HACE'AU
LIEFDE
m
i.
EEN SPANNEND SPORTVERHAAL, DOOR HANS DE LA RIVE BOX
826
VRIJDAG 3 JANUARI 1930
No. 42
Het had hem meer ontroerd, dan hij wilde
toegeven, en nu, in zijn heimelijke
vrees om haar, werkte die herinnering op
zijn gemoed.
Hij beschuldigde zichzelf van zwakheid, waarom
moest hij steeds aan haar denken Was zij niet
een vreemde vrouw voor hem, die toch eigenlijk
niets voor hem beteekende
Niets vroeg hij zich toen weer af, niets
In een droom leefde hij de volgende minuten
met de wedstrijden mee, hoorde hij het gejoel
der toeschouwers, het gedaver der motoren en het
geschreeuw en gevloek der officials en hij verliet
de pits en baande zich een weg naar de eeretribune,
waar hij Mr. en Mrs. Montague in steeds groeiende
vrees vond. Zij hadden geen teeken van Grace gehad
en David zei bemoedigend „Zij zal wat later
komen als ik haar toevallig zie, zal ik u onmiddel
lijk komen waarschuwen
Maar toen hij terug liep voelde hij een prop in
zijn keel en in een der verlaten kleedkamers, waar
de kleedingstukken op en over elkaar lagen, ging
hij zitten en dacht hij met wijd geopende oogen na.
„Grace...." fluisterde hij ontroerd. „Waar ben
je Wat is er met je gebeurd ik voel het.ik
weet het.... dat briefje kan niet van jou zijn
geweestTot zoo'n dwaasheid ben je niet in staat.
Grace...."
Zenuwachtig stond hij weer op, liep hij naar
buiten, maar plotseling bleef hij staan en gingen
zijn vochtige oogen naar den blauwen hemel.
„Mijn Godmompelde hij met
een snik. „Ik weet het nu.... ik weet
het.Ik heb haar lief.Dat is het,
de oorzaak van mijn onrust.... Ik heb
je lief Graceik, een armzalige mon
teur
Er was een uur gereden en David
hoorde zijn naam noemen. Hij keek op
een der reusachtige kijkborden en zag
den naam van zijn tegenstander, een
zekeren Smith uit New-York met een
Bugatti. Daar stond ook zijn naam,
met de Gloria
En hij balde zijn vuisten en zei ernstig,
als een gebed „Ik mag nu niet aan je
denken, liefste.... maar straks, als ik
gereden heb zal ik je gaan zoeken....
Vertrouw op mij 1"
Weer kwam de enerveerende stilte,
zag hij de vlag vallen en voordat hij
het goed begreep, raasde hij weg, de lange,
schuine baan af. Hij dook in elkaar
en zette al zijn herinneringen en gedach
ten aan Grace en haar ouders van zich
af. De rennershartstochten hadden hem
te pakken en hij voelde meer dan ooit
dat hij een naam op moest houden. De
Gloria"
Mr. Montague kon het niet helpen,
maar ook hij vergat voor enkele kwar
tieren het jonge meisje. Toen hij zijn
wagen weg zag schieten, onmiddellijk ge
volgd door de Bugatti, die een tiende
seconde later dan David gestart was,
begon zijn hart wild te kloppen. Vijftien
meter verder zag hij zijn vriend Sam
zitten, met vrouw en zoon en het drie
tal hield geen oog van de twee wagens af.
David reed prachtig, doch door een
kleine onoplettendheid slaagde de Bugatti
er in, de tweede bocht binnendoor te
nemen, zoodat de Gloria van zelf hooger
op moest. Er kwam spanning in het
publiek, omdat men voelde dat de eerste
strijd waar de beroemde Gloria vandaag
in mede reed, het kijken volkomen
waard was.
Mr. Montague was alles en iedereen
vergeten en hij boog zich voorover en
schreeuwde enthousiast naar zijn
vriend „Hindert niets, Sam, dat loopt
hij straks wel in Let op mijn woorden 1"
Een gelach ging op en John lachte mee. Het kon
hem niets schelen en hij zou er geen bezwaar in
hebben gezien om kalm op zijn zitplaats te gaan
staan om zoodoende zijn jongen vriend beter te
kunnen aanmoedigen.
Een andere enthousiast sloeg met de vuist op
de knie en zei luid „Dat is tenminste rijden, lui,
wedden dat zij de 50 mijl binnen de 30 minuten
nemen
„Bugatti wintschreeuwden anderen. „Twintig
dollar op de Bugatti, kijk hem de bocht nemen."
„Dertig dollar, honderd dollar op de Gloria 1"
brulde een kleine man en het geschreeuw paarde
zich aan het regelmatig roffelen der twee motoren.
