No. 17
VRUDAG 11 JULI 1930
327
cheur bij monsieur Lejeune. „Wel meneer, de zaak
is nog al eenvoudig, dunkt mij U hebt u door een
stel sluwe oplichters bij den neus laten nemen, die
u door een of andere machinatie een valschen steen
in handen hebben gespeeld. Bekijkt u den steen
maar eens goed."
Als Monsieur Lejeune sterk was geweest, als hij
niet zoo kalm van aard was geweest, wel, hij zou
den rechercheur door de etalageruiten naar bui
ten hebben gegooid. Zou hij, de kenner par excel
lence, zich 'n valschen steen in handen laten stop
pen
Hij stapte waardig naar zijn safe, haalde zijn
blauwen diamant er uit: „Wou u beweren meneer,
dat dit een valsche steen is
Zelfs de rechercheur zag dadelijk, dat hij zich
vergist had. Zijn heele mooie theorie viel als een
kaartenhuis in elkaar. Wat kon er dan in 's he
melsnaam achter zitten Zou Mr. Woodham heb
ben ingezien, dat hij boven zijn financieele krach
ten was gegaan, en daarom niets meer van zich
hebben laten hooren Dan was de zaak nog al
eenvoudig, even zijn particulier adres opsporen,
en hem dwingen den steen tegen betaling van
200.000 te accepteeren 1
De rechercheur vertrok met de stellige belofte,
dat hij den volgenden dag terug zou komen,
met alle mogelijke inlichtingen omtrent Mr.
Woodham.
Den volgenden dag, tegen den tijd, dat hij den
rechercheur verwachtte, stapte rustigMr.
Woodham zijn winkel binnen, even chic gekleed
als altijd, even rustig en open rondkijkend. Mon
sieur Lejeune kleurde van schaamte. Hoe kon hij
zijn rijken klant zoo verdacht hebben Hoe moest
hij zich tegenover hem verontschuldigen, voor <'t
feit, dat hjj de Parijsche Süreté in den arm geno
men had 't Was dus doodeenvoudig, Mr. Wood
ham had het laatste telegram niet afgewacht,
maar was zelf naar Nice gekomen, om den steen
in ontvangst te nemen 1
Reeds ging Monsieur Lejeune zijn rijken klant
voor naar den ontvangsaion, bood hem een stoel
aan, en vroeg zoo onbewogen mogelijk, wat er van
't verlangen was van Mr. Woodham.
Ik wou graag 'n eenvoudig gouden ringetje
van u hebben," was het antwoord.
„Pardon, ik dacht, ik meende...ik verwachtte
dat u den steen in ontvangst kwam nemen,"
stamelde eindelijk onze ongelukkige Monsieur
Lejeune.
De wenkbrauwen van Mr. Woodham gingen
verbaasd de hoogte in „Welken steen, als ik vra
gen mag
„Wel, den blauwen diamant, waarover wij getele
grafeerd en geschreven hebben."
„Mijn waarde Monsieur Lejeune, u gekscheert,
hoop ik Ik begrijp niets van wat u zegt I Zou ik
u getelegrafeerd of geschreven hebben En wan-
In een Chineeschen begrafenisstoet gaan meer dan
lermisgroole figuren van papier en carton vervaar
digd, voorop, ter af roering van tie booze geesten.
neer dan Ik ben al een paar maanden in
Europa 1"
Monsieur Lejeune moest zich vasthouden aan
de leuning van zijn stoel, met een zijden pochet
wischte hij zich het klamme voorhoofd, 't Werd
nog mysterieuser 1 Die man zat daar rustig tegen
over hem, en ontkende hem getelegrafeerd en ge
schreven te hebben over dien blauwen diamant 1
Dat was te dol
Meteen belde hij „Juffrouw, wilt u mij de map
waarin de correspondentie met Mr. Woodham be
waard wordt, even geven
Even later legde hij Mr. Woodham de telegram
men en den brief voor.
