DAG
WIND
Alltrvt
ONS ZEELAND
15
13 Nov. 1 Met den storm is er een dakpan van ons huis
gewaaid woei er maar eens 'n hypotheek)e af, zei
Liesbeth. De pan lag finaal in scherven, 'n Ongeluk komt
zelden alleen, zou eertijds mijn vader zeggen, wanneer zijn
jongste broer met zijn tweede vrouw overkwam. Ben van
daag met de acte-tasch van Wybo naar een handelaar in
bouwmateriaal gegaan om een nieuwe pan te halen., De
man vroeg of het voor eigen gebruik, dan wel om wéér te
verkoopen was. Heb natuurlijk het laatste beaamd; scheelde
mogelijk eenige centen in den prijs. Kostte veel moeite om
het voorwerp op de plaats van bestemming te bevestigen.
Eenige andere pannen kapot getrapt en mijn pantalon ge
scheurd. Overigens geen ongelukken. Je zult genoeg men-
schen hebben, die voor zoo'n kleinigheid een knetselaar
zouden halen.
14 Nov. De barbier heeft er een bediende bijgenomen.
Niet wegens vermeerdering van cliëntèle, zei hij, maar gedron
gen door 't feit, dat zijn begunstigers na de zieke effectenmarkt
'n tweemaal langer gezicht trekken! Zal je gebeuren. Liesbeth
openbaarde mij vandaag haar neiging naar een bontmantel,
Toch aardig van haar. Heb haar aangeraden om te wachten
tot ik burgemeester van Veere ben. Dan snor ik het adres
van de firma gebroeders Sklarek in Berlijn op. Naar men
zegt, moeten burgervaders daar buitengewoon voordeelig
kunnen slagen. Men kan eens probeeren!
Volgens de jongste berichten slaat een onderwijzer te
Uithoorn de armen en beenen van zijn leerlingen kapot.
Wanneer die 't eere-lidmaatschap van de vereeniging tot
bevordering der heelkunde niet verdient, dan weet ik het
niet!
15 Nov. Met de jeugd van thans loopt het hopeloos mis.
Gisteravond vertel ik aan Jossie een werkelijk ontroerend
Sinterklaasverhaal en vanmiddag betrap ik hem, terwijl hij
tegen 'n vriendje in een lachbui zegt, dat zijn vader nog aan
Sinterklaas gelooft. Dat is nu tien jaar. Mijn moeder heeft
me pas wijzer gemaakt, toen ik dienstplichtig werd.
Liesbeth is ongenaakbaar. Heeft woorden gehad met een
vischvrouw. Toen Liesbeth op ergdenkenden toon informeer
de of de paling nog wel frisch was, viel de verontwaardigde
handelares uit: „Maar lieve mensch, nou wordt het nog
mooier! Zie je dan niet, dat de vischjes nog leven en d'r eigen
bewegen? Wou je soms hebben, dat ze een buiging voor je
maakten en zeiden: Goeie morgen, mevrouw!" Vanmiddag
geen visch gegeten.
16 Nov. 't Regent pijpestelen en voor afwisseling valt
er wat hagel en sneeuw tusschen door. Dat beteekent huis
arrest. Dan word ik altijd weemoedig. Na 't lezen van een
krant raakte ik in trieste mijmering over het lot van dien
mijnheer Zoebkof; dat komt opgewekt ter begrafenis van,
zijn oude prinses en daar stoppen ze hem in de doos. Nu
kan hij vandaag de plechtige bijzetting niet eens bijwonen.
Die Duitsche justitie moest toch begrepen hebben, dat hij
dat dolgraag deed. Ze dachten zeker, dat die arme man zijn
pleizier niet op kon!
17 Nov. Geen weer om 'n hond de deur uit te jagen.
Liesbeth vond dan ook, dat ik maar thuis moest blijven.