Nog steeds reden de beide deelnemers naast
elkaar, doch David slaagde er in de volgende bocht
zóó prachtig en snel te nemen, dat een oorver-
doovend gejoel opsteeg en de Gloria drie meter
voorsprong kreeg. Na twee en twintig minuten te
hebben gereden gebeurde er iets, dat zoowel Mr.
Gloria als vele anderen een kreet van verbazing
deed slaken, want de Bugatti, die eenige kracht
in reserve scheen te hebben gehouden, als een
wielrenner die zijn risico kent, snorde op een
gegeven oogenblik rakelings langs David heen.
3/4 minuut later had Smith reeds een voorsprong
van veertig meter en onmiddellijk verhieven de
bookmakers zich en gierden de stemmen der gok
kers door de ruimte.
„Bugatti wint! Bugatti wint! Twee honderd
BLESKENSQRAAF Karakteristiek voor liet plaatsje is dit kiekje op
Hervormde Kerk met daaronder het Raadhui9.
dollar Vijf honderd dollar X| O
„Let nou op onzen wagen...." IN O-
schreeuwde Mr. Montague naar Sam
Senior en hij balde zijn handen tot vuisten. „Zou
David
David zelf had zijn mededinger met een rustig
lachje langs zich zien schieten. Hij kende dat en
Smith dacht ongetwijfeld, dat de Gloria r.u op zijn
snelst reed.
En de laatste drie mijl leek het stadion een hel
van rumoer. Daar zagen die tienduizenden oogen
hoe de „Roode-Bliksem" als het ware een sprong
nam en er zoo kolossaal hard van door ging, dat
menig toeschouwer reeds aan een ongeluk dacht.
Zij zagen hoe dat roode monster als een bliksem
schicht de snelle Bugatti inhaalde, hoe hij hem
passeerde en voorbij schoot.
David nam zijn laatste bocht evenwel niet geheei
onberispelijk. De ontzaglijke vaart had hem zelf
ietwat bedwelmd en geen meter onder den boven
sten rand raasde hij langs de afscheiding. Op een
gegeven moment reed de Gloria op de twee rechts-
buitenste wielen en zweefden de linkerwielen in
de lucht.
Onder donderend gejuich reed hij zijn pit in,
zeven seconden eerder dan de Bugatti. De tijd
stond een minuut later op het bord, 29 minuten
en 18 1/5 seconden!
Met een glimlach drukte David zijn tegenstander
de hand. Deze had juist op het laatste oogenblik,
toen hij bijna stil stond, een dynamokoppeling
verspeeld en onmiddellijk begon hij de
breuk te herstellen. Hij keek met eenig
ontzag naar de roode Gloria, die rustig
op David stond te wachten.
Mr. Gloria en John Montague glommen
van genoegen. Zij hadden alleen oog voor
den jongen held, die hun zwaaien en
wenken glimlachend beantwoordde.
Sam was opgetogen en begon nu te
begrijpen, dat David den auto belangrijk
verbeterd had. Hij baande zich een weg
door de volte naar John en vroeg hem,
welke verbeteringen de jongeman had
aangebracht.
„De stand der voorwielen in de eerste
plaats antwoordde deze en ik geloof,
dat hij je heele compressor-aandrijving
er uit gegooid heeft en vervangen. Hij
heeft natuurlijk van alles teekeningen,
die je, zooals ik heb beloofd, kunt krijgen.
De jouwe zijn nog steeds zoek hè
Zij bleven praten en onderwijl gingen
de wedstrijden door. Tot Sam Gloria's
groote spijt verloor een van zijn eigen
coureurs met een Gloria en moest de
andere opgeven door een radiateurlek.
„Van Wijck alleen kan mij redden
zei de auto-koning spijtig en zijn vriend
was het met hem eens. David moest nog
eenmaal rijden met de vijf winnaars uit
de vorige klassen. Deze strijd zou de
spannendste zijn en over 100 mijl gaan.
Precies om vier uur kwam weer de
noodige beroering en stelden de zes wa
gens zich op. Een Bugatti, een Bentley,
een Salmson, een King, een Austin en
de Gloria
„Wat een vreemde wagen, die „King"
zei Mr. Gloria tot zijn vriend, „Heb jij
ooit gehoord van dat merk Hij lijkt
waarachtig wel iets op mijn eigen wa-
tgens, alleen zijn er groote veranderingen
aangebracht. Numero 34 heeft hij, het
zal mij benieuwen
Ook andere insiders vroegen zich
nieuwsgierig af, wat dit voor een wagen
zou zijn en David staarde naar de race-
car, alsof hij een wonder zag. Hij pro
beerde voor het laatst den motor van
zijn eigen wagen, maakte zich gereed,
zette gelijk met de andere lui zijn motor
af en wachtte op het teeken van de vlag.
de Ned.
