ONS ZEELAND
Adamson is er voor om kleine reparaties zelf te verrichten.
hem stoppen bij het begin van de daling om de extra
machine af te koppelen en van enkele wagens de rem
men aan te zetten. De mannen zetten vier remmen aan
achter de machine, en Severn, de remmer, zette de
remmen van vijf wagens vast voor zijn goederenwagen;
vier remmen met blokken op twee wielen en één met
een blok op één wiel. Dit was het gebruikelijke getal
voor een trein van dat gewicht op deze helling. Juist
op den top bij Copy Pit staat 'n bord, waarop: „Goe
derentreinen moeten stoppen om de remmen aan te
zetten"; en er zijn strenge regels betreffende het afrij
den van hellingen, die echter alle opgevolgd worden.
Toen de remmen aangezet waren en alles gereed
was om verder te gaan, gaf de remmer het signaal
voor vertrekken en de machinist begon heel voorzich
tig, zonder stoom te rijden en zei tegen den stoker
de handremmen op den tender los te zetten.
De heuvel, die ze juist waren opgeklommen, was een
op zeven en zestig over een afstand van een goede
mijl en ze waren nu de steile helling aan het afrijden.
Het was een stikdonkere nacht en bovendien mistig.
Geen van de drie mannen op den trein merkten iets
bijzonders tot ze dichtbij Portsmouth (Lancashire) wa
ren. Toen stootte Lockwood, de stoker, den machi
nist tegen den arm en wees met een verschrikt ge
zicht naar achteren. „Ik ben bang, dat er iets niet
in orde is", riep hij uit. „Ik kan de lichten van den
goederenwagen niet zien."
„Wat! kan je de lichten van den goederenwagen niet
zien?,, zei Smith, ontsteld. Hij draaide zich om en
staarde in den donkeren nacht. De stoker had gelijk.
Geen lichten volgden hen. „Wat zou er zijn?" vroeg
de machinist zich af en keek angstig zijn metgezel aan.
„Wij zijn van den trein losgeraakt, dat is er", zei
deze. Wij moeten full speed rijden, kerel. Die wagons
zijn in een oogenblik bij ons en op dezen heuvel.
Hij eindigde zijn zin niet; dat hoefde ook niet, want
de stoker zag het dreigend onheil nu, evengoed als
hijzelf.
Zij waren op een ononderbroken-afloopende helling
van zes mijl lengte. De zware goederentrein achter hen
die nu nog maar langzaam achter hen aankwam zou
door zijn eigen gewicht en de helling steeds meer zijn
vaart versnellen en hun achterna razen en jagen als
een expresstrein.
De stoker, in ontzettenden angst, zette tot razende
vaart aan en de locomotief vloog over den weg, totdat
het verwijderde signaal voor Stansfield Hall zichtbaar
werd. Tot onuitsprekelijke angst van de mannen stond
het signaal veilig. Toen hij het signaal voorbijreed met
verminderde vaart, viel het juist en hij vermeerderde
direct zijn vaart weer.
De duisternis was intens. De machinist, noch de sto
ker, al spanden ze ook hun oogen nog zoo in, konden
zien hoeveel wagens nog aan de machine vast zaten.
Inderdaad, zij hadden geen andere aanduiding, dat er
iets niet in den haak was. dat hun trein was los
gebroken. dan dat zij de lichten niet konden zien.
