REffCR5 EU PCEDEI5
deczpcjmmg
tuimh iWBMinTEri
16
ONS ZEELAND
MIDDELBURG'S ABDIJ.
30 April 1929.
Het stille plein, het oude plein,
waar het verleden woont,
waar nog het verre voorgeslacht
zijn kunstgewrochten toont,
daar is het stil, daar is het schoon,
daar heerscht de majesteit,
daar ruischt een oude melodie
uit lang vervlogen tijd.
Het stille plein, het boomenplein
is vol van droomerij,
dat laat de eeuwen langs zich gaan,
het Plein van de Abdij.
Daar rijzen torens slank omhoog,
daar is men stil en klein,
dat kan zoo wijd, zoo trotsch, zoo mooi
en toch zoo eenzaam zijn.
Daar werpt de maan een droeven schijn,
die door de boomen breekt,
daar is het goed, alleen te zijn
als het Verleden spreekt.
Daar houdt men zacht den adem in,
daar fluistert zacht de wind,
men buigt het hoofd eerbiedig neer
en voelt zich als een kind.
Op 't stille plein, op 't oude plein
weergalmt een luide klank,
de toren zingt een melodie
van vreugde en van dank.
Het is een klank, die Zeeuwenland
vast met Oranje bindt,
het jubelt over 't stille plein
voor 't jarig Vorstenkind.
Een oude steun, eene oud geluid,
een glimlach en een traan,
want zooveel schoons en zooveel droefs
is daar voorbijgegaan.
De oude toren zingt een lied
van leuterzonneschijn.
Moog' ééns het Kind, tot Vrouw gegroeid,
Vorstin van Holland zijn!
Prinsesje, dat nu jarig zijt
en duizend weken oud,
het torenlied zij een symbool,
dat Zeeland van U houdt.
Leeft jarenlang nog met ons mee,
hoe onze toekomst zij,
der Zeeuwen groet wordt U gebracht
van 't Plein van de Abdij.
WILLEM TELL II.
De weg is glad, de afstand klein, van jokkernij tot zonde.
Het purperen kleed is vaak gevoerd met harteleed.
In ieder nummer van ons blad verschijnt een O.Z,-prijs
vraag, voor de goede oplossing waarvan wij tien gulden
beschikbaar stellen. Dit bedrag wordt niet verdeeld, dus
iedere prijsvraag kan slechts één winnaar opleveren. In
zendingen moeten geadresseerd worden aan de Administra
tie te Middelburg. De redactie beslist daarop aan wie de
prijs wordt toegekend. Tegen hare beslissingen kan geen
hooger beroep worden aangeteekend. Ook zullen we over
O.Z.-prijsvragen niet in briefwisseling treden.
Oplossing van O. Z.=Prijsvraag no. 14
Het feit dat er een letter d teveel stond in de opgave, heeft velen
op een dwaalspoor gebracht.
Er zijn een viertal zinnen te vormen o.a.„Vrienden zijn menschen
die eikaars gebreken en deugden voor lief nemen".
Bij de beoordeeling der antwoorden is met een en ander rekening
gehouden.
De prijs kreeg ditmaal
P. MEERTSE, Tuindorp E 7, Arnemuiden.
O. Z.-Prijsvraag no. 16
In het volgende raadsel, moeten de punten en strepen vervangen
worden door letters, zóódanig dat de aldus verkregen woorden de
aangegeven beteekenis hebben. Bovendien moeten de letters die
inplaats van de strepen komen, achter elkaar gevoegd, een volzin
vormen.
Welke zijn de gevraagde woorden en hoe luidt de zin?
een plaatsje in Noord-Holland
een systeem
een eiland
de leer van Mohammed;
een hap
aanvang
een weefsel
achtervoegsel
zeeschade
is genuttigd.
Oplossing uiterlijk 13 Mei in ons bezit.
Op de envelop vermelden O. Z.-Prijsvraag No. 16.
WIJ EN DE PLANTEN.
,,Hoe komt het toch," vraagt me een trouw lezeres van
„Ons Zeeland", „dat ik zoo weinig succes heb met m'n plan
ten, terwijl ik er toch alles voor doe."
Het is niet gemakkelijk daarop te antwoorden, maar het
komt mij voor, dat in de laatste woorden van haar vragende
klacht de grondslag ligt van haar teleurstellingen.
Want meer dan eens is het gebleken, dat men schreef:
„ik doe er alles voor," terwijl men beter had gedaan te
zeggen: ,,ik doe er alles mee". En omdat er in dit opzicht
velerlei verwarring bestaat, kan het wellicht van nut zijn,
daarover in het algemeen iets te zeggen.
Het is een heel groot verschil of men iets voor of iets met
een plant doet, maar nog altijd zijn er menschen die dei
beteekenis er van niet willen aanvaarden en die, zelfs als
