Machinefabriek „Venco", Utrecht
18
ONS ZEELAND
Nieuwe Kade 24-25-26
B. J. BIJLEVELD, Segeerstr. H104, Middelburg
DE BROERS
ELSA KAISER.
Hoofdvert. voor Zeeland
heid kunnen de bakken aan den binnenkant met de menie-
kwast worden bewerkt. Nu nog wat kurkschors aan de bui
tenzijde en dan kunnen we gaan planten. Ten minste als we
de afwateringsgaten voor verstopping hebben gevrijwaard
door er wat potscherven over te leggen. Daarover komt een
laagje aarde en als de planten er in staan wordt het geheel
bijgevuld, zóó dat de aarde eenige centimeters onder den
rand van den bak blijft. Dat is de z.g. gietrand die er voor
waakt dat bij het toedienen van water alles er niet over heen
loopt.
De geraniums eigenlijk zijn het Pelangoniums, maar het
zal wel nooit zoo ver komen, dat ze bij hun juisten naam
worden genoemd zijn door hun frissche en heldere kleuren
en groote bloemrijkheid voor gevelversiering bijzonder ge
schikt. Bovendien kunnen we door het aanbrengen van eenige
hanggeraniums het geheel een sierlijke zwierigheid geven,
waardoor de samenstelling een bevallige gratie verkrijgt.
Zeer eenvoudig maar vol fijne weelde van kleuren is een
beplanting van staande en hangende roze geraniums met
licht-kleurige petunia's en margueriten waartusschen het
fijne groen van Asperagus Sprengeri, op bescheiden wijze
aangebracht, 'n welkome afwisseling is. Scherper en warmer
wordt het geheel wanneer men den bak vult met st. en h.
roode geraniums, vlammende Salvia's, donker paarse Petu
nia's en hemelsblauwe Lobelia's. Zoo zijn er tal van kleuren
combinaties te vormen, meer dan we hier kunnen opsommen.
Maar ook met één kleur kan men een schilderachtig geheel
vormen, waarvan hier ter stede het huis met den gelen gevel
in de Langeviele zeer zeker een voorbeeld mag worden ge
noemd.
Bij het vullen der bakken laten we zoo mogelijk de Gera
niums en Margueriten in hun pot, de Lobelia's en Petunia's
planten we bij voorkeur uit den pot. De verzorging der bak
ken is een dankbare taak, want als wij het weinige dat er te
doen is gieten, dor blad en vergane bloemen verwijderen,
en af en toe wat vloeimest geven goed doen, zullen ze
ons den geheelen zomer laten genieten van hun toomeloos-
blijde bloemenpracht.
Op het balkon kunnen we een weelderig bloementuintje
scheppen door middel van grootere bakken of kuipen. Daar
voor zijn Funkia's, Margueriten, Maagdepalm, Fuchsia's heel
goed te gebruiken alsmede bonte Sedum ('n fraai hangertje)
en Struikbegonia's, welke laatsten voor de andere bakken
ook te pas komen.
We willen het hierbij laten want al meermalen bleek dat
de keuze moeilijker werd naarmate de verscheidenheid
groot was.
Nu is het tijd, en het wachten is op de daad, de daad waar
door de eentonigheid der massa-huizenbouw een feestelijk
tintje krijgt, waardoor de knusheid der oudere perceelen
onder stralende belichting opleeft, de daad, waardoor in
nabije toekomst een jury een moeilijke maar heerlijke taak
te vervullen krijgt, waarvan vreemdeling en stadgenoot mede
genieten omdat zij de huizen een cachet van vriendelijkheid
schenkt dat op geen andere wijze zoo kan worden verkregen.
G. BUDDE.
door
Mevrouw van Buren hield heel veel van haar man en
mijnheer van Buren, op zijn beurt, droeg zijn vrouw op de
handen.
Het was dus voor mevrouw van Buren een vreeselijke
slag, toen plotseling haar man stierf. Mijnheer van Buren
had niet geklaagd, zelfs heelemaal nergens over gesproken.
Ze waren nog den avond van te voren naar de comedie
geweest.
Mevrouw had 's nachts een vreemde diepe zucht gehoord,
dat was alles.
Den anderen morgen trachtte de ijlings geroepen dokter
de weduwe te troosten en moed in te spreken, maar ze luis
terde niet eens en mompelde voortdurend Ja, hoe is het
nu mogelijk, hoe kun je zóó van me weggaan, dat is toch
vreeselijk, hoe moet ik nu alles zonder jou doen? Ik begrijp
het niet."
En dan zat ze maar weer stil en schudde het hoofd.
De dokter sprak over den troost van het Evangelie, maar
het drong niet tot de weduwe door. Ze zei wel heel plicht
matig „O, jawel, dank u dokter, ja, natuurlijk, ik zal ge
troost worden."
Maar ze begreep eigenlijk in 't geheel niet, wat hij zeide
en waarom ze den dokter nog wel antwoorden zou.
Boven in de vreemde stille kamer lag hij, die alles voor
haar in dit leven beteekend had. Alles was veranderd, haar
huis, dat nu haar eigendom was, de meubels, de kamers,
de menschen, niets was meer echt.
O, ze hield het niet uit, dat kon niet, het ging niet.
En in gierende vlagen huilde ze zonder tranen.
Ik zal uw broers waarschuwen," zeide de dokter en
stond op. „Flink zijn, mevrouw, ik kom u nog eens bezoe
ken".
,,Ja, ja, dank u," mompelde ze star, „dank u."
's Middags kwamen de broers. Ze gingen naar boven,
keken neer op het doode gelaat van hun zwager en kwamen
met plechtige gelegenheidsgezichten weer naar beneden.
In de huiskamer ging de oudste in haar man's leuning
stoel zitten.
„Ach, wil je, asjeblieft?", verzocht zijn zuster ernstig, en
schoof een anderen stoel aan. Hij merkte het niet en bleef
zitten.
