„0 f""»1»»,
DE WERELD ROND
912
VRIJDAG 31 JANUARI 1930
No. 46
Van een echtpaar, dat per fiets een wereldreis onder
neemt ontvingen wij uit de verschillende plaatsen
waar zij langs trokken een aantal aardige foto's, waar
van wij er hier eenige plaatsen. Het ondernemend
tweetal vertoeft thans aan de Noordkust van Afrika
en trekt er door de gekozen Volendamsche
kleeding even sterk de aandacht als in Zuid-Europa.
DOOR L. A. M. VIERHOUT
Zondag. Met den trein ben ik naar A. geweest
en toen ik terugkwam, zat hij tegenover me. Ik
weet niet wie of wat hij is, maar hij ziet er uit als
een gentleman. O nee, niet van die alledaagsche
would-be gentlemen, zooals er duizenden langs den
weg loepen een leeg hoofd boven uiterst correcte
kleeding, maar een, wien de adel op zijn gezicht
te lezen staat. Bij het naar huis gaan liep hij achter
me en toen ik de deur ^chter mij gesloten had,
bleef ik stiekum in 't donker achter het ruitje
staan, om hem na te kijken. Even maar, heel even,
sloeg hij een blik op de deur, die zich juist achter
mij gesloten had.... toen liep hij verder....
Even rusten te (tra/.
Woensdag/Toen ik thuis kwam. heb
ik gehuild, vreeseiijk gehuild.... Ik
heb hem ontmoet'en zijn zachte rustige
oogen keken even in de mijne toen
blikte hij weer in de verre verten.
Stuk voof stuk heb ik de nienschen
met mijn binocle gefixeerd.... maar
geen enkele kwam in aanmerking
om zelfs maar op hem te gelijken.
't waren stuk voor stuk proleten en
leeghoofden.... O, ais hij toch eens
wist hoe ik naar hem verlang.mijn
onbekenden mysterieuzen prins
en nolkomen beivaord gebleven pyramide.
l'oor het Collosseum te Rome
rustig en zeker.... als 't ware met een geheim
zinnig waas overtrokkenOch kom, jonge-
meisjes-fantasie.ik ga maar slapen.... dan
gaat 't wel weer over.
Maandag. Vannacht geen oog dicht gedaan.
Steeds zag ik zijn droeve melancholieke oogen voor
mij.... oogen, die in de verte tuurden, alsof zij
alles en niets zagen.... Om drie uur ben ik op
gestaan en voor het raam gaan kijken.Flauw
tjes hoopte ik, dat hij voorbij zou komen.mis
schien.... het kon toch best.... och, nee....
eigenlijk is het idioot.... wie loopt er om drie
uur nog over straat.... Ik ben weer in bed ge
stapt en huiverde, maar toch speet het mij niet,
dat half uurtje aan hem en zijn oogen te hebben
geschonken
Dinsdag. Het wordt steeds erger en ik kan bijna
niet meer regelmatig denken.... Altijd ;ie ik
zijn oogenals ik eetals ik drinkals
ik lees of muziek maak.... ja, vooral als ik mu
ziek maak, dan is 't of ik alleen voor hem speel
Ik voel me ziek worden en kan er niets tegen
doen.... Ik ben vanavond meegegaan naar het
concert, omdat ik hoopte, dat hij er zijn zou
Toen ik thuis kwam wist ik niet wat ze gespeeld
hadden, maar ik wist zeker, dat hij er niet was.
A-~i«Ju
