CLICHES
■SMS®'
Juliana
bonbons
KINDERKAMER.
zachte chocolade
met gebrande
nougat
VOOR DIT TIJDSCHRIFT
VERVAARDIGD BI
Adverteeren
doet
verkoopen
ONS ZEELAND
21
,,Wel zeker," antwoordde hare moeder, ,,als je gehoor
zaam de boodschap doet, mag je van mij gerust nog een
oogenblik wandelen, maar denk er om, met donker thuis
hoor."
,,Ja moeder," en weg was ons Anneke. Ze stapte rustig
voort, het was alsof de klompen haar zeiden waar ze zijn
moest, het was een leuk gezicht ons kleine vriendinnetje
daar over den weg te zien stappen, en hare nieuwe klompen
klikten en klakten alsof ze een liedje zongen.
Sommigen keken haar nog eens na en dachten, kijk daar
die kleine meid eens stappen.
Nadat de boodschappen verricht waren, huppelde Anneke
naar het water, met het prettige gevoel, dat we allemaal wel
eens gehad hebben als we iets goeds hebben gedaan. Het
was er verrukkelijk aan het water, met dat heerlijke hooge
riet, dat zachtkens heen en weer bewogen werd door den
wind. Er vlogen veel vogels rond de hooge populieren; vlin
ders fladderden over de heerlijke bloemen die aan den
waterkant stonden, zacht kabbelden de golfjes en in het
midden van het water blonken de mooiste waterlelies die
je je maar kan indenken.
,,Hé," dacht Anneke, ,,wat ben ik moe, ik zou best eens
even in het heerlijke gras willen gaan zitten, als die klom
pen me maar met rust laten."
Maar ze lieten haar gelukkig met rust, en ons vriendin
netje genoot volop van haar mooie plekje.
Langzaam daalde de zon achter den horizon, de lucht
rood kleurende als één gloeiende wolkenmassa.
Zacht zongen de vogels in de hooge boomen, hier en daar
kwaakte een kikker en tientallen gele en witte kapelletjes
vlogen op van een bloeienden struik en dansten weg, al hoo-
ger en hooger, totdat ze verdwenen in de hooge lucht.
Oh, wat is het hier toch verrukkelijk dacht Anneke, maar
wat is dat? Opeens stond een kabouter voor haar, een klein
kereltje met langen baard en vóór dat Anneke een woord
kon zeggen, sprak het mannetje: ,,Wel Anneke, vindt je het
hier nu niet heerlijk? Mocht je vroeger wel eens zoo'n wan
delingetje maken langs den waterkant? en mocht je vroeger
ook wel eens zoo lang buiten blijven? Neen hé, duizend
maal neen. En weet je hoe dat nu komt? Wel, ik zal het je
eens zeggen, als je vroeger een boodschap moest doen voor
je vader of je moeder of voor wie dan ook, dan hadt je
nooit zin daarin, en mopperde, bromde, was ongehoorzaam,
en heelmaal geen lief meisje. En als je eindelijk dan toch
maar de boodschap deed, dan was het al te laat geworden
om nog eens een wandelingetje te maken. En bovendien,
wanneer je eens langs den waterkant liep, dan wilde je
altijd waterlelies plukken, hoewel je er niet bij kon. Het
is dan ook eens gebeurd dat je met moeite gered werd, toen
je door je onvoorzichtigheid in het water was gevallen. Je
was haast verdronken. Na dien tijd mocht je hier nooit
meer alleen wandelen.
Je was vroeger ook niets geen lief meisje.
Op school wilde je nooit eens meedoen met je vriendin
netjes. Als er een je hulp noodig had, was je nergens te
vinden, moest je naar huis, dan bleef je soms wel een uur
t°t groote ongerustheid van je ouders, kortom, ieder
had een hekel aan je. Daarom hadden wij, kabouters, be
sloten, je met je verjaardag een paar tooverklompen te
geven, en vandaag heb je die voor het eerst aan gehad, en
nu vraag ik je, hoe voel je je wel? Vindt je nu ook niet,
dat je veel gauwer klaar was op school en thuis, dat de
juffrouw en de kinderen veel aardiger waren voor je en je
vader en moeder ook, en tenslotte vondt je het nu niet zalig
zoo heelemaal alleen nog eens een wandelingetje te mogen
maken langs den waterkant? Dat komt nu alleen doordat
je gehoorzaam bent geweest, gewillig en aardig, en omdat
je nu geen kattekwaad kon uithalen. De tooverklompen
zorgden wel dat je niets verkeerds deed,
Heb je deze les begrepen, Anneke?"
Anneke knikte van ja.
Welnu," sprak de kabouter verder, ,,weest nu voortaan
verstandig en wees gehoorzaam en lief, dan zul je eens zien
hoe blij je anderen er mede maakt en hoe gelukkig je zelf
zult worden. Morgen zijn het geen tooverklompen meer,
dan moet je zelf zorgen geen verkeerde dingen te doen,
maar dat zeg ik je, als je weer wordt zooals vroeger, dan
zijn het direct weer tooverklompen.
Beloof je me dus in het vervolg gehoorzaam te zijn?
Anneke beloofde dat, en meteen was de kabouter ver
dwenen.
Ze stond op en holde naar huis, en was zóó gelukkig en
blij, dat ze van vreugde haar moeder om den hals vloog.
Nooit is ze haar les vergeten, die ze van den kabouter
en de tooverklompen had geleerd en voortaan was ze het
liefste en aardigste meisje van het dorp.
Dit is dus het verhaal van de tooverklompen.
EINDE.
Oplossing van het vorige raadsel
Rika Mien Anna Jans
Henk Otto Bart Dirk Hein Piet.
WAAK lï>
OE o
ÖCHIPPER.
