18
ONS ZEELAND
maar aan ons over, Mr. Ziegenfeldt, komt u morgen nog
maar eens kijken hoe we voor haar gezorgd hebben,
Mr. Ziegenfeldt drukte mij de hand ten afscheid. Het
gaf me een leeg gevoel toen hij wegging hij scheen mijn
plechtanker in de bruisende branding van deze eindeloos-
groote wereldstad.
Wij gingen met de lift naar de negende verdieping. O,
die kamers, die mijn tijdelijk verblijf zouden vormen Een
zitkamer, in rose en blauw met kanten gordijnen een ge
weldig bouquet la France rozen stond in een hoek op een
tafel Mr. Dresler kwam zelf boven en toen hij mijn gezicht
zag, begon hij op een guitige manier te lachen.
En de slaapkamer, ook heelemaal rose en blauw, tot het
bed toe een paar groote spiegels langs de wanden en een
badkamer ernaast Ik moest aan mijn zolderkamertje in
onze pastorie denken
Een zachte, vriendelijke stem vroeg mij door de telefoon
of ik voor het diner beneden kwam of dat ik het liever boven
geserveerd wilde hebben, waaraan ik de voorkeur gaf omdat
ik mijn manuscripten wiide sorteeren. Hiermede was ik nog
bezig toen Mrs. Dresler boven kwam in een avondtoilet, dat
de koningin van Spanje niet misstaan zou hebben. Ze in
formeerde of het diner mij gesmaakt had, maar ik was er
nog niet aan begonnen en terwijl ik genoot van de oesters
en de icecream vertelde zij mij van Mr, Ziegenfeldt s wo
ning op de een of andere Avenue een paleis in één
woord.... van zijn schilderijen, zijn ivoren beeldjes, zijn
liefdadigheidszin en zijn Eenzaamheid (alweer met een
hoofdletter).
Den volgenden morgen tegen elf uur ging ik in de Assy-'
rische hall onder de palmen zitten. Mijn verrukt enthousias
me van den vorigen avond was verdwenen ik voelde me
als een flauwgevallen luchtballon ik zou vast en zeker
van mijn stokje vallen als ik in Mr. Mc. Micking's ontzag
wekkende tegenwoordigheid moest verschijnen. De papie
ren in mijn hand wapperden alsof ze door een hevigen wind
bewogen werden.
Ik voelde me eenzaam en verloren in die weidsche ruimte
van marmer en goud. Tegen half twaalf zou Mr. Ziegenfeldt's
auto komen om me te brengen en ik voelde me als een
patiënt, die op het punt staat naar de operatiezaal vervoerd
te worden. Ik wankelde naar de groote entrée van het hotel,
bleek van zenuwachtigheid. Daar stond de auto al met de
grijs fluweelen kussens, het zilveren inlegwerk en de le
lietjes van dalen.
Een hotelbediende hield het portier open. 0, hemelsche
goedheid mijn millionair zat er zelf in en keek mij met
zijn heldere oogen lachend aan. In mijn verbouwereerdheid
greep ik zijn hand en het kon me geen steek schelen of hij
merkte dat ik dolblij was met zijn komst
Gaat u ook mee Wat vind ik dat prettig, want ik ben
zoo benauwd als een kind dat stout is geweest.
Onderweg praatte hij heel gezellig en daardoor kalmeerde
hij mij een beetje en toen wij voor die vreeselijke deur van
het uitgeverskantoor stil hielden, vroeg ik Mr. Ziegenfeldt
mee naar binnen te gaan. Maar hoe ik ook smeekte, hij was
niet te vermurwen hij had van die dingen toch geen ver
stand, zei hij, en het stond heel niet zakelijk bij zoon
onderhoud je groote broer mee te brengen. Maar hij be
loofde dat hij mij over een uur hier weer met de auto zou
komen halen.
Vergeet vooral niet, dat Mc. Micking zich verbeeldt
Engelschman te zijn. En kijk niet zoo benauwd, meisje
Ik had een prop in mijn keel en wuifde hem alleen maar
toe. Nu zou het gaan gebeuren.
Ik werd in een weelderig ingericht privé-kantoor gelaten,
waar rood bekleede stoelen stonden en een groot formaat
bureau, waarvan het houtwerk bijna onzichtbaar was door
de manuscripten, die er op, er onder en er om heen lagen.
