AMI)" VE f:
ONS ZEELAND
'NE SUKKELAER.
20
Gaot uit mijn baon Sjef, ik werk vandaog nie meer, ik
gao naor de course of gaot ge mee Gaot gij maor
mee, manneke, ik zie 't al, g 'et wel goesting,
Jao ik, Camiel, maor eh. hoe is 't met ou malheur
Vooruit, pak ouwen velo en weg zijn we
Camiel, als ge naor de course gaot, mijn braove, meugt
ge geen pinten drinken, manneke, denkt aan ouwe lever,
meneer de dokteur 'et 't gisteren nog gezeid „Vrouw
Bracke," zeit em, „Uw man lijdt aan de lever."
Maok ouw maor nie ongerust, Celestien, ou baos weet
wel dat em geen pinten mag pakken nou tot 'n aovond
zijt gij klaor, Sjef
Camiel en Sjef stappen op den velo. Een zonnige dag
prachtig weerke.
't Is maor twee uurkes, Sjef, op ons gemakske, maotje,
de dag is nog lang en ge weet geen pintjes.
't Is warm. Het extra-zomer-zonneke steekt Camiel zóó,
dat zijn vaste voornemen den raad van den dokter op te
volgen geen biertjes te drinken, neiging toont tot smelten.
Moeders kan klappen wat ze wilt, wadde?.... en
gij zwijgen en klappen zoo lang en zooveul ge wilt, maor
als we daor aan den ommedraoi zijn, ge weet wel, bij File-
mon, dan neem ik er ééne, ééne zeg ik en nie meer.
Ah, goên morgend Zet ou manne, Camiel pakt 'ne
stoel.
Filemon, kertju wat 'em ik 'ne dorst, een pint asta-
blieft gij ook eene Sjef Twee
Filemon brengt met spoed twee glazen bier.
Ge zijt 'ne braove ziel, Filemon, zoo 'ne pint zal mij
deugd doen, ge zijt braover dan mijn lever.
Wat 's dadde Deugt ou lever nie
Dat 's te zeggen, Filemon, de dokteur zei tegen mijn
vrcuw „Vrouw Bracke," zeit em, „ou baos et 'ne kwaoie
lever en hij mag geen pinten drinken."
Dat 's toch curieux, Camiel, ik dacht dat 'ne mensch
met 'ne zieke lever sjuust véél moest drinken
Awel, dat 's goed, Filemon, er is geen eene mensch
die zegt dat ik geen waoter mag drinken, 't gaot om de
pinten, 't is dadde, wat de dokteur zei.
Oei joei wat 'ne bange mensch zijt gij.
Neè, Filemon, 't is nie van bange te zijn, maor 't is
op te passen voor 'ne zieke mensch wat zeid' gij Sjef
Ik Ik zeg laoten we naor de perdjes gaon als we
er nog ééne gepakt em voor mij. Goed Filemon, ééne
voor mij.
Alia, nog ééne voor den baos, en weg zijn we Sjefke,
Zoo gezegd, zoo gedaan, Ze stappen op hunnen velo.
Fel steekt de zon.
Ik em 'ehoord, dat die witvoet van buurman ook
meeloopt we gaon 'ne keer zien wat em er van terecht
brengt.
Blazende komen ze bij de course en terwijl ze er „ééne
nemen", ontmoeten ze al direct den dol-blijen buurman,
wiens witvoet gewonnen heeft.
Goên morgend, manne mijn perdje was eerste, Ca
miel, kom, ik geef een rondeke.
Gedrieën nemen ze plaats aan een tafeltje in de ver-
verschingstent en Camielhij kan niet weigeren zijn
bezwaren zijn bereids opgelost door de reeds verschalkte
biertjes.
Ik zal mijn voske 'ne kéér halen, dan kund' gij eens
zien wat een scheun perdje em is.
't Is een scheun beeske, buurman, maor van wien is
die'n andere die naost em staot
Die naost em staot daor staot er geene naost 'em,
Camiel
Het voske wordt weggeleid, terwijl de vrienden zijn over
winning vieren.wat een scheun perdke
Is 't afgeleupen Is de course gedaon Ge zijt nog
'ne kéér gefeliciteerd, buurman Kom, Sjef, 'aolt gij efkens
onze velo's We gaon naor moeders, vriend.
Nadat Camiel met behulp van Sjef op zijn fiets is ge
klauterd, peddelen ze door het lange gras vlug naar den
uitgang om spoedig vrij baan naar huis te krijgen, want
de vrienden zijn tot de ontdekking gekomen dat het regent.
Camiel, die alle vaardigheid noodig heeft om zijn even
wicht te bewaren, scharrelt op bijzonder gelukkige wijze
door de bij den uitgang saamloopende menschen heen, tot
hij in botsing komt en. in zijn volle lengte voorover op
den tourniquet ligt.
Gaot op zij, zeg ik ou, gij léélijke sloeber laot
'ne zieke mensch met rust!.... Kertju! mijn lever....
De opdringende menschen maken van eiken uitweg ge
bruik om zoo spoedig mogelijk beschutting te zoeken tegen
den inmiddels neerplassenden regen, zoodat Camiel, die
zich krampachtig aan het draaiende kruis vasthoudt, onder
groote hilariteit door iedereen die hem passeert, een kwart
cirkel om zijn breedte-as wordt gedraaid, zoodat zijn hoofd
minstens tweemaal per minuut achtereenvolgens Noord-
Oost-Zuid-West wijst.
Sjef is, nadat hij een politieman heeft ontwaard, gaan
zitten, om in deze veilige houding zijn verzoek om hulp
hikkend in te dienen, waarna Camiel uit zijn netelige positie
wordt verlost en naast Sjef in 't kletsnatte gras wordt
gezet om op zijn verhaal te komen.
„Mijn lever draoit in mijn 'art om," was 't eerste dat
Camiel uitbracht.
Door het natte gras en den frisschen regen gekalmeerd,
beklauteren de vrienden met veel moeite hun fiets om de
terugreis te vervolgen.
Bij Filemon, aan den ommedraai, nemen ze er nog ééne
voor den schrik, bij welke gelegenheid Camiel een versna
pering voor moeders koopt in den vorm van een peperkoek,
waarop in suikerletters „Voor Uwe verjaring", deze on-
ingepakt in zijn doorweekte jaszak steekt, om daarna ver
trekkende, Filemon een „slaop wel" toe te wenschen.
Na dat laatste pintje wordt Camiel stil star voor zich
uitziende, beseft hij, dat alleen snelheid hem in evenwicht
kan houden.
't Gaat dan ook best, totdat hij, bij zijn erf gekomen,
een draai moet maken, die hem vlak voor de deur van
zijn huis in 't natte gras doet neerploffen, tengevolge waar
van de sappige peperkoek uit den binnenzak in een vorm-
looze massa dicht bij hem neerkwakt.
Moeder Celestien, die de thuiskomst van haar echtgenoot
vermoedt, komt met haar zoon naar buiten en ziet met
schrik 'r zieke Camiel in den regen op den grond liggen.
Gaot rap om den dokteur, Constant, en vraog em,
subiet bij ou vaoder te komen.
De dokter vindt Celestien geknield bij heur Camiel, die
nog steeds roerloos in 't gras ligt en op zijn vraag wat
haar man is oveikomen, antwoordt zij snikkend „Och,
eerekes, meneer de dokteur, 't is nie meer neudig," en wij
zende op de papperige peperkoek „daor ligt zijn lever
H. G.
