T ONS ZEELAND 17 Een trek van eindelooze verlichting kwam op het gezicht van den edelman. Deze truc om de politie op een ver keerd spoor te brengen, zou misschien de aandacht van zijn zoon kunnen afleiden, hèm en zijn onbevlekten naam zou bittere schande worden bespaard. Als Dawson nu maar uit de buurt van het huis bleef De waarde van de parels kon worden vergoed, dat was het minste. God zegene je, Frayne, doe wat je kunt zei Sir Thomas. Tien minuten later was het volbracht. Dick rende over het grasveld, door het bosch, klom over den muur die het landgoed omgaf en stond op den straatweg. Over een paar uur zal de politie mij wel op het spoor zijn als het ze lukt tenminste, zei hij in zichzelf. Laat in den avond kwam hij de straat in waar zijn kamers lagen. Ze schenen hem te wachten als een val, maar er zat niets anders op dan naar binnen te gaan. Hij deed het, sloot de deur van zijn slaapkamer achter zich en terwijl hij stil stond in het donker, zei hij tot zichzelf Als ik gevangen word genomen. De woorden bestierven hem op de lippen. Iets had zich meester gemaakt van zijn verbeelding. Vermoeidheid, twij fel, ze waren eensklaps verdwenen. Er was een andere weg. Vróeg in den morgen, voor dag en dauw eigenlijk, drukte Dick Frayne op de electrische bel van de Londensche wo ning van Dawson Backling. Een bediende kwam te voor schijn hij was nèt op en nog niet aangekleed. De man was de eerste die sprak Meneer Dawson is hier in geen week geweest. Hij is nog in Surrey, En met een snelle beweging trachtte de man de deur te sluiten, Maar Dick deed een stap naar voren twee schou ders werden tegen elkaar gedrukt en de bediende wankelde achteruit. Dick liep de corridor door hij hoorde geluiden van zenuwachtige haast achter een van de deuren, wierp deze open en zag Dawson Sackling, die bezig was om in koortsachtige haast allerlei kleedingstukken en toiletgerei in een koffer te gooien. Goeden morgen, Dawson, zei Dick kalm. De ander stond op zijn opgeblazen gezicht geheel bloedeloos. Wat moet je hier voor den duivel viel hij woe dend uit. Houd je kalm, waarde heer. Je bent in een beroerde positie en ik kom om je er uit te halen. Geef mij het collier van Lady Bressman en dank den hemel voor de kans die ik je bied. Dick draaide den sleutel in het slot om. Wil je me het collier geven Je moet er goed van doordrongen zijn dat ik het hebben moet. Met die woorden stapte hij in de richting van den open koffer, maar Dawson ging er haastig vóór staan. Dick maakte daarop een draai naar rechts en deed een sprong naar de telefoon. Het collier of de politie, zei Dick kalm. ue T-u'nt het krijgen zooals je het hebben wilt Dawson uitte een gesmoorden vloek. Teruggeven of vijf jaar de bak in. Je moet het zelf Adamson op Zaterdagavond

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1929 | | pagina 17