6
ONS ZEELAND
Spanje los. In 1579 kwam een troep Staatsch- en hervor-
mingsgezinden uit Gent naar Aardenburg, dat de zijde van
den koning nog niet verlaten had, en hielden er op een
vreeselijke wijze huis. Herhaaldelijke strooptochten, o. a.
van de Watergeuzen, bezetting door de Spaansche troepen,
en pestziekten teisterden in de volgende jaren de stad met
ongemeene hevigheid. Vele van haar burgers namen de wijk
naar elders, en toen Prins Maurits in 1604 van IJzendijke
op Aardenburg lostrok, gaf de stad zich dan ook zonder
slag of stoot over. Van haar vroegeren luister was toen schijn
nog schaduw gebleven.
Maurits deed de stad versterken en voorzag haar van
een bezetting. Nadat in 1648 de vrede van Munster gesloten
was, liet men de vestingwerken echter weer vervallen, en
zelfs vatte men het plan op, ze te sloopen. Hoe gelukkig het
was, dat aan dit voornemen geen gevolg werd gegeven,
kwam in 1672 aan het licht, het jaar waarin Aardenburg
de grootste vermaardheid in onze geschiedenis kreeg, toen
onder aanvoering van den vaandrig Elias Beeckman een
handvol gewapende burgers den aanval van de Fransche
troepen van Lodewijk XIV afsloeg, zoodat deze met achter
lating van 620 krijgsgevangenen moesten aftrekken. ,,De
groote Godt", schrijft de burgemeester Anthony Peurssens,
die de eigenlijke ziel der verdediging was, hadde die van
binnen de stadt onder de schaduwe van sijne vleugelen alsoo
bewaert, dat er niet een man van haer in dit hevige gevecht
was dood gebleven." Slechts twee of drie burgers waren
licht gekwetst. De legende verhaalt van Margareta Sandra,
de vrouw van den schepen Pieter Roman, die zich met een
aantal jongens op de stoep van haar woning in de Oude
Kerkstraat bezig zou hebben gehouden met het vervaardigen
van kogels, om deze vervolgens bij hoeden vol naar de wallen
te laten brengen. De degen van Beeckman, van zijn rouw-
wapen in de Thoolsche kerk afkomstig, wordt nog altijd op
het stadhuis van Aardenburg bewaard.
Minder gelukkig was de stad in 1747, toen zij door de
Fransche troepen werd ingenomen en tot na den Vrede van
Aken, in 1748, bezet gehouden. Ook in 1794 moest Aarden
burg zich aan de Fransche troepen overgeven. Het volgende
jaar werd de stad, met geheel Zeeuwsch-Vlaanderen, aan
Frankrijk afgestaan in 1814 kwam het weer bij Nederland
terug. Ook in 1830, tijdens de onlusten met België, werd
de stad overmeesterd, maar weer spoedig door Noord-Ne-
derlandsche troepen bezet. Sindsdien bleef het voor vijan
delijke invallen bespaard.
Aardenburg, eenmaal een der voornaamste steden van
Vlaanderen, als bedevaartplaats ver in het buitenland be
kend, bloeiende door zijn handel, Aardenburg is thans niet
meer dan een welvarend landbouwstadje. De St. Bavokerk,
het Stadhuis, en het Weeshuis waarover nog niet lang
geleden zooveel te doen is geweest en menige particu
liere woning getuigen van haar vroegere welvaart. De Maria-
kerk, de burcht die eenmaal de zetel van de machtige heeren
van Rodenburg was, het eertijds zoo aanzienlijke hof van
Ravestein, de kloosters die hier vóór 1604 gevonden werden,
dit alles is verdwenen. Van de vijf poorten, die eenmaal
toegang gaven tot de stad, bleef alleen de Waterpoort ge
spaard.
Het leven der steden voltrekt zich als dat der menschen
opkomst, bloei, verval. Wijs is wie, de onontkoombaarheid
van dezen levensgang beseffend, gelaten draagt wat het lot
hem toebeschikt, en zonder aan het schoon, maar voor immer
verloren verleden meer te denken, in het heden de rust,
de tevredenheid, ja het geluk weet te vinden, dat slechts
voor de wijzen is weggelegd.
Wie uit liefde tot de waarheid, anderen de waarheid zegt,
moet ook de waarheid willen hooren.
E5J
Hallo, hallo
Hier is het draadloos uitzendstation de Schelde-Zender i
Vindt u het interessant te hooren
dat Aardenburg Zaterdag, Zondag en Maandag j.l.
feest vierde ter eere van het 60-jarig bestaan van de Ko
ninklijke Muzieksocieteit ,,Aardenburgsche fanfaren". Tal
van vereenigingen van elders hebben die dagen in Aarden
burg vele geluiden doen hooren.
dat de Middelburgsche kermis behalve Donderdags
iederen avond om 12 uur gesloten moest zijn.
dat de bakkers van Sas van Gent den prijs van het
brood met 1 cent verhoogden. De onlangs ingevoerde ver-
laging was dus niet van langen duur.
dat Sluiskil de vorige week een ideaal oord voor vis-
schers was. Daar dreef n.l. een groote hoeveelheid bedwelm
de visch aan de oppervlakte van het water, en men had de
dieren voor het opscheppen. Wie bezorgde de visschen
maatschappij dit grapje
dat spoedig een aanvang zal worden gemaakt met den
bouw van een textielfabriek nabij het spoorwegstation te
Sas van Gent. Het ligt in het voornemen de fabriek dit jaar
nog in werking te stellen.
dat een meneer X. in de „Vlissingsche Crt." de trap,
door den polder Walcheren aangelegd bij 't paviljoen „West
Duinen" over de duinen. levensgevaarlijk noemde.
dat de Vrijz. Dem. bond dit jaar in Middelburg zijn
algemeene vergadering zal houden en wel op 30 Nov. en 1
December.
- dat 6203 betalende bezoekers de nijverheids- en elec-
triciteitstentoonstelling in Goes bezochten. Nijtengo IV was
dus voor het bestuur een succes. Helaas zal Nijtengo V niet
meer het levenslicht aanschouwen.
dat de Vlissingsche politie de hand legde op iemand
die zich uitgaf Engelschman en wereldreiziger te zijn. Later
bleek hij als Nederlander te boek en bij het rijk voor enkele
dagen gratis logies in het krijt te staan.
dat de gemeenteraad van Roozendaal een crediet van
220.000.verleende voor de verbetering van den weg
Roozendaal-Belgische grens. De Zeeuwsche automobilisten,
die veel of weinig naar België rijden zullen dit, evenals an
deren, met instemming begroeten.
dat een inwoner van Krabbendijke dezer dagen in de
Spuikom aldaar demonstreerde met een door hem vervaar
digde waterfiets. Voor dit drijvende vehikel bestond natuur
lijk veel belangstelling. Iets voor Breskens-les-bains
dat dit seizoen weer heel wat goedkoope treinen tus-
schen Zeeland en RotterdamDen Haag rijden. Vermoede
lijk hebben de regen-verzekeraars een strop.
dat verschillende polders onder Nieuw-Vosmeer met
de afwatering sukkelen, In verhand hiermede is thans een
nieuw afwaterings-plan ontworpen.
dat een 2-jarig jongetje uit St. Annaland een gietijze
ren kachelring zoo stevig over zijn hoofd trok dat er een smid
