ONS ZEELAND
15
CQgffliBHT g.l.B BOX 6. CQPEHHAGEH *^TS
«win l»li lil
Adamson heeft een nieuwe Raketen-Autp geconstrueerd.
er buiten moesten houden en de deuren sluiten.
Hou je maar koest, oude homp paardevleesch,
verklaarde de spreker minzaam tegenover den eige
naar van het restaurant, het minste splinter dat
ik hier beschadig, zal ik betalen. Maar ik wil dat
stuk kellner van je een lesje geven. Dan zal hij in
het vervolg tenminste beleefd tegen de klanten zijn
Het kleine mannetje sprong in hevige gemoedsbe
weging om den grooten kampioen rond.
In 's hemels naam, Storky, blijf met je handen
van den man af je zult hem vermoorden. Denk aan
je contract. Je zult gearresteerd worden, als je je
aan hem vergrijpt en wat moet er dan van mijn voor
stelling terecht komen
Loop naar de maan met je voorstelling, gromde
Storky, terwijl hij zijn jas uittrok. Hij heeft een
gentleman beleedigd en daar moet hij voor boeten.
Sluit de deuren, zeg ik, en die het waagt om de politie
te roepen, zal ik een gat in zijn lichaam slaan. Voor
uit jongeman.... op je knieën en netjes excuus
vragen.
Praat niet zooveel, vlegel, was het onverwachte
antwoord van den kellner, stroop liever je mou
wen op.
In een seconde gebeurde het voor iemand tus-
schenbeide had kunnen komen. Storky gaf den eer
sten stoot, maar deze werd zoo netjes en volgens de
regelen van de kunst gepareerd, dat de kleine man
een kreet van bewondering niet kon onderdrukken.
Daarop viel de nieuwe kellner uit. Hij slaagde er
in, door de verdedigingslinie van zijn tegenstander
heen te breken en den grof-gebouwden lomperd een
stoot tegen de kin te geven dat zijn groote, domme
kop kraakte,
Geef hem nu maar een beetje soep, hoonde de
overwinnaar, terwijl hij zijn jas aantrok. Dat zal
hem wel weer opknappen. Hij wendde zich tot den
eigenaar. Ik denk dat ik mijn baantje hier kwijt
ben zooals ik andere ook ben kwijt geraakt, of
schoon ik hard genoeg mijn best heb gedaan om ze
te behouden. Wilt u me betalen wat ik nog te goed
heb
Hij kreeg het geld, zei vriendelijk „goeden avond"
tegen de samengedrongen kellners, die hem stom van
verbazing aankeken en ging de deur uit. Het was
weer een mislukking geweest en in zijn ooren klonk
het schreien van Jimsie bitterder en dringender dan
ooit.
Toen hij thuis kwam was Maisie al naar bed. Hij
was er erg dankbaar voor hij had behoefte om alleen
te zijn en den heelen toestand goed te overdenken.
Alweer een fiasco Hij zei het zuchtend bij zichzelf
en de muren schenen het vreeselijke woord als een
veelvuldige echo te herhalen. Hij zat aan de tafel
en strekte de armen voor zich uit langzaam, heel
langzaam, boog zijn blond hoofd naar voren, tot het
op de armen rustte.
De deurbel ging. Hij glimlachte bitter, terwijl hij
opstond. Als dit een schuldeischer was op dit on
mogelijke uur, dan zou hij zijn komst betreuren Hij
