toen ik rechts van me hoorde: „Look there, a
water mill!"
Verrast wendde ik me: het was een der jonge dames,
die gesproken had. Dus ook al Engelschen. Mijn be
langstelling was weer gewekt, de ergernis verdwenen.
Maar dit gesprek scheen heelemaal niet te vlotten.
,,Kips!" zegt een der jonge dames met een bete
lachje, wanneer de autobus eenige hoenders voor zich
opjaagt.
Other kips!" zegt de andere, wanneer we dezelfde
objekten andermaal, nu voor een hofstee, voorbij
snellen.
Links van me hoor ik een verontrustend gemompel.
Ik draaide me weer een kwartslag om en keek naar
de oude dames. Die zagen er angstig opgewonden uit
en gestikuleerden hevig. Ze hebben zeker iets losge
laten wat niet in den haak was, en komen nu tot de
ontdekking dat er landgenooten in de bus zijn, dacht
ik in mezelf. Opeens maakte een der oude dames een
afwerend gebaar, buigt zich naar een der jonge dames,
