ONS ZEELAND
21
DE BRANDSTICHTING
(Naar het Engelsch)
door
FRED WYNDMAN.
De commandant van de vrijwillige brandweer van Fox-
bridge had een twistgesprek met zijn verloofde en Grace,
het tienjarige mooie, stille zusje van deze laatste, hoorde
het grootste deel ervan.
Het is een feit, Violet, zei Dick Mannering, je had
geen recht om mijn auto te nemen zonder het mij te vragen
en dat weet je heel goed.
Violet schudde energiek haar geshingelde hoofdje.
Dat ben ik heelemaal niet met je eens. Je hebt ge
zegd, dat ik er op een keer mee mocht rijden en ik dacht
dat je een man van je woord was.
Zeker heb ik dat, maar ik heb er niet bij gezegd, dat
je het doen moest op een oogenblik, dat ik vijf mijlen ver
was bij een demonstratie en dat je me voor 't heele corps
een figuur moest laten slaan. Geloof maar gerust, dat ze
me uitgelachen hebben, toen we bij den brandweerpost kwa
men en mijn wagen weg was.
Er kwam een strakke trek om Violet's lippen. Ik vind
dat je onredelijk bent, vreeselijk onredelijk. Maar we zul
len het onderwerp verder laten rusten. Goedenavond.
Dick werd vuurrood.
Uitstekend, zei hij grimmig. Ik ben niet gewoon
ergens te blijven waar mijn aanwezigheid niet gewenscht
wordt. Goedenavond. Ik zal terugkomen als het me ge
vraagd wordt en niet eerder.
Doe zooals je wilt, klonk het koud.
Dat zal ik. Ik zal je drempel niet overschrijden,
meisje, vóór je het mij vraagt en je kunt er op rekenen dat
dit mijn laatste woord is.
Hij sprong in zijn roodgelakte two-seater, die de aan
leiding tot de twist was geweest, drukte op den zelf-starter
en tufte weg.
Violet ging met een boos gezicht het landhuis binnen,
waar ze met haar jonge zusje samenwoonde, sinds ze geen
ouders meer hadden.
De kleine Grace, die maar niet kon begrijpen dat haar
oudere zus dwaas genoeg was om terwille van zulk een
kleinigheid zoo'n superieur exemplaar van het soort „man"
te laten glippen, zocht een goed heenkomen in het verste
einde van den tuin.
Dick Mannering was Grace's ideaal en haar sympathie
voor zijn manhaftige persoonlijkheid was zóó groot, dat ze
zich hem ter eere een bijzondere kennis van het brandwezen
had eigen gemaakt. Ze wist precies hoe branden gebluscht
werden. en hoe ze ontstonden.
Grace's eerste gedachte was, dat Violet haar verdiende
loon maar moest hebben en het verder zonder Dick stellen.
Dan zou zij Grace geduldig wachten tot ze groot
genoeg was om zélf den bewonderden Dick in de wacht te
sleepen. Maar langzamerhand maakten zich toch zachtere
gevoelens van haar meester en ze zat een heele poos pein
zend voor zich uit te kijken. Sommige kinderen zijn bepaald
gevaarlijk als ze zoo èrg stil zijn.
Het was een mooie, zoele zomeravond. Het liep al tegen
middernacht en Dick Mannering zat nog gebogen over een
wetenschappelijk werk, dat handelde over brandblussching.
Hij had Violet in een week niet gezien en hij trachtte iedere
herinnering aan haar te verbannen door troost en afleiding
te zoeken in de meest droge stof ter wereld statistische
gegevens omtrent waterdruk.
Plotseling werd hij in zijn wetenschappelijke genietingen
gestoord door het luid overgaan van de alarmbel.
In een oogwenk had hij zijn kaplaarzen en zijn uniform
jas aan en den helm op het hoofd. Een moment later zat
hij in zijn rooden two-seater en suisde over den weg in
de richting van den brandweerpost. Bij het hek daarvan
stopte hij zijn kleinen wagen en sprong over op de brand
weerauto, die juist naar buiten reed. Nog voor hij gelegen
heid had om te vragen waar de brand was, schreeuwde de
chauffeur hem in het oor
Dennenoord, in 't Heuvelpark
Dick tuimelde bijna van den wagen.
