LUaar is mi/n Uader?
No. 2
Professor IPriem
O)
rn
26 VRIJDAG 28 MAART 1930 No. 2
Ik deed alsof ik de laatste opmerking niet gehoord
had en ook het meisje zweeg, als vreesde ze
reeds te veel gezegd te hebben. Toen ze vertrok,
een paar minuten later, beloofde ze, dat ze
onmiddellijk het huis op Monmouth Avenue zou
sluiten en naar haar tantes te Bellwood zou gaan.
Ik voor mij beloofde haar, dat ik met alle energie
naar haar vader zou zoeken en ik begon hiermee,
door het roode vleugeltje op haar hoed na te
kijken door den top van den liftkoker, tot het
buiten zicht was.
Ik geloof, dat het een raar mengelmoesje van
gevoelens en sporen was, dat ik Hunter, den de
tective, te genieten gaf toen hij dien avond bij
me kwam.
Hunter keek mij rustig aan, toen ik mijn verhaal
voltooid had.
„Ze zijn uitgepraat," zei hij nadenkend. „Het
vorige bestuur was één stuk bederf, maar dit is
nog veel erger. Er zijn in de laatste tien jaar
méér sterfgevallen om politieke redenen ge
weest, dan ik op mijn twee handen kan aftel
len. Ik waarschuw je je kunt je er beter
buiten houden."
„Wat denk je van die elf twee en twin
tig 1" vroeg ik, terwijl hij opstond en zijn
jas dichtknoopte.
„Ja.dat kan van alles beteekenen. Het
kan dollars beteekenen, of het vertrekuur
van een trein, of misschien de elfde en de
tweeëntwintigste letter van het alphabet..
k v."
„K vherhaalde ik. „Wel, dat is het
Latijnsche woord cave pas op
Hunter glimlachte.
„Blijf jij maar liever bij de wetten,Knox."
zei hij op den drempel, „met Latijn doe je
in het detectivenvak niets."
TWEEDE HOOFDSTUK
ONAANGENAME GEVOELENS
eigenlijk heette de hoofdstad anders, maar
voor dit verhaal kunnen we het met den
naam Plattsburg wel doen. De naam van den
staat doet evenmin ter zake. U moogt zelf
kiezen, zooals in het verhaal van Mark Twain,
waar het in het begin alle soorten van weer
is, zoodat de lezer kan uitzoeken.
Mijn woonplaats zullen we Manchester
noemen. Ik woonde in bij mijn getrouwden
broer, die een vrouw had en twee jongens.
Fred is ouder dan ik, en hij is een heel bui
tengewone broer. Op den dag, dat hij thuis
kwam van zijn huwelijksreis ging ik er, volgens
vroeger gemaakte afspraak, naar toe met
mijn spullen in een rijtuig. Fred en Edith
kwamen me aan de voordeur verwelkomen.
„Hier is de huissleutel, Jack," zei Fred
en hij schudde me de hand. „Eén voorwaarde:
denk er aan, dat we hier in de buurt nog
vreemd zijn, dus probeer thuis te komen vóór de
buren op zijn. We moeten om onzen goeden
naam denken."
„Er is geen vaste tijd voor het ontbijt," zei Edith,
en ze gaf me een kus. „Je hebt een eigen badkamer,
en in de huiskamer wordt niet gerookt."
Fred is altijd zoo'n geluksvogel geweest.
Ik was daar nu al zes jaar. Ik had de twee jonge
Knox-jes helpen opvoeden, en 't waren een
paar stevige knapen. De oudste had op zijn vierde
jaar een hartstocht voor boksen. Verder had ik de
zorg voor den mooisten Schotschen herder van den
omtrek. Ik wou nog meer schepsels opvoeden, maar
Edith was zooals de meeste vrouwen, ze hield niet
van dieren.
Ik had een konijnenhok laten bouwen en be
volken in de schuur en een duivenhok op het dak.
Ik gebruikte de algemeene badkamer en stond mijn
kuip af aan een jongen alligator, dien ik uit Florida
had meegebracht. lederen Zondag hadden de jon
gens en ik een heerlijk uurtje, als we probeerden
hem kunstjes te leeren. Ik heb het altijd een beetje
kwalijk genomen, dat Edith misbruik maakte van
DOOR MARY ROBERTS RINEHART
de mazelen, die ik van Billy overgenomen had, om
alle dieren uit huis te verwijderen. Ze bereidde me
op dit nieuws heel voorzichtig voor, den dag, dat
mijn uiterlijk weer begon te verbleeken ze be
weerde, dat ze haar keukenmeid was kwijtgeraakt,
doordat de alligator uit zijn kuip was ontsnapt, en
in de schemering van de achtertrap had de meid
hem voor een overschoen aangezien en onder den
invloed van dit misverstand had ze hem opgepakt
en ze wou er niet nóg een keukenmeid aan wagen.
Op den dag, dat Margery Fleming bij mij was
geweest wegens de verdwijning van haar vader,
ging ik naar huis in een zekeren toestand van
gevoelsverwarring. Het diner was geen rustige maal-
Vyf zmure nun lien en het
WEEK kun me niet schelen
tijd Fred en ik praatten gewoonlijk over politiek,
en daar Fred aan den eenen kant stond en ik aan
den anderen, liep het altijd op gekibbel uit.
