De Geheime Gang onder Fort Pampus
910
VRIJDAG 1 FEBRUARI 1929
No. 46
De kalmte van haar stem, toen zij hem
antwoordde, deed zijn bewondering grooter
worden.
„U vergist u!" zei zij volmaakt rustig; „Ik
ben in het geheel niet bang meer. Ik was dwaas,
daar straks. Maar toen ik iemand boven hoorde
komen, dacht ik eerst, dat het een der mannen
was, waar u mij voor waarschuwde, vanmorgen.
Om de waarheid te zeggen, ik zag hen ooken ik
moet eerlijk toegeven, dat ik aan uw waarschuwing
heb gedacht."
Zij zweeg en lachte even. De lucifer wapperde uit
en werd weer donker om hen heen. Boy bevochtig
de zijn droge lippen en dacht er over na, wat hij
nu zou zeggen.
„Het is een eenigszins eigenaardige situatie, waar
ik mij in bevind vervolgde het meisje. „Ziet u,
ik wilde boven eens kijken, maar het gekke is, dat
dit plannetje niet zal kunnen doorgaan, hoewel het
mij erg spijt."
„Ik ben hier goed bekend 1" stelde hij haar ge
rust; „Die deur naast u geeft toegang tot een wentel
trap tien treden en u bent boven. Wacht, laat ik
haar even opendoen."
Hij liep voorzichtig naar de deur, passeerde rake
lings het meisje en voelde zich even licht in het
hoofd worden, toen een zwak parfum zijn reukor
gaan streelde.
„Aan die deur heb ik natuurlijk ook gedacht;"
klonk de meisjesstem opnieuw. Maar zij is gesloten.
„Gesloten vroeg hij verbaasd, alsof dit zeer
onnatuurlijk was.
Hij zag, dat zij knikte. Nu zijn oogen aan den
schemer waren gewend, kon hij haar goed zien, het
slanke witte figuurtje tegen den donkeren achter
grond.
„Ik moet u iets bekennen!" vervolgde zij lachend,
„Het hek was geopend, doch de deur gesloten.
Toen ik er vrij hard tegen drukte, sprong zij open,
doch ik begreep wel, dat dit kwam, omdat zij van
niet al te solide constructie is. Eigenlijk bevinden
we ons dus op verboden terrein, en daarom is het
logisch, dat deze deur op slot is.
„Ja, dat vind ik ook antwoordde Bov mecha
nisch, en hij deed vergeefsche pogingen om de be
wuste deur open te trekken.
Het meisje ging achter hem staan en hij voelde,
hoe zij hem onderzoekend aankeek. Hij wendde
zich om en lachte haar een beetje verlegen toe.
„Ik zou mij graag even voorstellen!" zei hij;
„Het toeval heeft ons hier samengebracht en ik
geloof, dat u niet meer bang voor mij bent. Eigen
lijk ben ik,blij dat u die twee ongunstige individuen
zelf ook hebt gezien. U kunt nu niet meer twijfelen
aan mijn goede bedoelingen. Ik heet Boy Vreeman,
ben eerste luitenant van de luchtmacht, tot voor
kort gedetacheerd bij Soesterberg, en woon in
Bilthoven. Als jongen heb ik in Muiderberg ge
woond en daarom kwam ik het plaatsje weer eens
opzoeken."
„Ik logeer hier!" antwoordde ze lachend; „Ik
ben de dochter van den Amsterdamschen diamant
handelaar Kloetinghe. Mijn zucht naar avonturen
bracht mij voor de poorten van deze oude toren
ruimte."
Zij lachten beiden en in het schemerduister
vonden zij eikaars handen. Dan zei Boy opgewekt
„Ik geloof, dat er niets anders opzit, juffrouw, dan
dat we weer afdalen. Het panorama zullen we be
neden moeten zien. In ieder geval heb ik hier een
nieuwen, zeer modernen uitkijktoren ontdekt, die
iets verder staat."
„Ben ik al lang op geweestzei ze„Maar het
romantische, begrijpt u
Hij wendde zich om en liep naar de deur, die
dichtgevallen was. Een vreemd gevoel van geluk
doortrilde hem, toen een klein handje zich vast
greep aan zijn schouder, bij wijze van steun in het
donker. Doch juist toen hij zijn hand op den ouder-
wetschen knop wilde leggen, stommelden voetstap
pen naar boven en klonk een ruwe stem
„Hou je touwen klaar, Freek Het vogeltje
is niet alleen in de kooi, die vreemde sinjeur is
haar achterna.
Boy wendde zich schielijk naar het meisje om en
EEN OORSPRONKELIJK HOLLAK D S C U E
NOVELLE DOOR HANS DE LA RIVE BOX
Enkele minuten later kwam hij
zwijgend keken zij elkaar even aan. De voetstappen
naderden snel; enkele vloeken bereikten hun ooren.
„Die mannen.God.stamelde het meisje.
Boy greep haar handen en drukte ze bemoedigend.
„Achteruit, vlug daar tegen de muur,fluisterde
hij en voor zich tig duwde hij haar tegen den wand in
de schaduw. Hij bleef in het midden staan en besefte
plotseling den ernstigen toestand Dat deze
mannen iets voor hadden met het meisje, was zoo
goed als zeker. Dat zijn aanwezigheid hen in hun
voorgenomen plan dwarsboomde, was ook duidelijk.
