DARK DE VIL DE
door P. J. Bal jé
A
STOUTMOEDIGE
No. 9
Het Legioen der Gedoemden". Amerikaansche leger-
vliegers, die gedurende drie uren op 'n hoogte van dertig
duizend voet een tocht in gevechtsformatie volbrachten.
en de man zich in een hoekje neerzette.
Op 'n wenk van den kroeghouder nader
den een paar onbehouwen, forsche kerels.
„Ik geloof, dat het in orde is met den
man, boys. Hij kende onze wachtwoorden.
Hij komt uit Liverpool, en heeft in de
bajes kennis gemaakt met Danny Long,
die hem hierheen heeft gestuurd. Maar nu
wordt hij achtervolgd en hij vreest, dat
Jack O'Neill, die hem reeds eerder in den
bak heeft gewerkt, hem op het spoor is.
Hij vraagt onze hulp."
Op hetzelfde moment ging de deur
opnieuw open, en trad een man van het
zelfde kaliber als de rest, 't lokaal binnen.
Maar bij nauwkeurige beschouwing zag men
direct, dat de man geforceerd deed-, zijn
onverschillige houding was pose, zijn
VRIJDAG 16 MEI 1930
De nieuwste vinding van Hollywood; het poederdoosje,
waarvan het deksel als spiegeltje dienst doet, wordt op
den pols gedragen.
oogen monsterden de aanwezigen één voor één,
en bleven ténslotte rusten op den man in het
hoekjel Snel wisselden de waard en de twee bij
hem staande kerels een blik. Nonchalant slen
terden de laatsten op een tafeltje toe, in de rich
ting van den pas-binnengekomene, die geen aan
dacht aan hen schonk, en wiens oogen strak op den
man in het hoekje gevestigd bleven. Toen de twee
handlangers van den waard dicht genoeg genaderd
waren, schudden zij hun nonchalance af, en wier
pen zich onverwachts op den vreemdeling. Een
felle vuistslag velde dezen neer, en stelde hem
meteen buiten gevecht. Snel werden zijn zakken
doorzocht: een revolver, een stel boeien, eenige
snorren en pruiken, eneen detective-insigne!
Er was geen twijfel meer mogelijk, of hij was een
„stille." Toen de man in den hoek den detective
had zien vallen, was hij snel nader gekomen. Nu
bukte hij zich, en rukte triomfantelijk de valsche
snor van diens gezicht.
„Ik dacht het wel," mompelde hij, „het is
Jack O'Neill." Zijn oogen fonkelden en hij schopte
den hulpelooze op den grond. Wild trok hij een
mes, doch de waard trad vlug tusschenbeide.
Rrrrringging de
telefoon. Jack O'Neill,
de beroemde Engel-
sche detective, nam den hoorn van den haak en
luisterde:
„Hallo
„Met Jack O'Neill Prachtig! Je spreekt met
Dark. Devil, je „vriend." Ik zal vannacht het
genoegen hebben in te breken, en als vanouds ben
ik zoo vriendelijk je even van te voren te waar
schuwen. Doe je best, ouwe jongen 1" Even klonk
een onderdrukt gelach door de telefoon. Toen
vervolgde de stem „Veel succes, kerel 1" Opnieuw,
en ditmaal luider, schalde een gelach langs den
draad, toen belde Dark Devil, vlak in Jack O'Neill's
oor, af.
Met een sarcastisch glimlachje legde de detec
tive den hoorn neer. Reeds weken duurde dit
spelletje. Een geraffineerd misdadiger, die zich
den schuilnaam Dark Devil had gekozen, maakte
de Engelsche hoofdstad onveilig en schepte er
behagen in, den besten detective van Groot-
Brittannië, een man met een wereldreputatie,
bij voorbaat zijn wandaden aan te kondigen, ech
ter wijselijk verzwijgend, waar de inbraak zou
worden uitgevoerd. Het moet gezegd worden,
dat hij zeer handig te werk ging, en tot nu toe
was het Jack O'Neill niet gelukt, hem op het spoor
te komen. Eerst had de groote detective getracht
te weten te komen, van waaruit zijn tegenstander
opbelde, doch zonder succes. Eén van de verdere
bravourstukjes van Dark Devil was, op de plaats
van de misdaad een kaartje achter te laten,
waarop een zwarte, grijnzende Duivelskop was
geteekend, en waarop steeds stond geschre
ven „Groeten aan mijn vriend, Jack O'Neill."
