gswADrmütój&s
ONS ZEELAND
7
SCHOUWSCHE VERZEN
Op de plaats waar thans de loodsen zijn van de houthandel „De Volharding",
firma den Bouwmeester, Borsius van der Leijé te Middelburg (volgend jaar
bestaat de firma al 75 jaren) zullen binnen afzienbare tijd woningen verrijzen
Op een oppervlakte van 4000 M3 zullen successievelijk 22 huizen worden gebouwd.
Verder worden de houtloodsen reeds verplaatst en nieuwe bijgebouwd op
een oppervlakte van 6000 M2 aan de N. W. kant van het terrein.
DE KOLLEN.
Midden in den dune, waer amper 'êllem wil groeie,
Op oöge, kaele kopjes, wae' je de zeewind 'oor loeie,
Wone de kollen in krooën bie mekaore,
t Nist van den eênen 'n êndje van den aoren!
Varre van de menschen zitte z'op d'r eijers te broeien,
Waer n knientje enkelt es om de nisten kom stoeie,
Wae' z'n bonslienk zie komme in 'n koope'oore vliege
Wan da' luug perbeer aoltoös d'r jonge te kriegen.
n Kuletje in 't zand mit 'n paer 'êllemaeren,
In om 't nist weê' te vinden, as ze deu' de locht komme
vaere,
n Stik of wat schêllepjes, wit op 't gele zand
Mit vischgraeten in gornetten flak an de rand.
Om in bie Juni lêgge dae' de jonge te droêlen,
Graeuw-gries van plumen mit mekaore te kroêlen.
Koppen in d'oögte, in oögen as kraelen,
Volge ze d'oüwe, die d'r eten gae 'aele!
Mar a gauw loape z a deu d n dune te scharrelen
Bosjes veeren, die de wind deu' mekaore laet dwarrele!
As ter onraed komt is ter wel 'n 'êllem bie d' 'and.
As ze da er achter schule, dan bin z' uut d'n brand!
In Juli binne ze vast a' groóter as 'n duve!
Op d'r sterreke poöten kunne ze noe lang genog bluve!
D r vlerreken dae gae ze noe nog mee ekserseere,
Wan t vliegen dat motte z' in de perfeksje leere!
In Augustus beginne z' a' mit de kroo mee te trekken.
D ouwe, witte knasters voorop, mit groöte, kromme
bekken,
Dan komme ze pas zêllef, de jonge, graewe kollen,
In ze vaole in zeêë dichte bie de perbolle!
Nog 'n tiedje in ze vliege net zo goed as d'oüwe!
Dan magge ze mee, deu' werremte in deu' koüwe!
Deu' sturrem in deu' bujen, van d'eên nae' d'aore plekke,
In s aevens magge ze d'r oak mee op uut trekke!
Wan s'aevens, de kollen, da's op Wesschoüwe 'n
wonder:
Wae' ze van daen komme zo gauw, van bove of van
f onder,
t Is nie uut te maeken, ma' ze binne d'r aomaele!
Langst d'n dune zweve ze, ze stiege, ze daele!
In dan in eêns schiête ze recht in de wind,
As gries-grauwe vlinders,
Zonder n vimme te veroeren
In 't geluud da' ze maeke, liek op 't praeten van kinders!
(Vervolg).
«Ie kon zien dat er nooit veel op geloopen was, al
thans niet in den laatsten tijd, want hier en daar
groeide mos en gras tusschen de steentjes, en struiken
spreidden soms hun takken over het pad uit.
Dolf's oogen glinsterden van blijdschap toen hij het
pad zag, want, dacht hij, dan zijn we gauw aan het
doek van onzen tocht.
Laten we nu eerst een eind loopen, raadde het
meisje hem aan, dan zijn we ver genoeg, o.m eens uit
te rusten en wat noten op te eten, want heusch, Dolf,
je moet wat eten hoor, anders kan je niet meer tegen
zoo'n wandeling.