„En Fleming?" vroeg ik op een gegeven mo
ment Fred had verklaard, dat er al sinds jaren
alleen met misdaad geregeerd werd, en dat hij daar
om altijd naar den kant der oppositie overhelde.
„Die is toch, al is het alleen maar uit angst, aan
het hervormen gegaan?"
„Een vuil ei," zei hij, „en aan een vuil ei is maar
één ding te doen je neus dichthouden. Dat is nu
de publieke opinie houd je neus dicht."
„Heeft hij niet een dochter?" vroeg ik zoo langs
mijn neus weg.
„Ja, een heel knap meisje," vertelde Edith,
„maar dat is dan ook voor heni de eenige verzach
tende omstandigheid."
„Dochter of geen dochter,Fleming is een schurk,"
hield Fred vol. „Sinds hij en zijn bende dien armen
Butler in de gevangenis en toen in het graf joegen,
heb ik gehoopt, dat ze hun trekken thuis kregen,
Hansen, Schwartz en de rest. Ik
zag Fleming vandaag nog op straat.
„Wót zeg je riep ik uit, bijna
opspringend van mijn stoel. Fred keek mij over
zijn koffiekop heen spottend aan.
„Heeft hij niet een dochter?" citeerde hij. „Ja,
ik heb hem gezien, Jack, dezen eigensten dag, in 'n
heel eenvoudig rijtuig, en hij speelde op tegen een
politie-agent."
„Waar was dat?"
„Hoek Chestnut en Union. Zijn rijtuig was aan
gereden door een groote vrachtkar, en nogal be
schadigd, maar de meneer weigerde uit te stappen.
Verdere bizonderheden zou genoemde politie
agent je kunnen geven."
„Hoor eens Fred," zei ik ernstig, „hou dat ver
haal vóór je, wil je En jij ook, Edith Het is een
vreemde geschiedenis, die ik jullie later wel eens
vertellen zal."
Toen wij de eetkamer verlieten legde Edith
een hand op mijn schouder.
„Bemoei je niet met die lui, Jack," ried ze
mij. „Margery is een lief meisje, maar haar
vader heeft Henry Butler in den grond ge
boord, en Henry Butler was met mijn nicht
getrouwd."
„Je hoeft er geen familie-kwestie van te
maken," protesteerde ik. „Ik heb het meisje
nog maar éénmaal gezien."
Maar Edith lachte. „Ik weet wat ik weet,"
zei ze raadselachtig. „Wat een verkwisting
van je om voor Bobby zoo'n reusachtig hob
belpaard te koopen
„De jongen zal toch ééns moeten leeren
rijden. Over vier jaar kan hij een porty heb
ben, en ik zal zorgen, dót hij er een heeft.
Dan is hij al acht." Edith lachte.
„Over vier jaarzei ze. „Over vier jaar
ben je.Zij zweeg.
„Over vier jaar ben ik wat vroeg ik, haar
den doorgang versperrend.
„Dan ben je veertig, Jack, en een man
moet al heel weinig aantrekkelijk zijn, als hij
dan "nog niet door een vrouw gezocht en ge
wonnen is. Als 't zoo ver is koop je...."
„Dan ben ik negen en dertig," zei ik waar
dig, „en wat dat gezocht en gewonnen worden
betreft, ik ben zoo diep getroffen door het
droevig lot van Fred, dat ik erover denk
heelemaal niet te trouwen. Maar als ik het
doe, als ik het doe, dan zal het zijn met
een meisje, dat zich omkeert en wegloopt als
ze me aan ziet komen."
„Een oud kunstje," smaalde Edith. „Hoe
zegt Fred ook weer altijd Een vrouw is als een
schaduw, volg haar en ze vlucht vlucht haar
en ze volgt."
„Hoe durf je 't te zeggen deed ik ver
ontwaardigd. „Jij, die zelf een vrouw bent
„Ik ben heel anders," antwoordde ze „ik ben
alleen maar een echtgenoote en een moeder."
Toen we de bibliotheek binnenkwamen stond
Fred op van zijn bureau en raapte zijn papieren
bijeen. „Ik kan niet denken, als jullie tweeën daar
blijven staan fluisteren," zei hij. „Ik zal wel op
zolder gaan zitten."
Terwijl hij de deur naar zijn werkkamer achter
zich dicht deed, nam Edith haar rok op en liep
hem hard achterna.
„Hoe durf je zoo weg te loopenriep ze. „Je had
me beloofd.De deur ging achter haar dicht.
Ik begaf er mij heen en sprak door 't paneel
„Volg haar en zij vlucht, vlucht haar en zij volgt,
o echtgenoote en moederriep ik.
„Dat wordt te bar, Edith," zei Fred met toornige
stemverheffing, „als jij en Jack den heelen avond
willen praten, ga dan op zijn knie zitten en laat mij
met rust. 't Is een schande, zooals jullie in mijn ge
zicht met elkaar flirten. Versta je dat. Jack
„Wel te rusten Edith," riep ik. „Ik heb een
kusje voor je gedeponeerd op 't bovenste paneel
links van de deur. En ik wou je nog één ding vra
gen wat moet ik doen als ik voor de vrouw vlucht
en ze volgt niet
