COCO 18 ONS ZEELAND De conversatie wilde niet meer vlotten, Mia was nerveus en telkens meende Bartels blikken van verstandhouding op te vangen tusschen Mia en den vreemdeling. En toen hij opstond, om afscheid te nemen, frappeerde het hem, hoe op gelucht Mia leek, hoe hartelijk zij hem de hand drukte, als wilde zij hem hierdoor iets vergoeden Stil staarde Bartels, op zijn kamer gezeten, naar het por tret van Max Gruning. En in zichzelf mompelde hij ,,Ik geloof, oude jongen, dat ik er verkeerd aan gedaan heb, je te dooden Mij heeft het niets geholpen, en ik geloof, dat mijn wraak op jou vollediger was geweest, als ik je had. laten terugkeeren naar Holland door HANS DE LA RIVE BOX. Een meisje in het blauw betrad het bordes van de kort geleden geopende dancing en verdween in de schitterend verlichte hall. Enkele seconden later volgde een jongeman, gehuld in een prachtige bontjas, dit voorbeeld en weer een paar seconden later volgde een ander jongmensch. Het was absoluut geen louter toeval, dat de heeren en het meisje in hetzelfde hoekje van de ruime waranda een plaatsje innamen, doch door de drukte kwamen de hee ren beiden aan een hoektafeltje, terwijl de jonge dame dichter bij het raam plaats nam. ,,Dat is toevallig zei de jongeman, die het eerst binnen was gekomen. „Mijn oude schoolmakker hoe gaat het, Rudy De man met de bontjas schrok nerveus op, staarde den ander met eigenaardig schitterende oogen een paar secon den aan en begon toen te glimlachen. Doch er lag iets wan trouwends in dat lachje. Zij namen plaats, bestelden een glas wijn en diepten herinneringen op, doch af en toe dwaal den hun blikken om beurten in de richting van het meisje in het blauw, Rudy Somersett was slank, knap en had iets opvallends in zijn voorkomen, Zijn gelaat was zeer bleek en zijn blauwe oogen dwaalden telkens af. Hij scheen zeer zenuwachtig, hoewel hij moeite deed, dit niet te laten blijken. Doch zijn hand beefde toen hij zijn glas opnam om met den ander te klinken. Robert Durham daarentegen beheerschte zijn zenuwen volmaakt. Ook hij had een opvallend knap gezicht, met scherpe, soms stekende donkere oogen. Hij was een blond Germanentype met een hoog voorhoofd en scherp geteekend profiel. Telkens als de ander schichtig een blik naar het meisje wierp, sloten zijn oogen zich even alsof hij moeite had zijn woede te verbergen. Het gesprek hokte, doch Robert slaagde er in de inte resse van Rudy gaande te houden, door een van zijn avon turen te vertellen. Hij was een bekend politiespeurder, wiens Een aardig hoekje achter de Walchersche duinen bij Valkenisse

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1929 | | pagina 18