1
ONS ZEELAND
3
neelen geeft. Niemand laat zich hier door de massa „op
dringen" en leiden.
Deze echt Zeeuwsche karakter-trek leidt tot tal van
interessante konsekwenties, die we hier thans onbesproken
willen laten. Op den invloed van deze individualiteit op het
vereenigingsleven willen we evenwel terloops wijzen. Is het
u nooit opgevallen dat het vereenigingsleven ten onzent
verre van bloeiend genoemd kan worden? De meeste clubs
sterven een spoedigen dood, blijven ze na de geboorte
©enige jaren in leven, dan vertoonen ze toch ziekelijke
plekken.
Als vereénigingsman schijnt de Zeeuw uit hoofde van zijn
karakter niet te kunnen deugen. Herhaaldelijk waren we
in de gelegenheid zulks te constateeren.
Hoeveel ijsvereenigingen heeft Middelburg b.v. in den
loop der jaren wel gehad? Laten we zeggen: vele. Ze volg
den elkaar op met de regelmaat der graven van het Hol-
landsche Huis in het geschiedenisboekje. Den laatsten tijd
was onze hoofdstad zonder een ijsvereeniging, en het gemis
deed zich niet gevoelen vóór deze lange ijsperiade.
Gelukkig waren er toen enkelen die de noodzakelijkheid
van een club, als hier bedoeld, inzagen en die de oprichting
er van konden bewerkstelligen.
Een nieuwe ijsvereeniging zag in Middelburg het winter
licht tot vreugde van velen. En ze werkte dermate dat ze
spoedig na haar geboorte tot een succes werd.
Prachtig
Maar. hoe lang zal deze vereeniging nu stand hou
den? Zullen de Middelburgsche Zeeuwen hun alleraardig
ste en mooie club ditmaal eens niet laten verloopen, zoodra
het ijs een jaar uit blijft?
We hopen.
Gezien de Zeeuwsche afkeer van het vereenigingsver-
bandvreezen we
„Uitzonderingen bevestigen den regel," zegt u?
U hebt gelijk
HOE EEN DUITSCHER HONDERD JAAR
GELEDEN ZEELAND ZAG
door
JAN VERMEER.
(Vervolg).
Na de zeereis van enkele uren en de wandeling door
Goes liet Dethmar zich het middagmaal goed smaken.
Reeds wilde hij van tafel opstaan, toen de waard met een
schotel heerlijke moerbeien binnenkwam, die behalve hun
voortreffelijkheid in deze stad bovendien nog een histo
rische merkwaardigheid bezaten. En nauwelijks had Deth
mar gehoord, dat deze vrucht van den vierhonderd jarigen
boom van de ongelukkige gravin Jacoba van Beieren ge
plukt was, of hij stond van tafel op, om den boom zelf te
gaan bezichtigen. Lang behoefde hij niet te zoeken het
kleinste kind kon hem den beroemden Jacobaboom bij de
overblijfselen van het slot Oostende aanwijzen. Dethmar
trof hem in een beklagelijken toestand aan, met half afge
storven kroon naar de eene zijde overhellend slechts
enkele takken waren nog in leven en droegen de zoete,
rinsche en sappige moerbeien. Eigenhandig plukte hij en
kele vruchten en bladeren van deze reliquie, en nam de
plek in oogenschouw, waar het beroemde slot gestaan had,
De heer A Maas te Kortgene vierde 14 Febr. zijn 70sten
jaardag. Voor Kortgene was de 70-jarige een verdien
stelijk ingezetene. Hij was oprichter en 31 jaren Voor
zitter van de Ziekenkas, en van de plaatselijke afdeeling
van het Groene Kruis. Voorts is hij 34 jaar werkend lid
(de laatste jaren als voorzitter) van het Harmoniegezel
schap E. M. M.", mede-oprichter en Oud-Voorzitter van
het Doctersf'onds, Voorzitter van de Ambachtsteeken-
school voor Noord-Beveland en Voorzitter van de Com
missie van Toezicht op het Lager Onderwijs. Op zijn
verjaardag mocht hij vele bewijzen van belangstelling
ontvangen van de ingezetenen van Kortgene en van
velen buiten het eiland.
maar vond geen spoor meer van de voormalige pracht en
heerlijkheid, die eenmaal aan deze p'aats verbonden waren
geweest.
De openbare gebouwen, het stadhuis, de kerken, de
nieuwe korenbeurs, en ook verscheidene particuliere huizen
trokken in meer dan gewone mate de aandacht van onzen
reiziger, vooral het groote, vroolijke marktplein, dat in
menige hoofd- en residentiestad op zijn plaats zou zijn. In
de Groote Kerk met haar mooie orgel zag hij het gedenk-
teeken, dat de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen er
voor den zeeheld en menschenvriend Frans Naerebout had
opgericht in de wandelkerk, het niet gebruikte gedeelte van
het gebouw. In particuliere huizen, waar men hem heel
gastvrij binnenliet, vond hij naast de resten van een oude,
eenvoudige architectuur veel orde en welstand, zin voor
schoone kunsten en wetenschappen, voor muziek en teeke
nen, en voor lectuur. Bij een burgerman zag hij een zoo voor
treffelijke bibliotheek, dat menig professor zich geen dege
lijker en uitgezochter zou kunnen wenschen. „Zoo yroo-
lijk de stad in haar pleinen en straten is, zoo yroolijk is
het ook in de gezinnen. Ver van schijnheilige fijnheid en
dweeperij heb ik hier een verstandig, praktisch Christendom
gevonden".
Den volgenden morgen begaf Dethmar zich al vroeg op
weg naar Wilhelminadorp, waar de voornaamste groot
grondbezitter, de heer I. G. J. van den Bosch, directeur van
den polder, hem alle gewenschte inlichtingen verschafte. Het
heerenhuis, de tuinaanleg, de calicotfabriek, de gebouwen
waar de meekrap gedroogd, gereinigd en gestampt werd,
alles trok zijn aandacht en wekte zijn bewondering op, zoo
dat hij de kolonie met de beste indrukken verliet. Het ove
rige deel van den dag besteedde hij, om onder deskundig
geleide een rijtoer te maken door het eiland, die hem niet
EMSEH-WATER
Het sedert eeuwen bekende en onovertroffen
middel tegen HOEST, VERKOUDHEID en
alle aandoeningen der slijmvliezen.
Prijs per kruik of flesch 65 cent.
