20
ONS ZEELAND
denkelijk en Lucie hield haar schoonzuster de groote zilve
ren bonbonmand voor, terwijl ze zeide „Ja, jij hebt geen
idee wat kinderen kosten. Ze moesten nu alle twee weer nieu
we schoenen hebben, ik kocht voor elk drie paar tegelijk,
dan zitten ze er ineens goed in. De zaak hield opruiming,
zoodat ik dus voor Alf en mij zelf ook maar een paar paren
kocht, ja, ja het leven is duur".
„Dus jij kocht twaalf paar schoenen tegelijk, omdat die
zaak opruiming hield vroeg Marie verschrikt.
„Zuinigheidsoverwegingen, hé", antwoordde Lucie lachend
en vroolijk ging ze verder „Zeg, jij moet nu ook weer eens
iets gekleurds gaan dragen, je man is nu bijna een jaar dood.
Nu moet je eens een beetje moeite doen, dan krijg je wel een
ander. Nog thee vroeg ze nonchalant in één adem.
„Neen, o, neen, dank je", gaf Marie angstig ten antwoord.
Ze praatten nog wat en Marie moest nog even de kinde
ren zien.
In het slaapkamertje van de kleinste stond een nieuw wit
ameublementje. „Och, je moet tegenwoordig meedoen met
den tijd", vond Lucie.
Bij de straatdeur vroeg Marie aan Alfred, die haar uitliet,
hoe het met die borgstelling stond.
„Ja, dat is moeilijk, het is nog niet in orde, maar maak je
vooral niet ongerust, hoor", gaf hij luchthartig te kennen.
Met een doffen slag viel de deur achter haar dicht. In de
eenzame, donkere straat liep ze en dacht wanhopig „Ja
hoe is dit nu alles mogelijk en het gaat mis
Drie maanden later kwam er een heer bij haar. Op de
tafel in haar eenvoudige huiskamer legde hij uit zijn tasch
een papier en zeide zakelijk „Ik kom even dit met u in orde
maken. U is borg voor den heer Alfred van der Boom we
staan nu voor het feit, dat u aan uw verplichting moet
voldoen".
Ze nam het papier.
„Mijn God", zei ze verschrikt, „heb ik voor dertig duizend
gulden geteekend, dat heeft mijn broer me niet gezegd
De bankbeambte haalde de schouders op. „Daarvan weet
ik niets", gaf hij kort ten antwoord. „U zult vandaag moeten
storten".
Ze verkocht haar effecten ervoor, doch deze stonden juist
erg laag, dus beleende ze haar zilveren theeservies, huwe
lijkscadeau van wijlen haar man.
En ten slotte verhuurde ze de helft van haar woning en
behield slechts een paar kamers voor haar zelf.
In vier maanden had ze de som afbetaald, maar was nu
slechts aangewezen op haar pensioen.
Ze verhuurde nog een kamer van haar huis, om het thee
servies in te kunnen lossen.
Maar toen schreef ze een briefje aan Bernard en beklaagde
zich daarin over de behandeling.
Na twee weken kreeg ze antwoord
„Beste Marie, het spijt me voor je, dat de zaken zoo ge-
loopen zijn, maar je hebt tenminste nu een goede daad met
je geld verricht. Wat dat onderverhuren van je huis betreft,
wel, dat lijkt me niet zoo kwaad, het was voor jou alleen
toch te groot en nu wordt het tenminste rendabel en je bent
niet meer zoo alleen.
Ik kon niet eerder antwoorden, want ik was met mijn
vrouw en de kinderen in Brussel.
Je broer Bernard."
Ze vouwde het briefje zorgvuldig op en stak het in de en
veloppe. Verwezen keek ze in de kamer rond „nu krijg ik
er niets meer van terug", mompelde ze.
Boven, op de eerste étage, werd gebeld. Ze liep langzaam
de trap op.
Haar huurster stond in de gang.
„Wilt u er om denken, mevrouw, dat ik vanmiddag gasten
krijg, dus twee couverts meer laten dekken
„Ik zal er voor zorgen", zei ze moe en slofte zielig naar
beneden.
Zooals je weet was in het begin van deze week het Circus
Hagenbeek in Middelburg. Natuurlijk moest ik er naar toe.
Opeens kreeg ik een leuk idee, een van de vele paarden droeg het
hier afgebeelde kleed. Wanneer je nu op de eerste rij ruiten (horizon
taal) een jongensnaam zet, op de tweede een naam van een Indisch
eiland, verder een keukengereedschap, iemand met donkere huid,
een viervoetig dier, elkeen, iets wat de dienstbode gebruikt, en ten
slotte iets wat beteekent vlijt, dan vormen de eerste letters tesamen
de naam van een heel bekend leesboekje, dat je beslist wel op de
lagere school hebt gelezen, terwijl de laatste letters allemaal gelijk zijn.
VEREENIGINGSNIEUWS.
Zeelandia, Amsterdam, besloot haar seizoen met een gezellige
bijeenkomst in Maison Boer op Woensdag 29 Mei, des avonds
ten 8 uur. Na de opening door den voorzitter, den heer W. J.
Nobels, werd door het dubbel mannenkwartet „Kunstmin",
directeur de heer B. Brouwer, zoowel voor als na de pauze
een goed verzorgd en keurig uitgevoerd programma ten gehoore
gebracht, terwijl de heer en mejuffrouw van der Wal ons weder
deden genieten van hun declamatie, die evenals „Kunstmin", na
afloop van elk nummer een daverend applaus in ontvangst
hadden te nemen, en wat ruimschoots verdiend was. Na afloop
van het eerste deel van het programma werd door den voor
zitter op zeer waardeerende wijze een gelukwensch aangeboden
aan den len secretaris, den heer J. J. Claassen, die op 28 Mei
zijn 70en verjaardag en tegelijk daarmede zijn 45-jarige echt-
vereeniging mocht vieren. Namens het bestuur was hem bij die
gelegenheid aangeboden een zeer mooi brons-koperen rookstel
en door de Vereeniging een groot prachtig bloemstuk, als
een hulde aan vorengenoemde echtvereeniging. De secretaris
daartoe met zijn echtgenoote ten tooneele verzocht, dankte
den voorzitter voor diens hartelijke woorden en blijk van
waardeering door het Bestuur, alsmede de aanwezigen voor
hunne betoonde blijken van sympathie en belangstelling. Deze
dankbetuiging werd met een luid applaus beantwoord.
Hoovaardig is het bolle van het holle.
