L
SOKKEN
r— WIKUN A-SOKKEN
„WIKUNA"
ONS ZEELAND
HET EERSTE
Middelburgsche Mij v. Stoomvaart
ROTTERDAM-MIDDELBURG-VL1SSINGEN
en tusschengelegen plaatsen
Vervoer v. Passagiers, Goederen en Vee
STORM
20
wat U weten moet als U
koopt, is:
HOE zijn ze gebreid
WAARVAN zijn ze gebreid?
WAAR zijn ze gebreid?
WAT kosten ze?
bieden U de volle garantie. Ze zijn vervaardigd
uit Prima, zuivere Engelsche wol en zijn ijzersterk.
HOLLANDSCH HUISWERK
VERLANGT uitsluitend WIKUNA
Heerensokken, Dames, en Kinderkousen
evenals Sportkousen, zonder naad, effen
en geribd, met versterkte teen en biel.
Alle gangbare maten, monsters en kwaliteiten zijn steeds
bij ons en bij de Winkeliers voorradig.
Grossiers genieten rabat.
N.V. VRAAGT ONZE PRIJSLIJST.
PRODUCTIE VAN GEBREIDE GOEDEREN
ALS HUISWERK MET BREIMACHINES
A'OAM, FR EDERIKS PLEIN 6-8. DEP. KOUSEN No. 56
met de snelvarende Salonboot
„KONINGIN WILHELMINA"
Afvaarten worden aangekondigd dagelijks In de
Middelburgsche en Vllsslngsche Courant
Information te beknmen:
te Rotterdam: N.V. Transport- en Expeditie-Onderneming
v/h Erven G. VOS Telefoon 2708-2018
te Middelburg: B. EENHOORN 153
te VliaaingenW. v. OOSTERHOUT 282
te Dordrecht: Qebr. BUITENHEK 101
stopte ik het in Lady Pressman's tasch. Het scheen me
het beste toe om haar te laten gelooven dat ze het in haar
verstrooidheid daar had ingestopt. Toen ik hoorde dat ze
jou gepakt hadden, wist ik me geen raad, want jij zoudt
natuurlijk denken dat je het collier bij je had, maar ge
lukkig heb je niets tegen de politie gezegd, al zul je wel
niet begrepen hebben waar het collier gebleven was, toen
ze je fouilleerden.
Neen, dat was tegelijk een aangename en een onaan
gename verrassing, erkende Dick. Maar weet Sir Thomas
dit allemaal
Ja, ik heb het hem verteld nadat de Inspecteur weg
was.
Ze aarzelde even en vervolgde toen
Hijhij zei dat je niet naar het buitenland moest
gaan, Dick. Hij zegt dat je ons voor onuitsprekelijke ellende
hebt bewaard en hij wil dat je hier blijft. Hij wil dat jij
en ik. Moet ik nog meer zeggen Moet je precies
hooren wat hij gezegd heeft
Dick antwoordde door zijn armen om het meisje heen
te slaan. En de rest was zwijgen.
door
MARY.
Gevlucht was Esther uit de beklemmende rust van de
conversatiezaal, waar Her de krant las, aldoor de krant las
en rookte en ,,Ja, Esther neen, Esther". zei. Nu dren
telde ze rond op hun kleine slaapkamer en hoorde, hoe de
storm kwam aanrazen over de zee. Naar buiten wilde ze -
naar het strand, waar de golven in schemerig duister aan
rolden zwarte golven met fel witte schuimkoppen. Voort
gejaagd door den hijgenden wind, steeds verder tot ze
bruisend uiteen braken en vervloeiden. Daar, waar de storm
gierde, was de ruimte hier was de engte, het benauwende,
beklemmende. Daareven, op het terras, had ze het zilt van
de zee geproefd waren de fijne druppels in haar gezicht
gestoven, die den storm over den strandmuur blies. Toen
was ze naar binnen gegaan met rappe voeten en glanzende
oogen.
„Her ga je mee naar het strand? Hoor. eens hoe het
stormt en de zee spat over den boulevard.
n Beschermend lachje 'n goedige spottwinkel in zijn
grijze oogen, die haar enthousiasme neersloegen. Demon
stratief krantengerltsel en een afwerend gebaar.
„Merci, kind 't is mij hier behaaglijk genoeg storm
en zee jawel, maar daarvoor zijn we te oud.
En toen was ze weggevlucht, naar hier maar wat helpt
het? Hier was de kooi ook gevangen in den storm, die
raasde, raasde, en haar hart meesleepte in zijn hevig geweld.
Ze trok het raam open de wind plofte naar binnen en
kletste het tegen den zijwand. Hij woelde in haar haren
en midden uit de donkere dreiging tartte zijn juichende lok
stem
Oud? Ben ik oud? Ik ben acht en dertig en al tien
jaar getrouwd met Her, die beneden kranten leest bij de
schemerlamp, die mèèstal kranten leest en rookt en koffie
drinkt en biefstuk snijdt met een ziels vergenoegd gezicht.
Hij weet heelemaal niet, hoe de storm me trèkt en hoe ik
verlang, nu buiten te zijn, wèg uit de benauwing van huizen
en menschen Maar hij sluit zich op tusschen vier veilige
wanden en géén stormvlagen kunnen de effenheid van zijn
bestaan in beroering brengen. Ik zal dus alleen moeten
gaanEn weer loopt ze door de zaal en kijkt even naar
Her over haar schouder, met onverschillige oogen.
„Even 'n handwerk koopen voor vanavond.
„Héél verstandig" knikt hij terug en dan duikt zijn
aandacht weer in de belangrijkheid der vele, dichtbedrukte
kolommen,
Esther gaat over den strandboulevard, vechtend met den
storm, die haar op zij aangrijpt en gillend naar den huizen
kant duwt. Daar daar hoor jij Even buigt ze, om adem
te scheppen maar dan weer fier het hoofd op met lachende
