8
VRIJDAG 21 MAART 1930
No. 1
De Strekkade is slechts 'n onaanzienlijk
smal pad, doch er zijn plekjes zoo mooi,
dat het moeilijk is hen te beschrijven.
Rotterdam loopt met booze plannen rond
ons gemeentebestuur wil me daar eenige
omliggende plaatsen geheel of gedeeltelijk
inpalmen, zonder te vragen, of zij er van gediend
zijn en „er van terug hebben". Doch zoo heel
gemakkelijk zal het onze stad niet vallen, haar
grondgebied ten koste harer kleinere zusjes té
vergrooten, want in het algemeen is men in de
bedreigde dorpen niets over onzen landhonger te
spreken en vooral Hillegersberg verzet zich heftig
tegen de vraatzucht van onze stad.
Op een wandeling door Hillegersberg heb ik
eenige bewoners van het aardige plaatsje er eens
over gepolst, en zij allen waren van meening, dat
alles maar bij het oude moest blijven. „Wij kunnen
jullie missen als.zei er een, en hij noemde een
zeer onaangenaam gevoel in de mondholte. En
een ander, dien ik er van trachtte te overtuigen,
dat het zoo voordeelig is Rotterdammer te zijn,
Oude hofsteden zijn er
en draaibruggetjes en
kale wilgen, die zich
melancholisch in 't wa
ter staan te spiegelen
omdat de belastingen hier zoo spotgoedkoop zijn, vroeg „Wat willen
jullie toch met die anneksasie
„Dat is noodig voor de havens,'1 zei ik bedeesd, omdat ik wel eens
zoo iets gelezen had.
Hillegersberg heeft mij toen hartgrondig uitgelachen „Die willen
havens maken hier in het dorp 1"
En een jeugdige bewoner van het gezegende dorp, die nauwe
lijks den kinderpantoffels ontwassen was, vond het maar goed dat
het zwarte garen al uitgevonden is, omdat ik stellig nooit op het
idee gekomen zou zijn. Achteraf moet ik hun eigenlijk gelijk geven,
het was wat dwaas van mij om over die havens te beginnen.
Doch ter zake, ik zou wat over Hillegersberg vertellen. Het
woord Hillegersberg wekt bij den Rotterdammer herinneringen
aan vriendelijke landhuisjes, coquette villaatjes en vooral aan de
groote plassen met de talrijke zeilbootjes, of.. schaatsenrijders.
Doch daarover wil ik 't thans niet hebben de landhuisjes zijn
voor mij helaas „onbewoonbaar" en de plassen lagen op den
zonnigen wintermorgen,waarop wij er langs liepen, eenzaam en
verlaten. Geen zeil welfde zich tegen het teere blauw van de
lucht en nauwelijks rimpelde het water onder 't zachte briesje,
dat over de plassen ademde.
Doch Hillegersberg heeft meer dan fleurige plassen en
moderne landhuizen, Hillegersberg heeft dingen, die verhalen
van lang vervlogen tijden, Hillegersberg heeft landelijkheid
en plekjes van zoo intieme schoonheid, dat het beter is, ze
niet te beschrijven en het woord aan den fotograaf te laten.
Om dan met de lang vervlogen tijden te beginnen Wist u, dat in
Hillegersberg, dat is dus onder den rook van Rotterdam, een oude
ruïne staat
Neen, dat wist u niet, hoogstens hebt u er wel eens over gehoord,
maar gezien, neen Ik kan mij dat trouwens best voorstellen,want vanaf
den weg is het moeilijk, iets van de oude ruïne te zien. Zij ligt namelijk
achter de kerk, midden op het omwalde kerkhof. Dit gedeelte, dat is
Voorbereidingen voor den Zondag. Net
jes en helder moet alles er uitzien.
Een zeer fraaie foto, die duidelijk toont, dat
Hillegersberg ook in den winter aantrekkelijk is.
