Oarage P. De Hullu Co.
De nieuwe FORD
is LEVERBAAR
St. «Janstraat 46-47 - Middelburg
Telef. 447
Vraagt demonstratie, zonder verplichting
KERSTNUMMER
,0 N S ZEELAND'
DECEMBER 1928
„Prosit hoor" riep pa Schot „op dat harle
kijntje dan en op de gezondheid van „de pers". Waar
zou die uithangen Daar zit wat voor ons op, maar
afgesproken hè, wat ook val, trouw staat pal, niet
waar
Dat werd „de pers" te machtig. Zijn detective-nei
gingen gaf hij er aan en plotseling, of hij uit de lucht
kwam vallen, stond hij voor hen, die hem sprakeloos
aanstaarden, beiden met een kippenboutje tusschen
de vingers.
Pa Schot kwam het eerst tot bezinning. Karei had
te veel van den wijn gedronken en zweeg.
„De pers" moest ook bij komen schuiven opperde
Schot en met het vervolg van het menu zouden ze
wachten totdat „de pers" bij was.
Deze wou eerst "wel eens weten hoe het verloop
van den dag was geweest en waarom de heeren niet
in de soos waren gekomen.
„Dat zullen we je later vertellen, nietwaar Stoppie,
laat het je voldoende zijn wanneer ik zeg, dat we ons
vandaag puik geamuseerd hebben" sprak Schot in
ware fuifstemming.
Nu kon het „de pers" verder ook niets meer bom
men. Hij was bovendien zeer vergevensgezind en blij,
dat hij de beide heeren toch levend in handen had
gekregen. Hij vertelde welk gerucht er door de stad
liep en als hij het niet tegengehouden had, dan waren
ze nu aan 't dreggen,
Er werd besloten nog naar de soos te gaan, „maar
per auto dan" riep pa Schot „ik heb vandaag de
auto-manie. Over programma's gesproken, laten we
ons daar niet te veel aan vasthouden, je hebt het van
daag gezien, we hebben ons beiden razend geamu
seerd, nietwaar Stoppel
Karei en „de pers" wisselden blikken van verstand
houding, toen pa Schot dat zei.
In de soos werd het bar laat. Schot rekte het maar
steeds, want hij durfde eigenlijk niet goed naar huis.
Met „de pers" en Karei was het met een sisser af-
geloopen, maar van Rosalie, daar was hij nog niet
zeker van. Stel je voor, dat ze alles wist, o hemel,
de villa was te klein.
Opeens schoot hem een prachtig plan te binnen.
Stoppel had hem zoo juist verteld, dat hij nog eens
naar Den Haag moest, om zich ook zoo'n groen pak,
,,'n botanisch tenue" zooals Schot 't noemde te
laten aanmeten. Hij had het 's morgens, toen hij in
„De Kroon" zat, in het voorbijgaan van zijn dochter
bewonderd en hij moest nu óók zoo'n pak hebben.
„Zeg eens, heeren, ik heb voor morgen een reuzen
plan. Wanneer we morgen met ons clubje, zooals we
hier bijeen zitten, eens naar Den Haag gingen, Ro
salie gaat natuurlijk óók mee, wat zouden jullie daar
van denken
Dit voorstel werd warm toegejuicht en hiermede
werd de avond besloten.
Roosje vernam bij haar thuiskomst, dat haar vader
den geheelen middag in een auto heen en weer had
gereden en dat hij niet kwam eten. Ze begreep het
volkomen hij had natuurlijk veel spijt over het voor
gevallene en durfde niet thuis komen, bang de volle
iaag te zullen krijgen. Tot heden had ze alles door
de vingers gezien, maar nu werd het toch te gek en
ze had dan ook alle reden om eens flink boos te zijn.
Toen Stoppel haar het een en ander vertelde van
wat er gebeurd was de arme kerel wou nog niet
alles vertellen had ze moeite gehad zich goed te
houden. Hoe laat vader ook thuis kwam, ze zou op
hem wachten, al werd het ochtend en dan zou ze hem
eens terdege zeggen waar het op stond. Elad ze daar
haar jeugd voor opgeofferd om nu zoo getreiterd te
worden
Meisjes van haar leeftijd waren bijna allen getrouwd
en hoe kwam het, dat zij thans ouwe-vrijster was
„Oude vrijster" het heette zoo, maar ze gevoelde
zich heelemaal niet zoo. Den middag had ze zoo ge
zellig met Stoppel doorgebracht. Ze was er ook stellig
van overtuigd, dat, wanneer ze het daar op aanlegde,
er niet veel voor noodig zou zijn, het hart van Stoppel,
haar vriend en leermeester in de botanie, te veroveren.
Stel eens voor, dat Stoppel zich vroeg of laat als
huwelijks-candidaat ontpopte. Ze zou heusch niet we
ten, wat ze zou moeten antwoorden, wanneer hij haar
voor dat feit stelde. Die ontmoeting met Stoppel liet
haar niet los ze vond hem zoo'n aardige, sympa
thieke man.
Over dat vraagstuk van de toekomst lag ze zoo lang
na te denken, dat de slaap haar overmande en ze op
den divan langzaam wegdoezelde.
45
