DAG
I
mm
m
i6
ONS ZEELAND
In
WAAROM
/upwi;
17 April. Heb vandaag een prospectus gelezen, dat een
Duitsche leening aanbeval. Schitterend wat een florisante
toestanden bij onze Oosterburen. Al het oorlogsleed is ge
leden en de welvaart regeert weer. Heb vandaag ook de be
schouwingen gelezen van de Duitschers die te Parijs onder
handelden over de herstelbetalingen. Treurig die diep ellen
dige omstandigheden, waarin das grosze Vaterland verkeert.
De verarming die de wereldkrijg op zijn geweten heeft,
schroeit nog immer na niets dan wanhopige vooruitzichten
op een staatsbankroet.
Jossie is vanmorgen ongewasschen naar school geraakt
met algemeene stemmen is de schuld geschoven op den
schoonmaaktijd. Sientje was vanavond zoo door de zinde-
lijkheidsrazernij aangetast, dat ze zoo zwart als 'n turf in
den laten avond door ons huis met een boender vol groene
zeep liep te dwalen. We hebben haar met geweld tot staking
der vijandelijkheden moeten dwingen. Liesbeth lacht maar.
Daar gebeuren nog ongelukken in de naaste toekomst
18 April. Uit Genève, waar de ontwapeningscommissie
bijeenkomt, kwam vandaag een goede tijding. Een tiental
afgevaardigden, die gemeenschappelijk gisteravond een fuifje
vierden, zijn niet slaags geraakt en hebben zelf, toen de
restauranthouder ze tot vertrekken dwong, hun sabels ver
geten. Hieruit blijkt toch wel, concludeerde Breeduitstra te
recht, dat het met het militarisme dezer heeren nogal los
loopt. Vanavond meldden de laatste berichten dat dr.
Schacht in Parijs kwaad weggeloopen is van de conferentie
tafel, omdat zijn partners niet wilden gelooven, dat Duitsch-
land niets meer kon betalen dan Schacht zei. Ik denk dat
ze het prospectus voor die leening in handen hebben
gekregen
19 April. Vandaag is op de soos met algemeene stemmen
het besluit genomen tot het bouwen van een nieuw club
lokaal. Het is nu al tweemaal gebeurd dat bij sluiting een
paar leden door den vloer zijn gezakt, wat maar allemaal
aanleiding tot booze vermoedens geeft. Dank zij veler pro
tectie, hebben we nog net den gemeente-architect kunnen
overhalen om het plan te ontwerpen. Feitelijk had de goede
man, die wegens het uitvoeren van te veel particuliere orders,
op stadskosten een rustkuur moeten ondergaan. Ik had de
eer de onderhandelingen met zes anderen te openen. Een
aardige man. Vanwege mijn scherp gewet opsporingsgevoel
voor wetenswaardigheden, vroeg ik den bouwheer hoe hij
in de architectuur was geraakt. Interessant antwoord. Zijn
roeping was ontwaakt door de omstandigheid, dat zijn vader
in de Okkelendamsche weldadigheidsloterij, een passerdoos
gewonnen had.
Daar de Prins verjaarde, gaf „Trommele tamboers" van
avond een concert op de Markt, 'n Lust om te zien. Krimp
van Duimen geloofde dat ze den geheelen winter hadden
gebruikt om hun instrumenten te poetsen. Wij moeten trots
zijn op zoo'n korps.
20 April. Daar ik gister om huiselijke bezigheden te
ontgaan, veel onder vrienden heb verkeerd, las ik vandaag
eerst dat ze Donderdag in de Kamer het suikerwetje hebben
aangenomen. Daar zijn ze net een week mee zoet geweest,
de snoepers, terwijl ze toch voor de vacantie al een dag of
veertien besteedden aan de Ziekte-wet. Geen cent begrip
hebben ze van efficience. Wanneer ik de leiding had gehad
in de Tweede Kamer, zou ik zonder aarzelen de twee ont
werpen gecombineerd hebben tot één suikerziekte-wet.
21 April. Heb met mr. Mierick van Peuteren ernstig
gesproken over het geval dat nog steeds niet het eerste kie
vitsei is gevonden. Mr. Mierick dacht, dat het door den
strengen winter en het late voorjaar kwam. 't Kan nu best
zijn dat er nu alleen maar laatste kievitseieren komen. Daar
mr. Mierick voorzitter is van de Oianje-vereeniging, heb ik
hem aangespoord om uit de organisatie-kas de gelden te
nemen tot aankoop van een kippen-ei en dit ter vergoeding
aan het Koninklijk Huis op te zenden. Mr. Mierick was en
thousiast.
22 April. In een spoedeischende vergadering van de
Oranje-vereeniging is mijn voorstel met overweldigende
meerderheid van stemmen aanvaard. Uit dankbaarheid je
gens mij, stond de vergadering toe, dat ik het kippen-ei mocht
leveren. Dankbaar aanvaard Ik zal meteen het Koninklijk
wapen aanvragen, net als die barbier in Middelburg, die
tijdens het bezoek van de koninklijke familie aan Zeeland,
Prins Hendrik onder het mes gehad heeft en nu hofleveran
cier van geschoren gezichten is geworden.
23 April. Laatste dag der schoonmaak, 't Werd tijd.
Gister betrapte ik Sientje, dat zij een aquarel stond af te
doen en vanmorgen heeft niemand kunnen verhinderen, dat
ze den luidspreker in de zeepsop stopte. Enfin, de brand-
assurantie is er goed voor. Waterschade!
Onze buurvrouw is vandaag afgeranseld door een maga
zijnknecht. Ze had bij zijn patroon iets gekocht op gemak
kelijke afbetalingsvoorwaarden en nu verstreek vandaag de
eerste termijn.
door
ELSA KAISER
Klara wandelde in het bosch en speelde met haar klei
nen jongen. Zij was gelukkig en verheugde zich over alles.
Zij wist zichzelf een jong mooi moedertje en met vreugde
keek ze naar de lente-groene boomen, die verlangend ston
den te wachten op de kussen van de zon.
Na een paar uren buiten geweest te zijn, tilde ze haar
kindje van het gras en droeg het op haar arm. Ze wilde
naar huis gaan. Aan den ingang van het bosch stonden
kleine witte huisjes onder bloeiende appelboomen, speelsch
beschenen door de ondergaande zon. Het was als een
sprookje. De slanke populieren aan den rand van den weg
leken als met goud overtogen.
In dien schijn liep Klara met haar kindje op den arm, en
allen die haar tegenkwamen lachten haar vriendelijk toe.
Zij straalde van jeugd, schoonheid en moedervreugde. Plot
seling zag ze een troep menschen langzaam nader komen
en tegelijkertijd wist ze, daar voerde men veroordeelde ge
vangenen naar de richtplaats. Klara rilde, de lach verdween
uit haar groote, schoone oogen. Ze wilde vlug omkeeren en
weer het bosch insnellen, doch ze kon niet. Haar voeten
schenen aan den grond vastgeklonken te zijn. Daar stond
ze met haar kind tegen de borst gedrukt, als behoedde ze
het voor den vreeselijken aanblik.
Soldaten te paard, met vermoeide, bleeke gezichten bege
leidden den troep der te voet gaande veroordeelden.
Men kon zien dat zij zich voor hun opdracht schaamden,