Dit was evenwel het éénige spoor, dat werd ach
tergelaten, en het had evenmin tot een ontdek
king geleid Met al zijn bluf bleek de kerel tóch
een uiterst scherpzinnig individu te zijn, en voor
het eerst in langen tijd stond de meester detective
tegenover een tegenstander, die hem tot nu toe
te glad was afgeweest
Toen scheen het toeval den detective te hulp
te zullen komen. Een onlangs gearresteerde boef
bleek in het bezit te zijn van een kaart, waarop
de bekende, grijnzende, zwarte Duivel was afge
beeld Eindelijk werd een heel klein tipje van
den sluier, waarin Dark Devil zich geheimzinnig
gehuld had, opgelichtBlijkbaar werkte hij met
helpers. En hoewel de arrestant niets losliet, was
deze kleine vingerwijzing voor Jack O'Neill toch al
voldoende, om er op voort te bouwen. Nauwkeurig
werd nagespeurd, waar de boef zich het meest
ophield, met wie hij had verkeerd, en wat zijn
gewoonten waren geweest 1 En men was erin ge-
VAN
slaagd den grooten 'detective vrij
nauwkeurig van 's mans levenswijze
op de hoogte te brengen.
Energiek richtte O'Neill zich op,
en keek nog eens grimmig naar de
telefoon. In zijn oogen smeulde een
vuur, dat het ergste voor Dark Devil
deed vreezen. Een ketting is even
sterk als de zwakste schakelen
daarom zou de speurder doordrin
gen in „duister Londen", om aan de
praktijken van den grootsten schurk
dezer eeuw paal en perk te stellen
In 'n onooglijk kroegje van White-
chapel was het uitschot der maat
schappij verzameld. Nu en dan klonk
een ruwe vloek door het kleine
lokaaltje, als één der kerels, die aan
een paar tafeltjes zaten te kaarten,
zich vergooide, of, wat lang niet
tot de zeldzaamheden behoorde....
valsch speeldeAnderen leunden tegen de toon
bank en sloegen het ééne glas slechte whisky
na het andere naar binnen. Weer anderen zag
men door een deur achter in het café verdwijnen,
enslechts zelden zag men hen terugkeeren 1
Plotseling werd de aandacht van alle aanwezigen
getrokken naar de deur van het kroegje, die met
een ruk werd opengetrokken en even vlug weer
dichtgeslagenDe man, die was binnengetreden,
leunde met den rug tegen de dichtgeworpen deur
en hijgde, alsof hij juist hard had geloopen. In
voorkomen verschilde hij niet van de anderen: zijn
kleeding was vuil en versleten, zijn gezicht ver
toonde de symptomen, die den waren misdadiger
kenmerkenlage hartstochten, drankzucht en
dierlijke instincten hadden er hun kenmerk op
gedrukt. Tóch werd hij met wantrouwen gade
geslagen, hier en daar trok men een mes, zag men
handen in zakken verdwijnen, om één of ander
wapen te omklemmen. Men kende immers den
nieuw-aangekomene niet
Deze staarde recht voor zich uit, en vrees stond
in zijn oogen te lezen. Maar blijkbaar niet voor
degenen, die in de kroeg zaten, want eensklaps
scheen hij zich te bezinnen, wierp een snel
len, schichtigen blik achter zich op de gesloten
deur, en drong toen tusschen de tafeltjes door naar
het buffet. Zacht sprak hij den waard aan, fluis
terde eenige minuten met hem, waarop deze knikte,
