DAG
VIM
m
SCHOUWSCHE VERZEN
6
ONS ZEELAND
wandelde hakken, nog een pietsie jaartjes er bij en
't is het pierenbakkie ingewankeld.
Mij verbaast zulks niets ik zou van het tegen
overgestelde verwonderd staan te kijken. Hoe u er
over denkt weet ik niet. Het doet trouwens ook wei
nig ter zake. Doch. laten we elkaar daarover niet
in de haren vliegen. Laten we het geval aan ons aller
scherpzinnigheid onderwerpen.
Is het u niet opgevallen, dat we den laatsten tijd
alles in het werk stellen om den vreemdeling te weren.
Niet met behulp van wetjes door allerlei gemeente
raden uitgebroed natuurlijk, doch door een vereenigd
streven om de attracties die den vreemdeling pakken,
uit de wereld te helpen.
Het is begonnen in enkele bladen, die voor het
Zeeuwsche costuum op kwamen en die zich dood ge
neerden, omdat we den vreemdeling wel eens lokken
met meisjes en jongens, die niet „echt", althans geen
18 karaats zijn. „Dat mag niet," predikten de deftige
schrijvers, „we plegen bedrog."
Met dit akkevietje begon het.
Nauwelijks was het eerste schaap over den dam,
of het tweede stak de voorbeenen naar de hindernis
uit.
Thans hadden het de bloedjes van Arnemuider kin
deren gedaan, de stumperdjes die op zoo'n alleraar
digste en weergaloos handige wijze Amerikanen en
Engelschen ettelijke geldstukken uit de zakken weten
te goochelen, en die in Middelburg tijdens de markt
uren een middelbare bedel-opleiding genieten als ner
gens anders ter wereld.
,,'t Most nie magge", luidde de kreet.
Én dra zal het misschien niet meer magge.
Opnieuw is dan den vreemdeling een ware attractie
ontnomen. Want kan men een prettiger iets denken
dan zoo'n blank uit een kleurig lijfje schietend vraag-
armpje De Arnemuider jeugd stond op het punt
even beroemd te worden als de naar geld duikende
knaapjes in Genua en andere Oostersche steden. Ze
evenaarden nagenoeg de duppie-negertjes op de
Nenijto. en nu roept men dat ze verdwijnen moet.
Enfin, u moet het natuurlijk zelf weten.
Maar als er over 10 jaren geen Engelsche, Fransche
of Amerikaansche schoen meer over onze klei stapt,
dan is het niet mijn schuld.
De mensch geeft nu eenmaal draag en wil afgezet
en nageloopen worden.
Onthoudt u het
WAT D'OUWE STRANJUTTERS ZONGE.
As de sturrem uut 't Noorwesten raest,
In d' 'oöge golven tot den dune stae,
Dan kuiere m'n mit laeg waeter es lengst strao,
As 't amper licht is in 't oosten!
'Ier vinde m'n 'n planke, daer 'n mande,
Soms wel 'n flessche mit wat d'r in:
Aomae' rommel vo' den stranvonder te min!
As de sturrem uut 't Noorwesten blaest,
In d'r is 'n boöt op de plaete 'evaere,
Dan stae m'n bie vloed tot an d' 'eupen in 't waeter!
Onz' 'oögen die ture over de zeêe.
Onz' 'anden die voele, die griepe, die pakke....
Wat anspoelt is toch vo' den stranvonder te min,
In wulder d'r plezierigheid in!
As de sturrem uut 't Noorwesten ziengt,
Dan beure d'r soms groöte diengen!
Wa drief dae' za groöt in zo zwaer op de zeêë?
Deu' d'n donker ka' je 't nie ziê....
Voruit, jongers, voruit, da's noe es ies vor ons!
Daer wulder noe es plezierigheid in,
In m'n steke 't merju ons zandgat in!
As de sturrem uut 't Noorwesten giert,
Stae m'n soms op onze viengers te bieten!
Wan in eêns komt dan de stranvonder op 't strao,
Dan mo' j'êllepe, wat je ma' kan!
't Boêltje bêrrege vor 'n aore!
Dan gaet er netuurluk niks ons zandgat in,
In de stranvonder die eit 't dan nae z'n zin!
As de sturrem uut 't Noorwesten zengt,
In je stae op je post flak bie 't waeter,
Dan ka' je soms schrikke, vo' den ier en daer!
'n Liek, podome, spoelt er an! 't Is 'n mênsch!
Ma' j'aelt 'n op droöge, je voel es in z'n zakken....
Da's zeker oak nie nae' d'n stranvonder z'n zin,
In 't beur wel es, da' m'n d'r beroerd van bin!
As de sturrem uut 't Noorwesten juult
In de schipper zei: Jongers, dae' zit 'n schip om 'oöge!
Die mênschen mo' m'n redde, daer is niks an te doen
Dan gae m'n aomae' netjes mee!
Vrouwen in kinders die vergete m'n dan,
In a' beurt 't dan wel es, da' m'n d'r broerd van bin,
De schute die trekke m'n de golven in!
As de sturrem uut 't Noorwesten brult,
Dan lêgge m'n de boöt mit z'n neuze in de wind!
M'n trekke, m'n trekke, dat iederendeên d'r van krocht,
In de schipper die kiek mar nae de locht!
M'n trekke, m'n trekke, da' j' 'anden d'r van schreine.
Ma' de schute die gae rechte de golven in,
In aol die êrreme mênschen brienge m'n d'aeven in!
In as de sturrem nie meer uut 't Noorwesten komt,
Op 'n goeien dag, bie mooi weer in bie zonne....
Komme m'n bie mekaore, bie ons 'ol in den dune!
In m'n tappe wien, in port, in jenever,
Uut 't vat dat daer a' daegen op ons te wachten leit!
Dan zienge m'n da' m'n d'r schor van bin
In dan m'n 't bliksorens goed nae' ons zin!
'lAPKIl
11
22 Aug. „De lucht is blauw en groen het woud
viooltjes bloeien overal en lelietjes van dalen...."
Zoo zingt Sientje met hooge uithaaltjes. Sientje fan
taseert Sientje liegt 'n Gure Noordooster blaast
