MAISON CODI
m
m
Hoeden, Mantels en Japonnen
3
ONZE FOTO-PRIJSVRAAG.
UIT EEN JEUGD
Herinneringen aan Zeeland
door
ONS ZEELAND
eeuw bij Keure van Zeeland werd verboden het ver
graven der Moeren, zulks met het oog op het verzwak
ken der oeververdediging.
Naar ik meen, werd ook dit verbod nog toegepast in
de oorlogsjaren 19141918, bij het turfgraven dicht
onder de dijken.
De zoutfabricage wijzigde zich nu en in de ziederijen
werd ruw zout, hetwelk werd aangevoerd uit Spanje
en Portugal, gebruikt voor de bereiding. Dit procédé
zullen velen kennen de zoutziederijen zijn nog niet
zoo heel lang geleden verdwenen.
Bij de verwerking van derrie tot zout bleef als afval
product de asch, genaamd zei- of zelkeasch. Enorme
hoeveelheden dezer stof werden door de ziederijen tot
heuvels opgeworpen op eenige plaatsen kan men deze
nog aantreffen.
Vanouds staat Zeeland bekend als te zijn zeer visch-
rijk naast haring, ansjovis, schardijn, paling, enz., trof
men ook al omstreeks 1600 oesterbanken aan, gelegen
aan de Zuidzijde van Schouwen. Zij leverden een goed
product, doch verdwenen door te sterke berooving
vermoedelijk. 1740 betrok men oesters van Engeland
om in de Zeeuwsche wateren in gemaakte putten aldaar
groot en vet te worden.
Een typische verschijning verdient genoemd te wor
den, een soort vischje, smelt genaamd een wonder,
men ving dit beestje niet met hengel of net, doch met
spade of ploeg het huisde in het strand. Het smelt-
delven was een volksvermaak door oefening moest
men leeren de beestjes te vangen. Ziehier een gedicht,
de Smelt, ten beste gegeven door Gargon
Zwijg, oude beuzeleeuw van zeven wonderheden,
Stil Memsis roem niet meer, grootsprekend
Griekenland,
'k Zie duizend wonderen aan Walcheren's Dijk en
Strand
Het land wordt hier tot zee de zee tot schoone
steden.
De vreemd'ling staat verrukt, waar dat hij richt zijn
schreden.
Men vangt hier visch te paard, men grijpt die met
de hand
't Ploegijzer is ons net men vischt hier in het zand
De spa verrast den Smelt, die wegschiet na beneden.
Waar ziet men wonderen, zoo wonderlijk als dit
Men zet geen netten uit, maar ploegt en graaft en
spit
Zoo haalt men visschen uit den drogen grond van
onder.
Spaait Landman, ploegt en werpt het koren in de
voor
De Smelt springt voor ons op in 't zandig kouterspoor
Zoo baart een kleine visch 't vermaak'lijkst wereld
wonder.
LANGE DELFT B 125
MIDDELBURG Tel. 559
GROOTE SORTEERING
SPECIALE AANBIEDING BONTMANTELS
PRIMA KWALITEIT VAN f 90.- TOT f 600.-
Het gaat met de liefde als met een boot. Wie de
eerste verzuimt, moet met de tweede genoegen nemen.
Deze week kwam voor plaatsing in aanmerking „Met Max in de
kano", ingezonden door den heer A. Steketee, Hemkade 25, Zaandam
JAN R. TH. CAMPERT.
IV.
Er lagen halfweg Zoutelande en Westkappel aan den
voet der duinen ,,de boschjes", althans wij plachten
hen zoo te noemen. Reëel beschouwd was het niet meer
dan wat kreupelhout, grillig en verward, waar zich de
venijnige slingers van braamstruiken doorheen kron
kelden. Dwars door het kreupelhout liep een lager
gelegen zandweg, in de buurt lag een vijvertje en het
geheel Een terrein waar onze jongensspelen intens
en verrukkelijk doorleefd werden
Want het open vroon met de zwakke glooiingen was
maar niet een dood-gewoon stuk grasland waar de
koeien graasden, nee, in onze oogen was het de einde-
looze prairie, die kaal zich uitstrekte onder een mee-
doogenloos-blakerende zon, ver en onafzienbaar. Lang
zaam trok de vermoeide stoet, aan wier hoofd Old
Shatterhand stond, verder, de paarden versmachtten
van den dorst, de mannen speurden met verlangende
blikken den horizon af of nergens dan het eind van deze
woesternij zou zijn èn of nergens de gevreesde
Sioux-Indianen, die wederom den strijdbijl hadden op
gegraven, te zien waren. Ten slotte konden zij niet
meer, alleen Old Shatterland had zijn moed en kracht
nog niet verloren. Terwijl de anderen ten doode toe
vermoeid neervielen, zette hij alleen den barren tocht
door, biddend dat hij in korten tijd aan een water zou
komen.
Als altijd was het lot hem goed-gezind, maar juist
op het oogenblik dat hij zijn veldflesch had gevuld met
helder, frisch water, stormde onder een afgrijselijk
gehuil een troep der gevreesde Sioux uit de bosschen te
voorschijn. Duur zou hij, Old Shatterland, zijn leven
verkoopen. Met één schot, een weergaloos-treffend
schot velde hij drie roodhuiden. Ha dat was mannen
werk.
Wat kreupelhout, een plas in een weiland, een holle
weg, meer hadden wij niet van noode om Karl May's
boeken tot werkelijkheid te brengen.
