Kruiswoordraadsel
ONS ZEALAND
17
in zichzelf heeft doet vergeefsche moeite als hij ze elders zoekt."
Het lot wees Mej. H. A. J. GRIEP, Zacharias Jansenslraat 114
Middelburg, als prijswinster aan.
O. Z.-Prijsvraag no. 28
Horizontaal Verticaal
1.
moed.
1.
traanoog.
2.
hulde.
5.
een viervoetig dier.
3.
tijdrekening.
8.
witte sluier (0.1.)
4.
zwarte kleverige stof.
18.
een Oud-IJslandsch
5.
reeks.
prozawerk.
6.
uitroep.
19.
God van den handel.
7.
fijn!
23.
een bal.
8.
wereldtaal.
27.
daad van eerherstel
9.
zielsvermogen.
(R. K.)
10.
het Engelsche kunst".
28.
heerenrok.
11.
Spaansche paardje.
29.
eschdoorn.
12.
gehechtheid.
30.
afval van stroo.
13.
aangezicht.
31.
uitvoerende machten.
14.
saluut!
32.
ontdaan van ingewan
15.
papegaaisoort.
den.
16.
krop bij vogels.
33.
koraal-eiland.
17.
zeevogel uit het Noor
34.
aandoening.
den.
35.
peulvruchten.
18.
drie klinkers.
36.
Godin der eeuwige
19.
een blinde uit de Ger-
jeugd.
maansche mythologie.
37.
gevangenis (Bar-
20.
zeelt.
goensch).
21.
een bewoner van Ier
38.
spoorstaaf.
land.
39.
bekend bouwwerk in
22.
vlaktemaat.
Middelburg.
23.
bekend Vlaamsch ac
40.
figuur van 3 noten
tivist.
(muziek).
24.
uitgedorschte halmen.
41.
een soort hoen.
25.
God van de wind.
42.
bekende plaats in
26.
bepaalde musici.
Drenthe.
43.
achting.
44.
dwaas.
45.
ontginning.
46.
kring om zon of maan.
Oplossingen uiterlijk Maandag 5 Augustus in ons bezit.
Op de adreszijde het nummer der prijsvraag vermelden s.v.p.
ZIJ LACHTE...
door
JAN R. TH. CAMPERT.
Baby Astor zat in haar boudoir. alléén. Dit op zich
zelf was al een buitengemeen merkwaardig feit.
Primo was zij op dit gezegend uur van den dag, vijf uur
in den namiddag, bijna nooit in haar boudoir, maar ging
zich te buiten aan acrobatische oefeningen, dewelke de
menschen tegenwoordig dansen gelieven te noemen of had
zij haar dagelijksch twistgesprek met den regisseur van het
tooneelgezelschap, waaraan zij verbonden was tot voordeel
van Mr. Vernon, den directeur, wiens bank-saldo iedere
maand met een aanzienlijk bedrag steeg, tot wanhoop harer
collega s, die na elke première haar minder welwillend aan
keken en tot verdriet van voornoemden regisseur, die lede
ren dag een nieuwe geestelijke nederlaag boekte bij hun
weinig beminnelijke schermutselingen.
Secundo als zij bij uitzondering wel in haar boudoir zat,
was Baby Astor er toch nooit alleen, maar vormde zij het
middelpunt van een meestal luidruchtig gezelschap, dat of
haar jongste creatie prees of die van haar coupeuse.
Maar nu zat zij er alleen. Fifi, het kamerkatje, had de
strengste instructies gekregen om niemand toe te laten tot
het heilige der heiligen op straffe van ontslag, hetwelk Fifi
niet wenschte te risqueeren, gezien het goede salaris en de
tallooze japonnen, die haar meesteres haar schonk, wan
neer ze haar verveelden en dat duurde meestal niet lang.
Maar dit alles kon er nog mee door. Ieder mensch wil
wel eens alleen zijn. Het merkwaardigste was echter
Baby Astor dacht. Zij dacht zichtbaar. Voor iemand, die
niet gewend is te denken, blijkt het een meer dan vermoeien
de bezigheid. Baby Astor dacht met diepe rimpels in haar
voorhoofd en een peinzende uitdrukking in haar wonderlijke,
amandelvormige oogen. Ik geloof nietstérker ik ben
ervan overtuigd dat er geen mensch ter wereld rondloopt,
die er zich op beroemen kan Baby Astor te hebben zien
denken. Voor iedereen was zij de personificatie van vreugde
en genot. Alleen haar naam al was voldoende om de ise-
grimmigste, oudste, gepensionneerde kolonel bij de genie te
doen lachen en voorzeker was het uitspreken of lezen van
deze bezwerende woorden Baby Astor, de lachende Astor,
voldoende om hem tot de conclusie te doen komen, dat er
in dit leven aangenamere zaken zijn dan berekeningen over
het samenstellen van bruggen in oorlogstijd en diergelijke
onderhoudende ficties. Ik wil maar zeggen, dat hetgeen
plaats vond op dien herfstigen namiddag van het jaar onzes
Heeren 1928 een gebeurtenis was, die opgeteekend verdiend
te worden in alle geschiedenissen der menschheid ooit ge
schreven Dan en dan, zóó en zóó laat, dacht Baby Astor,
de lachende Astor had voor een korte pooze het lachen ver
leerd
Het moest iets wereld-schokkends zijn, dat bij machte
was om de sinds haar kinderjaren ongebruikte en dies ver
roeste denk-machine van Baby Astor in beweging te brengen.
Het knarsen der raderen was hoorbaar zij zuchtte Baby
Astor zuchtte Nu ik dit neerschrijf ben ik er mij van be
wust welk een immense verantwoording ik hiermee op mijn
schouders laad. Want ik geef u de heilige verzekering, dat
deze twee simpele woordenzij zuchttede grootste
catastrophes met zich kunnen sleepen. Ik geloof dat er Ie-