Breeduitstra op visite gehad. Die begon natuurlijk over mijn
sollicitatie naar het burgemeesterschap. Hij schijnt in den
loop van het gesprek mijn capaciteiten mistrouwd te heb
ben zonder dat ik het bemerkte, want Liesbeth viel hem op
eens in de rede en zei scherp: „Met het ambt krijgt men ook
het verstand, luidt het spreekwoord." Toen bond vriend
Breeduitstra vlug in en zei poeslief, dat hij dan hoopte, dat
ik het ambt kreeg. O, zoo!
18 Nov. Wybo wil diplomaat worden, zei hij. De jongen
is niet sterk in wiskunde en hij heeft gehoord dat een mis
rekening voor 'n diplomaat geen ernstige gevolgen heeft;
maakt zoo'n man eens een fout, dan draaien andere men-
schen er voor op. Hedenavond vergadering van het comité
„Feest 1930". Vrij rooken. Echt gezellig onder elkaar, Daar
ik niet bij stem was, vond de bijeenkomst goed, dat ik inplaats
van het „Wilhelmus" een glas ranja verwerkte, op t eind
der vergadering.
19 Nov. Kwam dr. Doorloop tegen met 'n hoogen hoed
op. Bleek dat hij ter begrafenis van een zijner patiënten was
geweest. „Trouw tot in den dood zou Breeduitstra zeggen,
„Hij mag zijn werk al eens vaak verknoeien, maar niemand
zal hem verwijten, dat hij 't dan niet helpt opruimen. Bij
postdirecteur op 'n verjaringsfuifje geweest. Echte dienst
klopper. Je krijgt er nooit anders dan port.
DE MISHANDELING
(Naar het Fransch)
van ALFRED BARRET.
Het was de eerste maal na jaren, dat Paul Cherel het
huis van zijn gewezen echtgenoote betrad. Hij kwam er nu
om zijn droefheid uit te schreien bij het lijk van zijn dochter
Blanche, die hij aanbad met een innige groote liefde.
Toen haar moeder en hij waren gescheiden, na een onge
lukkig huwelijk van jaren, hadden zij besloten, dat Blanche,
voorloopig althans, bij haar moeder zou blijven.
Elke week bracht zij den Zaterdag en Zondag bij hem
door. Dat was de voorwaarde geweest, waarop hij had toe
gestemd, dat Blanche onder de hoede van haar moeder bleef.
Blanche had geleden onder de verhouding tusschen haar
ouders, al had zij nooit geweten, wat de oorzaak was ge
weest, dat het huwelijk was ontbonden. Nooit, vader noch
moeder hadden met één woord daarop gezinspeeld of daar
over gesproken.
Het was zeker, dat zij haar ouders lief had. Misschien
hield zij meer van haar vader, die een rustig man was, met
het kalm gebaar van den mensch, die reeds zooveel heeft ge
leden en dat lijden diep in zich heeft verborgen, opdat nie
mand het zou opmerken. Hij was wellicht zeker van de
onverschilligheid van de groote massa voor verdriet en
smart van anderen.
Haar moeder had de luidruchtigheid van de vrouw van
de wereld, die haakte naar genoegens en vermaken, een
groot contrast met haar vader, die een geleerde was en de
rustige studeerkamer prefereerde boven het geroezemoes, de
luidruchtigheid van het café, de feestzaal of den schouw
burg.
En nu was Blanche gestorven, een korte ziekte had haar
gedood. Toen Charel hoorde, dat zijn kind op het ziekbed
lag, had hij zich gehaast haar te bezoeken. Doch zijn vrouw
had hem niet toegelaten, had hem, door de dienstbode, doen
weten, dat Blanche gelukkig niet veel was verergerd en
spoedig hersteld zou zijn.
Een dag daarna was zij dood. Dat had hij vernomen uit
een kort en koel briefje, dat zijn vrouw hem had gezonden,
hem mededeelend, zonder veel omwegen, dat de ziekte van
Blanche plotseling was verergerd en dat zij in den nacht
was overleden.
