T5CHAVDTJE DER LEZER5
18
ONS ZEELAND
het was hem een hartstocht geworden, zijn schoenen
zoo blinkend te houden als een spiegel Geen wonder,
dat hij op de^en morgen van zijn solhcitatiebezoek
extra zorg aan toilet en speciaal aan zijn schoenen
besteed had. Wetend, dat hij er in de puntjes uitzag,
zich delukkig achtend de regenbui bijtijds ontvlucht te
zijn en hopende de betrekking te bemachtigen ver
keerde hij dus in een vroolijke stemming en zacht floot
hij een bekende jazzmop.
Om een goed begrip te hebben, van wat nu volge,
moet ik even doen opmerken, dat George, één der laat-
sten zijnde, die een plaats op het voorbalcon had weten
te veroveren, dicht bij de treeplank stond, inmiddels
bleef de regen neerstroomen, het was of het met em
mers uit den hemel werd gegoten, het aantal voet
gangers verminderde zienderoogen. Uit een portiek
schoot plotseling een heer van een jaar of dertig te
voorschijn, nam een aanloopje en sprong zonder op het
bordje „Vol" te letten, op de tram. Ongelukkigerwijze
kwam hij daarbij juist met één zijner moddervoeten op
den keurigen lakneus van George's rechterschoen te
recht, zoodat deze (de lakneus wél te verstaan) een
leelijken deuk kreeg, terwijl een vieze modderveeg het
aanzien er van aanmerkelijk deed dalen. Mèt dezen
trap op zijn lakneus, had George's humeur een flinken
schok gekregen. De jazzmop, die tot nu toe onafgebro
ken van tusschen George's toegespitste lippen had ge
klonken, verstomde, en nadat George de veroorzaakte
verwoesting van zijn lakneus in oogenschouw had geno
men, opende zich zijn mond opnieuw, thans echter met
om te fluiten, maar om den indringer een vloed van
verwenschingen naar het hoofd te werpen.
Een heftige woordenwisseling ontstond en waren de
andere trampassagiers niet tusschenbcide gekomen,
dan waren de beide kemphanen ongetwijfeld handge
meen geworden. George's stemming was tot onder het
nulpunt gedaald, en menige treurige blik werd naar
zijn schoenpunt gezonden, gevolgd door een venijmgen
blik naar zijn tegenstander.
Intusschen was het steeds minder gaan regenen en
toen George van der Veer het doel van zijn tocht be-
reikt had, kwam er een bleek zonnetje van achter de
wolkenmassa's. Vlug stapte hij uit en zocht het adres,
waar hij moest zijn. De portier liet hem in een groot
vertrek, waar eenige gemakkelijke stoelen stonden en
een aantal kasten met dikke dossiers. De portier zou
even den heer van Torenburg waarschuwen, dat er
bezoek was.
Na ongeveer 5 minuten gewacht te hebben, ging de
deur open enzijn tegenstander van de tram stond
voor hem
„Zoo, zoo, mijnheer, wat komt u hier doen Mag ik
vragen wat u hier te maken hebt? sprak deze.
„Pardon, eh. ik ben hier ontboden. mijn sol
licitatiestotterde George verward; den moed
voelde hij in de schoenen zinken, nu hij ontdekte, klaar
blijkelijk met den heer van Torenburg op voet van oor
log te zijn geweest. Alle kans op de betrekking was
nu natuurlijk verkeken, en 't beste zou zijn, zoo spoe-
dig mogelijk weg te komen. Was dat pech hebben
Maar hoe kon het ook anders Vrijdag de 13e
„Aha, dus U solliciteert naar de vacante plaats
Een stilzwijgen, dat uren scheen te duren, volgde. Een
sarcastisch lachje speelde om den mond van zijn tegen
stander. George voelde zich hoe langer hoe minder op
z'n gemak. Toen sprak z'n vijand weer
„Uw impertinent, brutaal optreden op de tram heeft
een zeer onaangenamen indruk op mij gemaakt, mijn
heer. U kunt wel gaan
„Dat dunkt mij ook, mijnheer van der Molen, de 15e
is voor U een geschikte datum, is 't niet klonk een
stem van de andere zijde van het vertrek. In de deur
opening stond de werkelijke mijnheer van 1 Orenburg
Met een grimmig lachje verdween George's tegen
stander. lij
En George kreeg de betrekking toch, ondanks den
fatalen datum
Waar komt deze Hellebaardier vandaan
(Volgende week de oplossing)
TOEGEZONDEN BOEKEN
Van den heer D, J. van der Have, boomkweeker te
Kapelle, ontvingen we de prijscourant voor het jaar
19281929. Met genoegen hebben we dit keurig ver
zorgde en artistiek uitgevoerde werkje ingezien.
1 X
H. d. E., te Middelburg. Niet geschikt voor plaat
sing.
