16
ONS ZEELAND
deed open en deinsde verbluft achteruit. De kleine
man, die hij in het restaurant gezien had, stond op
den drempel en een van zijn „secretarissen" stond
naast hem.
De eigenaar gaf me uw adres, legde het man
netje gemoedelijk uit, ik wil u helpen.
Het is heel vriendelijk van u, klonk het koel,
maar ik begrijp niet op welke wijze dat zou kun
nen gebeuren, tenzij u mij schadevergoeding zou willen
geven omdat ik door uw onhebbelijken vriend mijn
baantje ben kwijt geraakt, en dat zal wel niet uw
bedoeling zijn.
Neen, maar ik kom u een beter aanbod doen.
Een man als u kellner U kent uw eigen waarde
niet Zouden 10.000 dollar u te pas komen
Als u hier bent gekomen om u ten koste van
mijn ellende te vermaken, was het met onvaste stem
gegeven antwoord, zou u er morgenochtend beslist
spijt van hebben, tenminste als u dan nog wakker
werd. Ik ben in een vreemde stemming vanavond
Het ritselen van twee biljetten van honderd dollars
over de tafel uit de hand van den kleinen man in
die van den „Mislukking" waren het antwoord op deze
bedreiging.
U hebt een maandje training noodig, ging het
kleine mannetje voort, net genoeg om de ruwe
kanten wat af te slijpen. Daarna gaat alles van een
leien dakje. Met die twee honderd dollars kunt u
tijdens uw afwezigheid het zaakje hier aan den gang
houden. Teeken dit contract ik zorg voor de rest.
Neen, zoover ben ik nog niet En God ver
hoede dat ik er toe kom. Er moet nog heel wat ge
beuren voor ik dit doe
- Tienduizend dollars als je doorzet vergeet
dat niet, jongeman Duizenden zouden den koning
te rijk zijn, als ze zoo'n kans kregen. Of wil je liever
eerst een tournée als kellner maken van het eene
vierde-rangs-restaurant naar het andere
Uit de andere kamer klonk zwak het huilstemmetje
van een onrustig kind dat den slaap niet vinden kon.
Geef me een penhouder, zei de jonge man in
een plotseling besluit. Als het een fiasco blijkt.
het is uw idee geweest
Ik ben bereid het risico te nemen, zei de kleine
man. Ik bega niet vaak vergissingen.
Een tot den nok gevuld sportpaleis dreunde en da
verde van de toejuichingen. „De Onbekende", zooals
de affiches hem hadden genoemd, de nieuwe ster aan
den Amerikaanschen bokshemel, had de Daisy, den
ouden rot, den met roem overladen kampioen, bij den
eersten wedstrijd verslagen
Toen „De Onbekende" er in geslaagd was de ovatie
te ontloopen en een goed heenkomen had gezocht in
de kleedkamer, stoof het kleine mannetje op hem af
en zwaaide wild een penhouder en een vel papier
onder den neus van zijn „ontdekking".
Teeken, teeken, jongen, schreeuwde hij. Je
fortuin is gemaakt Het eenige wat „De Onbekende
antwoordde, was Betaal me uit wat we overeen
gekomen zijn.
Hij ontving zijn tien duizend dollar een cheque
aan toonder. Een legertje opdringerige verslaggevers
dromde om hem samen, maar hij duwde ze hardhandig
op zij. Plotseling hoorde hij dat een van hen den
kleinen man stond te soebatten om hem den naam
van den nieuwen kampioen te zeggen.
„De Onbekende" draaide zich om.
Als je dat toch durft gromde hij en er was
een verschrikkelijke bedreiging in zijn oogen.
Eindelijk was hij alleen in de koele verkwikkende
nachtlucht. Niets was er nu meer dat hem van zijn
doel kon scheiden. Het was misschien waar, dat hij
een geboren athleet was, maar het waren geen men-
schen tegen wie hij wilde strijden. Hij begeerde de
worsteling met de barre aarde hij wilde den da
verenden wind van het eenzame veld om zijn hoofd
voelen en het gestamp en gehinnik hooren van de
bonkige, zwoegende ploegpaarden.
Hij bereikte zijn woning. Een beklemmende angst
bekroop hem. Als zij het eens wist. Voor de eerste
maal in zijn leven had hij tegen haar gelogen. Hij had
haar op de mouw gespeld dat hij voorloopig voor een
maand journalistiek werk had gekregen, dat misschien
zou blijken zeer lucratief te zijn.
Ze kwam hem op de trap tegemoet en de oude, zon
nige meisjeslach was in haar oogen.
Mijn lieve, oude buitenman riep ze jubelend.
Hij huiverde. Er was geen twijfel aan ze wist
alles
Eindelijk kun je je koninkrijk binnengaan
jij en ik en Jimsie, zei ze.
Ja, eindelijk, zei hij mat.
Maar je kunt immers nog niets van het nieuws
weten
Ze legde haar handen op zijn schouders.
Welk nieuws
-Het nieuws van vader. Er is een brief van zijn
advocaat hier. Hij heeft tienduizend acres land in
Canada gekocht en vijfduizend er van zijn voor jou
en mijen Jimsie. En we gaan direct mor
gen desnoods, schrijft de advocaat. Er is voor alles
gezorgd. Er is 2000 dollar op je rekening bij de bank
gestort. Die moet je terug betalen. als. als je
koninkrijk tot bloei komt
Mijn koninkrijk, zei hij zacht, als liefkoosde
hij het woord. Waar is de jongen
Ze ging naar de andere kamer om het kind te
halen. Terwijl zij weg was voelde zijn hand in de
zak waarin de cheque zat.
Wat verbrand je daar, jongen vroeg zij, toen
ze met het kind in de armen de kamer binnenkwam.
Herinneringen, zei hij met peinzenden blik,
bittere herinneringen
HUMOR EN LIEFDE
door
Elsa Kaiser.
Het gebeurt veel, dat menschen, die een vaste be
trekking hebben,, dagelijks denzelfden weg moeten
gaan.
Zoo ook Annelize en ook Erik. Men kent met den
tijd alle menschen, die denzelfden weg gaan, den klei
nen ambtenaar met 't puntbaardje en de versleten
actentasch. De blonde dame, die haar zoontje naar
school brengt, den dikken heer met het grijze vest.
Men kent ze allen.
Zoo ging het ook Erik. Hij kende Annelize en Anne
lize kende Erik.
Geen liefde op het eerste gezicht, maar een zich
door maanden en jarenlang elkaar tegenkomen, ge
leidelijk ontwikkelde teedere bekendheid.
Erik behoorde van huis uit niet tot de mannen, die
een dame op straat zoo maar aanspreken.
En Annelize was niet het meisje, dat plotseling iets
vallen laat, wanneer de jongeman, dien ze dagelijks
ziet ,haar iets dichter nadert.
Zoo vergingen maanden. Niets gebeurde. Nu en dan
