eMEDEPLICHTIGEN
718
VRIJDAG 1 FEBRUARI 1929
No. 46
NOVELLE DOOR Dr. JOHAN VAN GOGH.
De heer Albert Verduyn, eenig directeur
van de ,,Bank voor Labrador" en, naar
hij dacht, op dit oogenblik het eenige
levende wezen, dat op dit avonduur aan
wezig was in het luxueuze kantoorgebouw aan
de Heerengracht, zat voorovergebogen over zijn
papieren en hoorde niet, hoe zachtjes de deur
achter hem geopend werd.
Even nog bleef het stil en toen verbrak het
terugspringen der deurkruk de stilte. De bankier
greep instinctief naar de lade der schrijftafel,
waar hij een pistool onder zijn bereik wist.
„Laat dat, BertWil jij zóó je oude vrienden
onthalen
De stem, die gesproken had, klonk ruw en onbe
schaafd. Ze paste precies bij den man, die binnen
getreden was. Even slordig ais zijn begroeting
was zijn gehavende kleeding en schoeisel; een
spottende grijns maakte op dit moment zijn bleek
en leelijk gelaat nog onsympathieker dan het was.
„Makro De Roode Makro Jij hier
Er klonk ongeloof en tevens onrust in de woorden
van den heer Verduyn. Hij sprak, zooais iemand 't
onvoorwaardelijk doen moet, die bezoek ontvangt
van een man, dien hij sinds vier jaar goed en wel
achter de tralies en dus onschadelijk waant.
„Hoe kom jij hier Ik dacht, dat je
„Precies Je dacht, dat ik nog gedurende twee
jaar moest brommen, hè Eigenlijk moest ik dat
ook, maar 'k vond het prettiger, 'ns van logies te
veranderen. Geen afwisseling genoeg in het menu
van dit staatspension, weet je? Ik ben er dus
weggegaan en natuurlijk geldt mijn eerste bezoek
jou. Je schijnt er echter niet erg blij om, oude
Nuzeg ook 'ns wat
Zijn blik gleed monsterend en goedkeurend langs
het vertrek.
„Jij schijnt goede zaken gemaakt te hebben,
vrindje, sinds we samen te Rotterdam langs den
Schiedamschen dijk liepenTja.... bankdirec
teur Wat anders dan toen er nog een Rooie Bert
was in plaats van een meneer Albert Verduyn!"
De andere bekwam thans van zijn verbazing.
„Alle duivels, man.... wil je soms zeggen, dat
je uit de gevangenis ontsnapt bent Hoe haal je
het dan in je hoofd hiér te komen Als men je
hier moest vinden...."
„Dat zou ongetwijfeld onprettig zijn voor jouw
respectabiliteit, hè Hier echter komt men me
niet zoo gauw zoeken, en een minuutje heb je dus
wel tijd voor me. Wees maar niet bang, dat ik je
vragen zal, me hier te verbergenIk kom voor
zaken. Geef me echter eerst even een van die
sigaren
Verduyn voldeed stilzwijgend aan het verzoek.
Zijn eenige gedachte was hoe dezen man weg te
loodsen. Vervelend, dat je zelfs als eindelijk
gerespecteerd maatschappelijk mensch de kans
behoudt, oude kennissen te ontmoeten, die iets
van je wéten. Eigenlijk was de Makro de eenige,
die iets wist van het minder oirbare gedeelte van
zijn verleden. Destijds was hij blij geweest, dat
die onprettige getuige goed en wel opgeborgen
werd.; enfin, hij moest den man nier tot eiken prijs
wegkrijgenHet beste was misschien nog, hem
met een kleine hulp naar het buitenland te loodsen.
Zooveel kon het niet kosten
„Ik begrijp, je wilt naar het buitenland. En nu
dacht je...."
„Mis, Bertje Ik kom geen beroep doen op jouw
alom-geprezen maatschappelijke liefdadigheid of
op jouw solidariteitsgevoel tegenover een vroege-
ren kameraad.... Wees dus gerust!"
„Wat voor zaken kan je dan met me te doen
hebben
„Niet met jouw bankmaar met jou zelf.
Ik weet zeker, dat je er je neus niet voor op zult
trekken als er veertig duizend pop te verdienen
valt. Absoluut safe.... geen risico. Nou?"
„Ik doe er niet meer aan. Je begrijpt...."
„Ik bedoel geen inbraak, Rooie! Natuurlijk
waag je er je baantje en je positie niet aan, dat
begrijp ik. 't Geldt iets veel gemakkelijkers.
Albert Verduyn spitste de ooren. Mits hij er de r
handig verworven maatschappelijke positie niet
aan moest wagenMet luisteren verplichtte
hij zich achteraf tot niets. Maar er was toch iets
in zijn geheugen, dat hem wantrouwig maakte.
De Makro moest toch weten, dat er tusschen beiden
eigenlijk volstrekt geen reden was tot welwillend
heid. Die zes jaar, welke de Makro gekregen had,
waren niet voor het geringste deel het gevolg
van zijn eigen, d.w.z. Verduyn's laksheid, zonder
welke de ander misschien een alibi had kunnen
opgeven. Hij hield zich dus op zijn hoede.
„Herinner jij je dien juweelendiefstal in de
Kalverstraat, Rooie? Ik bedoeleenigen tijd
vóór ik er indraaide? Nouhet was Kromme
Flikkie, je weet wel. Flikkie uit de Breestraat.
Die lapte het hemIk hielp hem, maar dat weten
ze niet. Kromme Flikkie werd gesnapt.... Hij
zat in dezelfde traliekast als ik. Zes maanden ge
leden is hij er doodgegaan, omdat hij er niet kon
wennen. Hij zou er anders later wel van geprofi
teerd hebben, wantmisschien herinner je je
dat ook nog de juweelen werden niet gevonden.
Kromme Flikkie was niet dom
„En..
De Makro wachtte even en keek den ander toen
triomfantelijk aan.
„Ik weet, waar het nest is.... Begrijp je?"
Verduyn begreep. De ander wou den buit gaan
halen,..-. Het was inderdaad de moeite geweest,
want indien hij zich goed herinnerde, dan was er
destijds gestolen voor een waarde van bijna een
ton. Indien het waar was, dat de Makro de berg
plaats wist, dan
Zijn wantrouwen behield echter de overhand.
Hij aarzelde.
Ik begrijpje wilt de juweelen gaan halen.
Maar ik snap niet, waarom je dit aan mij komt
vertellenIk heb met die zaak niets te maken
gehadWaarom zou je me een aandeel komen
aanbieden, als je daartoe geen reden hebt. Zoo
iets kun je even goed alleen af...."
De Makro floot zachtjes tusschen de tanden en
keek den bankier spottend aan.
„Nog niet zoo dom geredeneerd, mijnheer de
bankdirecteur Laten we elkaar geen zoete koek
verkoopen, hè je weet duivels goed, dat ik geen
reden heb, je uit dankbaarheid een cadeautje
te komen aanbieden. Eigenlijk moest ik je
Neen, houd je rustig. Achteraf beschouwd is het
dwaas, dat ik me daarom nog kwaad bloed zet!
Geloof daarom gerust, dat ik niet bij je zou geko
men zijn, indien ik je niet noodig had. Ik herhaal
je, dat ik kom om zaken met je te doeneer
lijke zaken Het zal ie duidelijk worden, waarom
THOMAS ALVA EDISON, de geniale uitvinder, werkt nog 18 uur per dag
ondanks zijn 81 jaren. Wij zien hem hier, gezeten in zijn laboratorium.
geheel verdiep! in zijn becijferings-arbeid.