„Dennenoord" Dat was het huis van Violet
De rook slaat al uit het dak, meneer, schreeuwde de
chauffeur, toen ze den Parkheuvel opreden.
Dikke rookwolken stegen op tusschen de dakpannen van
Violet's villa en direct toen de brandweerwagen gestopt
had, werd de groote ladder opgedraaid.
Alle bewoners eruit vroeg Dick aan een politie
agent, terwijl twee brandweerlieden den ladder opklommen
om met hun bijlen een gat in het dak te hakken.
Ja, commandant. De dame is er uit en ze zei dat het
kind achter haar aan kwam. Daarop is ze flauw gevallen
de „Eerste Hulp" is nu met haar bezig.
Dick wendde zich om en gaf orders om de slangen uit te
rollen en de dichtstbifzijde brandkraan in werking te stel
len. Daarop maakte hij aanstalten om het huis binnen te
gaan. Ondanks zichzelf moest hij glimlachen toen het tot
hem doordrong, hoe het Noodlot hem gedwongen had om
zijn plechtige gelofte te breken. Hij had zijn voet juist op
den drempel, toen uit een van de vensters van de eerste
étage zijn naam werd geroepen.
Dick, Dick Help
De politie-agent had ongelijk gehad. Een klein figuurtje
in pyama stond daar in het venster en de rook sloeg naar
buiten van achter haar. Een brandweerman kwam uit het
huis en botste bijna tegen zijn chef aan.
De trappen zijn geblokkeerd door den rook, meneer,
rapporteerde hij. Ik kan den vuurhaard niet vinden.
Dick keek omhoog naar de ladder. Het zou te veel tijd
kosten om deze omlaag te draaien. Maar zij stond maar een
paar voet links van het venster en met een beetje geluk
was het wel mogelijk om zich naar binnen te werken.
De reddingslijn met een haak commandeerde hij.
Zoo gauw als je kunt
Dick bevestigde den haak aan zijn leeren gordel en klom
de ladder op tot hij de eerste étage bereikte. Daarop wierp
hij den haak in het kozijn, waarboven hij Grace had zien
staan, greep de lijn, liet de ladder los, en trok zich op
tot hij het venster bereikt had.
Zooals dit hier verteld wordt, lijkt het den lezer wellicht
een eenvoudig kunstje, maar er was heel wat zenuwbeheer-
sching, behendigheid en tegenwoordigheid van geest noodig
om deze reddingspoging in den verstikkenden rook te vol
brengen.
Toen hij in het venster klom, was Grace verdwenen. Waar
was het kind Luid riep hij haar naam, maar er kwam geen
antwoord. Hij liep voorzichtig de kamer in en al spoedig
stootte hij met zijn voet op iets zachts en hij vond het kind,
half bewusteloos op den grond liggen. Hij tilde haar in zijn
armen en zwaaide zijn eene been over de vensterbank.
Pak het touw, schreeuwde hij schor, met zijn longen
vol rook.
Het kind gehoorzaamde werktuigelijk daarop sloeg hij
ook zijn andere been over de vensterbank, greep eveneens
het touw en met zijn armen beschermend om het kind heen,
liet hij zich voorzichtig zakken. Even later stond hij met
Grace in zijn armen veilig in den voortuin.
Er had zich langzamerhand een menigte verzameld, die
den redder de gebruikelijke ovatie bracht, maar Dick trok
zich als de weerlicht terug en zocht een veilige schuilplaats
op het dak. Want hij had Violet gezien, die bleek en ont
daan zijn kant uitkwam en hij vond het een griezelig idee
om als een soort filmheld met haar te staan voor de oogen
van een gapende menigte.
We hebben de oorzaak gevonden, meneer, rapporteer-