Hoe in dezen modernen tijd op eeneenvoudige plaats
als Muiderberg een misdaad of aanslag of zooiets
mogelijk was, kon hij zich niet voorstellen. In ieder
geval had het toeval hem bij haar gebracht, en
wanneer de kerels werkelijk iets in den zin haddden
zou hij haar verdedigen tot het uiterste. Doch slechts
zijn gespierde vuisten had hij tot zijn beschikking,
daar geen revolver, zelfs geen mes in zijn bezit
was. Wie had ooit kunnen denken, dat hij zoo iets
noodig zou hebben, op een doodgewoon tochtje
naar het vriendelijke, stille Muiderberg
Plotseling hielden de voetstappen op en duide
lijk konk een andere stem
„Ze zijn op de vliering, Kees. De deur naar boven
heb ik afgedraaid. Hou je wapen bij de hand
Dadelijk daarop werd de deur met een ruk naar
binnen opengegooid. In de flauw verlichte opening
stond de gestalte van een reusachtigen man, en iets
blinkends bewoog dreigend voor zijn borst. Boy
begreep dat dit het wapen was, waarover gespro
ken was, en instinctief schoof hij zich voor het meis
je. Op hetzelfde oogenblik werd hij verblind door
het schelle licht uit een zaklantaarn. Een zwaar
voorwerp trof hem boven het oor, zoodat hij
wankelde en struikelde. Nog voordat hij iets had
kunnen doen, om het meisje te verdedigen, kreeg hij
een tweeden slag, nu boven het rechteroog, die
hem neervelde als een blok.
DE ÜAANDE EN DE KOMENDE MAN.
Calvin Coolidge, de huidige president der Vereenigile Staten,
poseert naast zijn toekomstigen opvolger Herbert Hoover
op de trappen van het Witte Huis te Washington
voor den fotograaf.
door een felle pijn in het voorhoofd N o* 2
bij. Nog steeds was het vertrekje hel ver
licht. Hij probeerde op te staan, doch voelde,
dat zijn handen en beenen stevig vastge
knoopt waren. Met veel moeite kon hij zich op zijn
andere zijde wentelen en plotseling herinnerde hij
zich alles weer. Een meter van hem af lag het meisje
op den grond. Waarschijnlijk was zij flauw ge
vallen, of neergeslagen, want zij was niet geboeid.
Een vieze dof van lappen was gedeeltelijk in het
kleine, nu wijd geopende mondje geduwd en het
leuke krulhaar hing wanordelijk over slapen en voor
hoofd. Boy begreep den werkelijken toestand maar
al te goed en diep in zijn keel gromde het van woede
en wraak. Hij was echter geheel machteloos en
toen hij probeeren wilde, in haar richting te schui
ven. om desnoods met zijn handen de prop uit
haar mond te trekken, kreeg hij een gemeenen trap
in zijn rug, wat hem duidelijk maakte, dat de man
nen nog boven waren.
De zaklantaarn dwaalde even door het vertrekje
en even wisselden de mannen enkele woorden
„De boot klaar, Kees?"
„Ja Freek
..Wat zullen we met dien kerel doen
.Laten liggen
„Te gevaarlijk
„Meenemen
„Gaat dat, zou de boot niet te klein zijn 2"
„Ben je bed.Dan vouwen we hem op in het
vooronder V'
De man lachte valsch en stak een sigaar op. Bij
het licht van de lucifer zag Boy een glimp van hun
gemeene tronie's. Onmiddellijk herkende hij de
twee mannen, die hij reeds eerder op het strand
had gezien. Een verschrikkelijken angst voor hel
jonge meisje, dat zoo plotseling in hun wreede han
den gevallen was, maakte zich van hem meester.
Wat wilden zij van haar Wat hadden zij met haar
voor Was hun plan vooruit beraamd en was dit
in verband met het feit, dat zij de dochter was van
een bekenden Amsterdamschen diamanthande
laar? Hij dacht zich suf, doch was een en al aandacht
toen de beide kerels zich over het meisje heenbogen
en haar ruw optilden. Het ovale gezichtje viel slap
opzij en willoos lag het slanke lichaam in hun ar
men. Vervolgens trok een der kerels de deur open,
die naar de trap naar beneden toegang gaf en na de
zaklantaarn aan zijn jas te hebben gehangen nam
hij het meisje als een zak over zijn schouder
en begon hij fluitend de trap af te dalen. Zijn brute
onverschilligheid en ruwheid deed Boy's bloed ko
ken en schor schreeuwde hij
„Ellendelingen, ik zal jullie wel krijgen. Weet, dat
je een officier voor je hebtDe kerel kwam even
later weer boven en liet het licht op zijn slachtoffer
schijnen.„Kop houden!" vloekte de grootste
der mannen „Neem hem op, maat
Zij grepen hem stevig vast en daar Boy begreep,
dat schoppen en trappen toch niet zou helpen,
liet hij hen begaan. Zoolang zij hem in gezelschap
van het meisje lieten, liet zijn eigen toestand hem
vrij koud.
Zij droegen hem op hun sterke schouders naar
beneden en geen vijf minuten later werd hij met een
vloek in het vooronder van een kleine motorboot
gesmakt. Trillend van woede bleef hij daar liggen,
en kon hij zien, hoe zij het meisje vervolgens gingen
halen en haar een meter van hem af op enkele kus
sens neerlegden. Het strand was geheel verlaten
en zelfs in de café's op den boulevard was geen
mensch te zien. Spoedig bracht een der mannen de
motor op gang en terwijl Boy tot de overtuiging
kwam dat het water hier wat dieper was dan op
elke andere plek bij het strand, begon het bootje,
dat weinig diepgang had, langzaam zeewaarts te
varen. Telkens schuurde de bodem langs het strand
doch een krachtigen afzet met een riem deed hel
over deze hinderpalen heenkomen
Toen zij een paar honderd meter ver in zee waren
wierp de man de roeispaan neer en knielde hij naast
het meisje. Hij trok de prop uit haar mond en haalde
een klein fleschie uit zijn binnenzak. Enkele drup
pels lier hij tusschen haar bloedelonze lippen vallen
