RELIQUIE
896
VRIJDAG 25 JANUAÖÏ 1929
No. 45
DOOR
Een dure race-auto
D. DOÜWE-SWART
Een goed zoon
is die. welke voor het zachte prijsje van 180.000 gulden ge
fabriceerd is ten behoeve van den Engelschen majoor Segrave,
die trachten wil hiermede het wereld-snelheid-record te
breken. De t2-cylinder wagen heeft veel weg van 'n torpedo.
Over den Boulevard d'Anglais daalde de
schemering een voor een pinkten de lichten
op, in een bespottelijk pogen om de groote
lichtgeefster na te doen, die ais een Chineesche
lantaarn was verzonken aan den verren einder.
Altijd door sprak de stem, een zachte, beschaafde
stem met een wonderlijk accentgeheel verschil
lend van de scherpe stemmen der Amerikaansche
toeristen, die aandachtig het verhaal van den man
volgden.
De zon stond nog aan den hemel, toen zij op het
terras van het restaurant een gesprek aangeknoopt
hadden met een sjofel gekleeden
man, maar die ondanks zijn
sjofele kleeren toch nog heer
was. Wellicht een van
die typen, die als slacht
offer van de malaise na
den wereldoorlog het
leven in al zijn bittere
hardheid had gevoeld.
„U was dus particulier
Secretaris van den Tsaar?
vroeg een van zijn aan
dachtige toehoordersin
reiscostuum met een
reusachtigen Harold-
Lloyd-bril.
De man knikte en
staarde peinzend naar
het gewiemel van men-
schen en auto's op den
boulevard. Hij zuchtte
even.
„Heeft u wel eens een
aanslag op den Tsaar
meegemaakt vroeg een
der leden van het gezel
schap.
„Ja, eens de aanslag
is evenwel niet bekend,
het gistte die dagen ai
een beetje en 't gebeurde
in het paleis zelf, op een
baf, dat de Tsarine gaf.
U begrijpt Het is
doodgezwegen, 't Scheel
de bijna niets de Tsaar
dankte zijn leven aan
een sigaret/'
Het gezelschap was in
spanning, ze glunderden
trots tegen eikaar. Wat
een bof, wat een reuzen
interessante bof, dat zij
liet juist moesten treffen.
Wat zouden ze heerlijk
tegen hun vrienden kun
nen opsnijden.
De man met den uilen-
bril bestelde een flesch
champagne en schonk in.
„Aan 'n sigaret zegt u
De vreemdeling nipte
met het gelaat van een
kenner aan zijn glas.
Peinzend keek hij naar
het vurige goedje, dat in
het glas fonkelde onder
het licht der electrische
die naar zijn vader aardt.
lampen. zijns vaders voetstappen
„Ik kan het u nu wel vertellen, nu alles achter
den rug is," zei hij plotseling. „Ja, aan 'n sigaret
dankte hij zijn leven." Ik zal het u vertellen.
Op het bal, waarvan ik u zoo pas vertelde, ge
beurde het. De „haute volée" van Rusland, ge
zanten van vreemde mogendheden enz. waren
tegenwoordig. De Tsaar was gewaarschuwd, maar
hij ging toch. Velen hebben hem lafheid verweten,
doch laf was hij niet. Hij bezat echter de wreedheid
En vader is officier van de niotorbrigade der politie te Los Angeles, dus zoonlief drukt
als diens trouwe copic in miniatuur, met alle ernst en waardigheid, zijn beroep eigen.
van zijn voorvaders niet. die met de knoet regeer
den. Dat was zijn ongeluk.
Maar om tot mijn verhaal terug te keeren. Alles
liep uitstekend en wij dachten, dat het gevaar ge
weken was.
Terwijl de jongere gas/en zich met dansen
vermaakten, zat de Tsaar in een rookkabinet, dat
in verbinding stond met de balzaal, onder het genot
van een sigaret en een glas wijn te praten met een
gezant. Het doet er niet toe welken.
De sigaret was bijna op en hij was, zooals hij
iater aan mtj vertelde, juist van plan haar m een
aschbakje te leggen, toen het
brandende eindje uit zijn vingers
viel en terecht kwam op een
kostbaar tapijt. Hij boog
zich om het op te rapen
op dat zelfde moment
klonk een schot.
U begrijpt, wat een
ontsteltenis het teweeg
bracht, allen verdrongen
zich voor den toegang tot
het kabinet
De Tsaar was opge
staan, hij was doods
bleek, doch glimlachte
en maakte een gerust
stellend gebaar met zijn
hand.
U begrijpt Juist
toen hij zich voorover
boog, in datzelfde on
deelbare moment trok de
onverlaat zijn revolver af.
Het eindje sigaret
redde zijn leven, de
kogel verbrijzelde een
prachtigen geslepen spie
gel
„En de dader vroeg
een van het kt ademlooze
spanning gezeten gezel
schap.
„Die ontkwam in de
algemeene verwarring
dergelijke menschen ne
men goede voorzorgen."
Het gezelschap zweeg
een poosje; de verteller
huiverde licht, hij scheen
het vreeselijke oogenblik
nog eens te doorleven.
De Amerikaan met
den uilenbrii verbrak
de stilte. „Heeft u niet
het een of ander aan
denken aan den Tsaar?"
Dc man knikte. „O ja
vele, o.a. 't eindje sigaret,
dat de Tsaar door den
schrik vergat op te ra
pen."
Hij haalde uit z'n vest
zak een klein glazen buis
je, dat aan beide kanten
dicht gesmolten was. In
het buisje bevond zich
een eindje sigaret, dat
door den ouderdom geel
geworden was.