Links ervan ontdekte ik een geweldige papiermand. Dat
leek me een gruwelijk voorteeken. Mijn oogen werden er
met magische kracht heengetrokken en zonder dat ik het
merkte kwam Mc. Micking binnen. Aan de minzame manier,
waarop de „geweldige" mij begroette, zag ik direct dat ik
de juiste introductie had.
Miss Monroe, begon hij, nadat hij niet zonder plecht
statigheid achter het immense bureau had plaats genomen,
het doet me veel genoegen een goede bekende van Mr.
Ziegenfeldt van dienst te kunnen zijn. Komt u mijn raad
inwinnen
Een aanmoediging wilde ik van u hebben, viel ik hem
vastberaden in de rede. Ik had mijn zelfbeheersching een
beetje teruggevonden. Mr. Micking, ik zie dat u van
Engelsche afkomst bent. Uw gezicht, uw heele manier van
doen, uw stem laten daar niet den minsten twijfel aan.
Dat trekt mij als Engelsche geweldig aan en ik weet zeker
dat u mij raden en helpen wilt terwille van onze gemeen
schappelijke afstamming,
De pijl had doel getroffen. Ik zag iets dat aandoening
moest voorstellen in zijn waterige oogen. Brittania bracht
ons dichter bij elkaar Mr. Mc. Micking en ik waren één
van geest en één van ziel
k kan nooit vergeten dat ik Engelschman ben, Miss
Monroe, zei hij met patriottische ontroering. Mijn fami
lie stamt van de Mc. Mickings uit Devonshire en dat is
iets waar ik trotsch op ben. Ik zal u helpen.
Ik heb een paar manuscripten bij me daar wilde ik
u iets van voorlezen als u het goedvindt en ze hier achter
laten. Toen ik hem een van mijn verhalen voorlas, waarin
een jaloersch echtgenoot voorkwam, viel hij mij opeens
in de rede
Ik moet u direct op één ding attent maken: jaloersche
echtgenooten worden in een echt Amerikaansch „home" niet
getolereerd. Zoo iets mag ik niet in het „Werkmandje'
laten drukken. Maakt u van de andere dame een zuster,
zoodat het een geval van familie-jalouzie wordt. Dan zou
het wel gaan, want uw stijl is niet slecht.
Dat was geen onaangenaam klinkend compliment, maar
het ging nu eenmaal niet om alle dames in zusters om te
tooveren en daarom begon ik maar aan een ander verhaal,
dat over Sultan Abbas en zijn vrouwen handelde.
Maar ik had nog geen twee bladzijden gelezen of Mr. Mc,
Micking riep
Goeie hemel, en keek me in starre ontzetting aan.
Er zijn tijdschriften, zei hij langzaam en plechtig,
die zulke verhalen opnemen. Maar met zooiets moet u
niet bij „Het Werkmandje" en zijn uitgelezen kring van
degelijke lezeressen zijn, Miss Monrpe, zooiets vreeselijks
kan ik niet plaatsen, zelfs niet terwille van een toegewijd
vriend als Mr. Ziegenfeldt
Het moet wel heel moeilijk zijn om niet met de ge
voelens van uw lezeressen in botsing te komen, zei ik
spijtig. Mag een verhaal met een vondeling beginnen
Dat hangt van de omstandigheden van de ouders af.
Principieel plaats ik niets, dat aan de reinheid van een
vrouw of de eer van een man afbreuk doet.
Wel Mr. Mc. Micking, geeft u me dan eens raad wat
ik wel voor „Het Werkmandje" kan schrijven
Juist, nu zijn we waar we wezen moeten Wat denkt
u bijvoorbeeld van „Praatjes met vooraanstaande Dames".
Die ken ik niet.
Of anders „Interviews met onze Geld-koningen" Om
te beginnen met mr. Ziegenfeldt
Die ken ik nog niet genoeg.
Dat komt wel zei mr. Mc. Micking zacht maar nadruk
kelijk en toen ik hem aankeek, meende ik op te merken dat
zij'n linkerooglid knipte.
We bleven nog een poosje praten en scheidden als de
beste vrienden. Mijn manuscripten gaf hij mij weer mee
terug, maar ik voelde toch dat ik mij een nieuw gezichtspunt
had verschaft.