„Mijn waarde Monsieur Lejeune, men heeft u
bedrogen 1" zei Mr. Woodham deelnemend. „De
handteekening onder dien brief is
vervalscht, en die telegrammen
heb ik niet verzonden."
„Maar met dat al zit ik opge
scheept met een blauwen diamant,
van 200.000 dollars, die nog geen
100.000 dollars waard is," steunde
Monsieur Lejeune.
Op dat moment werd aange
klopt en kwam de rechercheur van
de Süreté rapport uitbrengen.
Verrast bleef hij staan „Maar
Wyndham, wat maak jij 't mij
ditmaal gemakkelijk Ik zocht je
juist wegens je laatste oplichting,
ten bedrage van 75.000 dollars 1"
Monsieur Lejeune begreep er
niets van „Rechercheur, kunt u
zich niet vergissen Dit is mijn
cliënt Mr. Woodham, niet, zooals
u gezegd hebt, Mr. Wyndham. Hij
blijkt met de heele zaak niets uit
te staan te hebben, men heeft
misbruik gemaakt van zijn naam
en zoodoende.
„Monsieur Lejeune, wilt u voor
mij even dit nummer opbellen
en vragen of twee politiemannen
met een auto hierheen komen
Dan zullen wij Mr. Woodham, alias
Wyndham, een tijdje een gratis
hotel bezorgen, heel wat goedkoo-
per dan Negresco 1"
Zonder protest ging Woodham
meel Toen de rechercheur terug
kwam bij monsieur Lejeune, vroeg
deze om opheldering.
„Bereid u maar voor op een
onprettige boodschap, Monsieur
Lejeune. Verleden jaar kocht Mr.
Wyndham een steen bij u [voor
100.000 dollars, en nu hebt u den
zelfden steen van hem en zijn hand
langers teruggekocht voor 175.000 dollars, u bent
dus opgelicht voor een enorm bedrag, liefst
75.000. dollars.
„Maar," protesteerde Monsieur Lejeune, die 't
liefst niet gelooven wilde ,.'t is toch niet dezelfde
steen
„Verleden jaar," ging de rechercheur onver
stoorbaar voort, „kort nadat Wyndham den steen
bij u contant gekocht en betaald had, heeft hij
hem naar Asscher gestuurd, om 't slijpsel van acht
kantig in zeskantig te laten veranderen 1 Ziedaar
de oplossing van de puzzle. De rest is kinder-spel.
Een zijner handlangers heeft hij een paar dagen
onder zijn aangenomen naam Woodham laten lo-
geeren in Hotel Atlantic in New York, om met u
telegrammen te kunnen wisselen. Hij maakte in-
tusschen in Parijs alles in orde.
Tusschen twee haakjes, Wyndham is een inter
nationale oplichter, verbazend rijk en handig,
waar we nooit vat op kunnen krijgen. Hij is leider
van een heele bende Wel gaat zoo nu en dan een
zijner helpers achter slot en grendel, maar hij zelf
is tot nu toe altijd te glad gebleken.
In Parijs dan, zocht Wyndham uit, wie de ma
kelaar was, kocht een der kantoorbedienden om,
die uw makelaar moest aanraden, te adverteeren
in de Parijsche bladen. Een notarisklerk te St.
Cloud werd al gauw tegen betaling bereid gevon
den een adellijke dame aan te wijzen, die erg slecht
bij kas was, de u bekende Madame Delparte. Zij
moest alleen maar zorgen door haar bemoeiingen
een hoogeren prijs te bedingen, 't werd haar voor
gespiegeld als een gewone handelstruc. Dat is al
les 1"
Monsieur Lejeune zuchtte: „En ik was nog wel
zoo blij, dat de kleur zoo mooi overeenkwam met
die van den steen van verleden jaarMaar toch
was hij dus echt 1"
Eén maand later betrok Wyndham zijn kamers
weer in hotel Negresco te Nice vrijgelaten wegens
gebrek aan bewijs
Ken vermoeiend vermaak. Ken mededinger in
7 nummer: ..rugzmemmen met parapluie op".