18
ONS ZEELAND
venster een product van uw overspannen zenuwen is
geweest
Dat heb ik mij eerst ook afgevraagd. Maar tien
minuten later kreeg ik het bewijs.
Wat deed u Alarmeerde u uw bediende
Ja ik rende de trap af, haalde hem achter zijn
krantje weg en we doorzochten samen den heelen
tuin. Maar vinden deden we niets. Ik begon mijn .vi
sioen" meer en meer toe te schrijven aan een begin
nende zenuwziekte. Totdat ik in mijn kamer terug
kwam.
Was daar dan wat veranderd
De rechter knikte. Toen ik terugkwam, was het
dossier-Marvelli verdwenen. In plaats daarvan lag er
een kaartje op mijn bureau „NOG 1WEE DAGEN!
Daarop besloot u het huis te verlaten
Ik kreeg inderdaad den indruk, dat ik in gevaar
was. Ik zou in huis trouwens niet hebben kunnen sla
pen. Ik bestelde telefonisch een auto en liet me naar
het Hotel des Champs Elysées brengen.
Daar hebt u heel verstandig aan gedaan, zei de
detective, terwijl hij ernstig en peinzend keek.
Ik voelde er weinig voor, vervolgde Mr. Mal-
terre, om de süreté in de zaak te halen ik wilde
daar niet den indruk vestigen, dat ik me ook maar
eenigszins liet intimideeren. Bovendien geloof ik, dat
een dergelijke raadselachtige zaak, zooals, geloof ik,
geen van mijn collega's ooit heeft meegemaakt, in
iemands handen beter kan stellen dan in de uwe, ein
digde hij met een hoffelijke buiging.
De rechterlijke macht beseft heusch wel welk
een grooten steun zij in uw arbeid heeft.
De detective liet deze lofrede over zich heen gaan
zonder een spier van zijn ernstig, krachtig gezicht te
vertrekken en vroeg rustig
Tot hoe laat bent u in uw kabinet bezig
Tot zeven uur.
Ik zal u vanavond om zeven uur per auto van
uw bureau halen en met u naar huis rijden. Overigens
had ik gaarne, dat u mij een machtiging zoudt geven
om alle ruimten in uw huis te betreden en dat u uw
bediende telefonisch van mijn komst op de hoogte
zoudt stellen. Ik zou graag vanochtend uw woning nog
nauwkeurig inspecteeren.
Mr. Malterre voldeed aan het verzoek en schreef op
een visitekaartje een paar woorden. Hij reikte het den
detective. Ik dank u.
Dus tot ziens om zeven uur.
Ik zal zorgen dat ik op tijd ben.
De deur viel achter den bezoeker dicht. De detec
tive stond op, trok zijn jas aan en verliet een paar
minuten later eveneens het huis.
Het sloeg juist half zeven toen Monsieur Malterre
zijn bureau verliet en de straat opging. Noch van Mare
Michel noch van een auto was in velden of wegen een
spoor te bekennen. De rechter liep langzaam de straat
af en wilde juist den rijweg oversteken om de brug
over te gaan, toen een blijkbaar stomdronken arbei
der op hem toewaggelde. Het scheelde maar een haar
tje of hij was met hem in botsing gekomen. Maar
toen de dronken man vlak bij hem was, fluisterde deze
hem in
Gaat u links den hoek om en stapt u daar in de
auto. De chauffeur is een assistent van mij hij zal u
naar huis rijden. Wacht u daar op me ik kom direct
bij u. Maar haast u wat u wordt gevolgd.
Hoogst verbaasd keek de rechter den pseudo-dron-
ken man na, die alweer verder zwaaide. Dat was im
mers de stem van Marc Michel geweest Hij keek
in de linksche zijstraat daar stond inderdaad een
auto. Hij liep er naar toe. De chauffeur groette hem
niet, maar fluisterde, bijna zonder dat men een bewe
ging van de lippen waarnam
Bent u monsieur Malterre
Ja.
Stapt u dan vlug in.
Toen de rechter den voet op de treeplank zette, zette
de wagen zich al in beweging. Mr. Malterre keek door
het kleine ruitje achter in de kap en zag niet ver van
de auto de dronken arbeider midden op de straat staan,
Hij scheen niet dan met de grootste moeite zijn even
wicht te bewaren en balanceerde heen en weer, waar
bij hij nu eens het rechter-, dan weer het linkerbeen
omhoog hief. Een man liep hard in de richting van de
auto het leek wel of hij het voertuig volgen wilde.
Was het toeval of opzet De dronken man
scheen naar den hardlooper toe te waggelen, stak een
been uit met het gevolg, dat de ander, erover strui
kelde en pardoes tegen den grond sloeg.
Een kwartiertje later hield de auto bij de Porte
Maillot stil. De chauffeur opende het portier en zei
Monsieur Michel laat u verzoeken hier te willen
uitstappen, monsieur Malterre. Loopt u alstublieft
langzaam naar huis, U hoeft niet bang te zijn ik volg u.
De rechter liep langzaam de Avenue op en kruiste
de Rue Parmentier en de Rue Sablonville zonder dat
er iets bijzonders gebeurde. Toen hij omkeek, zag hij,
dat de auto hem op geringen afstand volgde. Op de
Place de Marché was een oploopje een man deelde
papieren uit. Monsieur Malterre pakte er ook een aan
vouwde het open en schrok hij las de woorden
„NOG EEN DAG, MONSIEUR MALTERRE!"
Toen hij bij zijn huis kwam wachtte zijn bediende
hem al in de open voordeur. Ze waren juist naar bin
nen gegaan, toen de electrische bel schel overging. Er
stond een brievenbesteller in de deur, maar het was
wel merkwaardig, dat hij geen enkelen brief bij zich
had
Wat verlangt u vroeg de rechter.
De brievenbesteller glimlachte alleen maar hij nam
zijn pet af en keek monsieur Malterre strak aan.
Deze bekeek den brievenbesteller eens wat meer van
nabij en kon een uitroep van verbazing niet onder
drukken
Monsieur Michel
Ja, ik ben het. Gaat u maar rustig naar boven,
monsieur Malterre en trekt u zich maar niets van mijn
aanwezigheid aan. Als u me noodig hebt ben ik bij
u. Neemt voor alle eventualiteiten deze kleine re
volver mee.
De rechter ging naar zijn appartementen op de eer
ste étage en genoot rustig van zijn souper. De aanwe
zigheid in huis van niemand minder dan Marc Michel,
gaf hem een ongekend gevoel van veiligheid. Nadat hij
gegeten had, ging hij, alsof er niets aan de hand was,
naar zijn studeerkamer en al spoedig slaagde hij er in
zich geheel in zijn werk te verdiepen. De buiten ja
loezieën had hij neergelaten.
Hij was zoowat een uur aan het werk geweest, toen
hij heel duidelijk een geluid hoorde alsof de latten van
de jaloezie van elkaar werden getrokken. Hij luis
terde een oogenblik gespannen, draaide snel het hoofd
in de richting van het venster en keek in een bleek
gezicht. Hij greep naar den revolver, maar het ge
zicht verdween juist weer. Hij schoot, maar juist even
te laat. Hij wierp het venster open, trok de jaloezie
omhoog, maar er was, net als den vorigen avond, niets
meer van „het spook" te zien. De rechter liep snel naar
de corridoren en'zag juist dat Marc Michel met groote
haast naar de tweede verdieping stormde. Hij liep hem
na en zag hoe de detective op het balcon ging en daar
met zijn electrische zaklantaarn alles nauwkeurig in-
