CANADA
Machinefabriek „Venco", Utrecht
De HOLLAND-AMER1KA LIJN
vEDhAUEN-VOonr.:
ONS ZEELAND
B. BIJLEVELD, Segeerstr. H104, Middelburg
is U in alles behulpzaam en brengt
U tevens zonder overscheping in
buitenlandsche havens naar Canada.
Adres voor brieven
HOLLAND-AMERIKA LIJN
Afdeeling Canada
Wilhelminakade, ROTTERDAM
DE TOOVERKLOMPEN
20
Nieuwe K3de 24-25-26
Hoofdvert. voor Zeeland
BijkantoorDamrak 75. Amsterdam.
Agenten over het geheele land.
door M. B.
Herinneren jullie je nog het verhaal dat langen tijd gele
den in „Ons Zeeland" stond, en dat „Op bezoek bij de
Zwartmutsjes heette? En weet je nog dat daarin geschreven
werd over Kloppertje de kabouterschoenmaker, die toover-
schoenen maakte?
Welnu, toen ik onlangs eens in het bosch lag te droomen,
kwam daar warempel Kloppertje aan, in gezelschap van
twee andere kabouters. Ze herkenden mij direct, kwamen
bij me zitten, vroegen hoe ik het maakte, of ik nog wel eens
dacht aan die heerlijke dagen die ik bij hun had doorge
bracht, en toen ik antwoordde dat ik ze nooit vergeten had,
zeide Kloppertje dat ze pas weer een heel aardige, leer
zame geschiedenis hadden meegemaakt.
Hij begon direct te vertellen.
Zooals je misschien weet, worden de laatste jaren nog al
veel klompen gedragen, en daarom hadden wij besloten,
dat een paar van ons klompenmaker zouden worden.
Zij kenden spoedig de geheimen van dat vak, en zooals
het gewoonlijk ging, legden wij er ons op toe ook zoo nu en
dan voor de menschen eens klompen te maken.
Zoo gebeurde het op zekeren dag. dat we toevallig^ hoor
den dat het jongste dochtertje van een der boeren hier uit
den omtrek, erg koppig, wild en brutaal was, maar graag
een paar nieuwe klompen wenschte te hebben. We besloten
toen direct voor alles te zorgen, te meer daar de boer en
zijn vrouw alleraardigste menschen zijn die ons graag mo
gen, en ons ook dikwijls hebben geholpen als het noodig
bleek. Ze wisten wel, dat wij vaak het onkruid uit hunne
moestuinen haalden.
Maar, wat we afspraken, gebeurde, en toen Anneke, het
meisje, jarig was, vond ze 's morgens bij het opstaan een
paar mooie klompjes voor haar bed. Wie ze daar had neer
gezet, of wie de gever was, dat wist niemand, al begrepen
de boer en de boerin wel, dat wij er meer van wisten.
Het meisje was erg in haar schik toen ze die mooie klomp
jes aandeed, maar meteen zeide ze: „Ziezoo, nu blijf ik
eens fijn vandaag in den luien stoel zitten, want als ik er
mee ga loopen, worden ze vuil."
Maar nauwelijks had ze dit gezegd, of de klompen rukten
aan hare voeten en ze zetten haar toen zóó hard op den
grond, dat ze van schrik af haar stoutigheid vergat. Ze stond
verwonderd naar haar klompen te kijken, de figuurtjes er
op schenen wel duiveltjes te zijn, terwijl het riempje zoo vast
om haar voet sloot, dat ze onmogelijk de klompen uit kon
doen.
Vóór ze een stap durfde loopen, riep de boerin haar van
uit de kamer toe:
„Anneke, ga eens gauw aan Trijn zeggen, dat ze moet
zorgen dat er vandaag gekarnd wordt, want anders kom ik
boter te kort."
„Och wat, dat doe ik niet hoor, zanikte Anneke, maar
nauwelijks had ze dit gezegd of de klompen deden haar
opspringen, en ijlings holde ze naar buiten, naar de groote
stallen, waar Trijn aan het werk was. Ze was haast buiten
adem, maar ze deed haar boodschap goed, draaide zich om
en liep bedaard naar huis. Ze kwam door de keuken en zag
op tafel de jampot staan. Daar mocht ze natuurlijk niet
aankomen, maar snoepte graag eens even, als ze de kans
schoon zag. Maar wat was dat? Ze bemerkte nu, dat ze
haar voeten niet van den grond kon krijgen en niet verder
kon gaan, totdat haar moeder riep dat het tijd was naar
school te gaan.
„Nu al, neen hoor, ik wacht nog wat, begon Anneke,
maar ze bemerkte meteen dat haar klompen al het huis
uit stuurden, en ze holde met zoo'n vaart door de dorps
straat dat haar moeder haar stom verbaasd nakeek.
„Ik ben nu eens lekker vroeg," dacht ze.
Ze zat stil op haar plaats, tot groote tevredenheid van
de juffrouw, want Anneke was gewoonlijk niet zoo kalm,
en de eerste uren van den morgen vlogen dan ook voorbij.
Wordt vervolgd).
