\n[SC_H_E-~r
DOOR ONZE
182
VRIJDAG 23 MEI 1930
No. 10
Middelburg is een stad met een schitterend verleden, waarvan zij nog tot in merg en beende
sporen draagt. De prachtige, forsche huizen, bijvoorbeeld langs de kaden, getuigen ervan.
En in de straten dragen orgels en muzikanten er het hunne toe
bij om op marktdag de feestelijke stemming te verhoogen.
de omgeving, het oude geheel krijgt men nooit
terug. Het is zooals na den brand iemand
in de Middelburgsche Courant schreef alsof men
kunsttanden zet in een geschonden gebit.
Middelburg heeft tol moeten betalen aan een
ingeworteld conservatisme en een roekelooze on
voorzichtigheid.
Gelukkig is deze tol overigens niet vergeefs
betaald; men is druk bezig met de reorganisatie
der brandweer, en dit voorbeeld wordt door veel
Zeeuwsche gemeenten helaas nog niet alle 1
gevolgd.
Gelukkig echter, zijn de voornaamste kunst
schatten van onze hoofdstad gespaard gebleven.
En zoo moeten wij nog dankbaar zijn.
Ik ken geen enkele stad, waar het leven zoo
gemoedelijk heen glijdt als in onze hoofdstad.
Men bemerkt dat alleen al uit de onophoudelijke
verkeersopstoppingen.
Breng een fragment Middelburgsch verkeer in
Rotterdam, en je hebt in vijf minuten een alge-
meenen veldslag. Maar in Middelburg maakt men
zich niet druk. Men wacht tot de weg vrijkomt.
En zoo is er het heele leven.
Middelburg is de stad van het klokkenspel,
van de mooie huizen, van de handwagens,
van de spionnetjes en van de.branden.
Middelburg is een stad met een schitterend
verleden, dat zij zich nog steeds herinnert, en
waarvan ze tot in merg en been de sporen draagt.
Er zijn hoekjes, die zóó konden zijn weggeloopen
uit de Kroniek van Smallegange. Er zijn straatjes,
die men onveranderd zou kunnen gebruiken voor
de opname van een film uit de Middeleeuwen.
Middelburg is een schoone stad.
Een ideale stad voor
menschen, die van rust
en stilte houden, maar
toch niet in een dorp wil
len wonen. Een ideale
stad ook voor geleerden
en kunstenaars, die er
respectievelijk rust en in
spiratie kunnen vinden.
Ik vind Middelburg de
parel in de kroon der
Nederlandsche
steden. Zeker,
er zijn nog
Het is, alsof men naar de Middelburgsche markt
komt, om er zich te amuseeren. Dat doet men
dan ook, en van die feestelijke stemming weet
de bloemenman zeer handig partij te trekken.
méér mooie, oude stad
jes, maar geen enkele is
mij zoo sympathiek als
Middelburg.
Dat komt voorname
lijk, omdat men deze stad
als een eenheid voelt.
Er is niets, dat uit het
aspect gemist zou kun
nen worden, en er is ook
niets te weinig.
Nu moet ik even som
ber zijn. Want Middelburg
heeft iets verloren, dat
het nooit zal terug krijgen.
Ik denk aan den brand,
die de Lange Delft onher
roepelijk heeft verwoest.
Men kan er nieuwe hui
zen -bouwenmen kan
er zelfs zoodanige bou
wen, die in stijl zijn met
