ONS ZEELAND
gegaan, zei Pa Walpoot, die dien morgen juist de kwi
tanties had geordend van de vele Haagsche zaken waar
zijn dochter haar inkoopen deed.
Maar ze is nu goed onder dak. Goddank, zuchtte
Ma Walpoot. En na de tijding van Lize's huwelijk was
de rust nog knusser geworden in het rustige bovenhuis
van de stille straat.
Een zomer later kwam er bericht dat Lize een jon
getje het leven geschonken had. Ma Walpoot was dat
bericht geweest alsof er een vriendelijk zonnestraaltje
door een kier der neergelaten jalouziën de kamer was
binnengekomen. Soms was het of ze in de stille kamer
van hun rustige bovenhuis de echo van een kinderlach
hoorde
Maar nu dan was er hevige beroering al sedert
weken in het huis van Pa en Ma Walpoot. Er was
een brief uit Indië gekomen met de tijding dat Lize en
haar man met het kind naar Holland zouden komen
met verlof.
Eerst een paar weken gezellig bij u thuis, schreef
Lize, maar dan gaan we op reis, Lo en ik. Lo was
Lize s man „in de suikerWij willen Europa zien,
Parijs, Londen, Berlijn en zoo. Ma Walpoot schudde
aangedaan het hoofd. Die menschen in de suiker zijn
ongelooflijk rijk, lichtte ze toe, als ze het nieuws van
Lize's komst aan haar kennissen vertelde.
Bij Lize s brief was een P.S. geweest. Lize was nu
eenmaal een wonderlijk kind. En dat P.S. had de rust
uit het stille bovenhuis van Pa en Ma Walpoot als met
een donderslag de deur uitgejaagd. Dat P.S. hield in,
dat Lo en Lize voor het gemak van het kind op reis
Simin, hun inlandschen huisjongen meenamen. „Het is
een pracht huisjongen, mama, had Lize er verklarend
aan toegevoegd, U behoeft niets geen drukte te maken.
Als Lo en ik naar Parijs en Londen gaan, blijft hij
met Pimmetje bij u en hij kan u bij al het werk in
huis behulpzaam zijn. Een bed is niet noodig. Als
u een matras met een kussen in het zijkabinetje op den
grond legt, is het genoeg".
Het valt me mee, dat Lies ook eens weet wan
neer het „genoeg" is, zei Pa Walpoot schamper.
De rust in het huis van Ma en Pa Walpoot was weg
sedert de ontvangst van dien brief, dat was zeker. Ma
Walpoot wilde Maleisch leeren, ze wilde kunnen bab
belen met Simin, zoo'n zwartje zal zich anders zoo
ongelukkig gevoelen, meende ze. Pa Walpoot dacht
ik vloek hem stijf, dat zal hij ook wel verstaan....
Nu was de Indische familie al veertien dagen in het
stille bovenhuis van de rustige straat. Het was alles
erg meegevallen. Ma Walpoot was met Simin erg in
genomen. Pa Walpoot offreerde hem nu en dan een
sigaar. Simin was er aan gewend geraakt de zonder
lingste dingen met een onbewogen gelaat te aanvaar
den. In het huishouden kon Ma Walpoot alles aan hem
overlaten en bij den kleinen Pim was hij volkomen ver
trouwd. „Een gemak, zoo'n jongen, Lies", zei Ma Wal-
Vtrvolg op bladt. 15
Adamson noch een vleeschmolen kunnen een bejaarde kip verwerken.
