ONS ZEELAND 17 Adamson in de knel. Maar bij anderen dan kinderen durfde mejuffrouw Schutte niets. Ziek zijn bij voorbeeld. Dat ging al tijden niet meer. Een paar jaar geleden had ze het nog eens gewaagd. Toen had ze, terwijl ze uit-logeeren was, bij nacht en bij ontij een piep-jong waarnemertje moeten hebben, die haar, na vluchtigen blik, met groote verbazing ge vraagd had ,,Hoe oud is u al wel Dat feit was onuitwischbaar in haar geheugen gegrift. Voornamelijk door den vernieuwden aanval van pijn, die het lachen er om, daarna met haar nichtje, haar bezorgd had. Toch was dat nog niet de laatste keer geweest. Ze was daarna nog eens naar een keel-specialist gegaan. Ze had toch heusch zoo'n last van haar keel gehad en iedereen had haar geraden er toch eens iets aan te laten doen. Ze had er vreeselijk tegen op gezien en het was nog tegen gevallen ook. Al bij het binnenkomen zag ze zijn gezicht lang worden een oude juffrouw. Ze zei haar naam. Een kleine buiging nog een blik. Zeker bij het onderwijs Bij het onderwijs Neen, Haar gezicht keek verbazing. Maar de dokter zag het niet. Een oude juffrouw hééft geen gezicht. Wat dan Wat dan Niets. Nu was het de dokter die een gezicht trok en wel van dan zal het met die keel ook wel niets zijn. Inderdaad zei hij, na vluchtig onderzoek, niets te kunnen vinden. Maar dokter, als ik het dan toch voel laaide ze even op Maar dadelijk bond ze in als oude vrijster héb je geen kwalen dan zèur je. De dokter schreef een receptje, gaf het haar. Tegen het zeuren, ergerde ze zich bij zichzelve. Een lange leerschool deed, toen ze weer op straat was, haar ergernis dadelijk vervagen tot een half tra gisch, half comisch gevoel van berusting. Toch kon ze niet nalaten 't te vertellen, een paar da gen later, toen ze een vroegere schoolkennis sprak, die, vroeger vrij obscuur, nu door een rijk huwelijk, een persoon van gewicht was geworden. Onvriendelijk Hoe kom je er aan Hij is juist zoo n mensch van de wereld. Hoffelijk en aangenaam. Hij kan zoo aardig zeggen O mevrouw Meyer, wat be nijd ik u toch uw nieuwe auto. Ik hoor dadelijk als u het is die langs rijdt. Onvriendelijk, hoe is het mo gelijk En mejuffrouw Schutte had heel hard moeten den ken aan den geestelijken prijs, dien mevrouw Meyer had moeten betalen om tot haar maatschappelijke po-

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1928 | | pagina 17