ló
ONS ZEELAND
ui/*—
Een aardig hoekje te Brouwershaven Op den achtergrond het gemeentehuis.
en vraagt, terwijl ze op een boerin wijst, die aan den
kant van den weg zit te breien: „What 's that?"
De jonge dame verbleekt. Ehe. lacht ze imbeciel
en zwijgt dan weer.
„The wife of a farmer with wooden shoes. klinkt
plotseling een nieuw stemgeluid plechtig. We kijken
allen op. 't Is de meneer met de krant, die gesproken
heeft. M'n verbazing stijgt ten top. Dus ook al een
Engelschman. Waarempel, hij leest de Windsor Maga
zine
In me ontwaakte plotseling het besef, dat ik als
eenige Hollander in dit internationaal gezelschap de
eer van mijn land moest ophouden. Dus ging ik nog
meer rechtop zitten en deed een poging de plooien
in m'n pantalon goed te doen uitkomen.
Toen voelde ik me geroepen ook een steentje tot
de conversatie bij te dragen.
„A beautiful country, Sealand!" merkte ik met een
beminnelijken glimlach op.
Een der oude dames staart me langen tijd aan.
„O yes," zegt ze eindelijk achteloos.
Ik wendde met een vragenden blik naar de jonge
dames. „A marvellous church!" Ik gebaarde in de rich
ting van het nieuwe Kraaiertdorp.
„Oh, yes," zegt de jonge dame.
„Not so very old," probeer ik weer.
„Oh no?" zegt de dame nu.
„Oh yesü!" riep ik opeens woedend uit.
„Oh yes?" herhaalt vragend de jonge dame.
Bom!! De bus krijgt plotseling een schok, stopt dan.
We botsen allen tegen elkaar aan. En toen hoorde
ik:
De eerste oude dame: „Amilie, lieve help, een on
geluk!"
De tweede oude dame: „Hemeltje, daar gaan we!"
De jonge dames (gelijktijdig): „O gotte got!"
De krantenmeneer: „Allemachtig!"
En ik: „Good bye, ladies and gentlemen! En stapte
uit. O, die Anglomanie!
TACT
Het was kort nadat ik na koffiedrinken teruggeko
men was toen de telefoon ging en ik Garretson's vroo-
lijke stem hoorde.
„Ik had je willen schrijven, maar vergat het", zei
hij. „Wij hebben morgen thuis een klein feestje, en je
moet komen."
Ik ken Garretson heel goed en sommige van zijn
sociale neigingen grenzen aan het excentrieke. Daarom
probeer ik altijd van te voren meer te weten te komen.
„Hoeveel en wie?" vroeg ik.
