HET HAIL8SINIOIIR
DE ^a™
Ghandi
392 VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1930 No. 20
Ghandi aan zijn soberen rijstmaaltijd.
„Ga naar je vriendin madame Forestier, en vraag of die je
wat leentJe bent dik genoeg met haar, om 't te vragen."
Zij gaf een kreetje van vreugde. Daar had ze niet aan
gedacht. Den volgenden morgen ging ze naar haar vriendin
en schetste haar verlegenheid. De vriendin haalde een juweelen
kistje, en zei„Kies maar uit."
De keuze was moeilijk. Er werd gepeinsd en gepast, en
madame Forestier haalde nóg een kistje. Daarin lag een pracht
van een halssnoer, enkel diamanten. Met bevende handen
vatte madame Loisel het aan en zij probeerde het om haar hals.
„Mag ik dót hebben,.... dat alleen?"
„Welja, natuurlijk
Zij vloog haar vriendin om den hals, kuste haar wild en
vluchtte met den schat.
Madame Loisel genoot op de soirée. Zij schitterde door
haar bevalligheid en schoonheid, zij werd bewonderd en
gehuldigd, zij danste en werd zelfs door den minister opge
merkt. Haar man dutte wat met vrienden in een zijvertrek,
en toen het vier uur was kwam hij met haar mantel en shawl.
„Ik zal een rijtuig zien te krijgen," zei Loisel, „je vat
kou zoo."
Zij was mooi, charmant, maar de dochter
van een ambtenaartje; en met een ambte
naartje was zij ook getrouwd. Zij kleedde
zich eenvoudig, omdat zij zich niet chic kleeden
kón, maar haar smaak ging naar het mooie en
charmante, en zij leed onder den eenvoudden
eenvoud van haar kleeren, en ook van haar wo
ning, meubelen, gordijnenZij droomde van
salons met oude zijde, van Oostersche tapijten
en bronzen candelabres, en huisknechten met
korte broeken. Als zij den stamppot op tafel
zette, droomde zij van zilveren serviezen en ga
lante gesprekken bij fijne schotels.
Zij had geen kleeren en geen sieraden, zooals
haar rijke schoolvriendin, met wie zij zoo weinig
omging, omdat zij te veel treuren moest, als zij van
de visite weer thuiskwam.
Maar op een avond kwam haar man thuis met
een triomfantelijk gezicht en een groote enveloppe.
„Hier," zei hij, „dat is iets voor jou."
Zij trok de kaart uit het omslag en las
„De Minister van Onderwijs en madame Geor
ges Ramponneau verzoeken monsieur en madame
Niet alle Europeesche gemakken schijnt de Indische leider
zich te ontzeggen.
Loisel, hun de eer van hun gezelschap te geven
op Maandagavond 18 Januari."
Maar zij was niet blij, zooals hij verwacht had.
Zij gooide de uitnoodiging op tafel, en zei met een
ontevreden gezicht„Wat heb ik daaraan
„Maar schat, we gaan ndoit uit, 't is zoo'n
prachtige gelegenheid. Iedereen komt er, en 't is
een heele eer, dat we gevraagd zijn."
Ongeduldig keek ze hem aan. „En wat moet ik
aandoen vroeg ze.
„Nou,.... je schouwburgjapon,.... die ziet er
toch nog heel goed uit
Ze zei niets, maar hij merkte kort daarop, dat
ze schreide. En vijf minuten later informeerde hij,
wat een gepast gewaad, eenvoudig, zoodat het ook
bij andere gelegenheden dienen kon, kosten zou.
Met vierhonderd francs zou ze het wel zien te
redden, zei ze.
Hij werd een beetje bleek, maar hij zei toch
't Is goed,ik zal je vierhonderd francs geven.
Zie maar iets moois te krijgen."
De dag van de soirée naderde, en de japon was
er, maar nog keek madame Loisel treurig.
„Wat is er toch vroeg hij. „Je kijkt zoo
vreemd de laatste dagen,"
„Ik heb niet één sieraad, geen diamantje en
geen kettinkje.Ik zal er zoo kaal uitzien
„Neem een paar bloemen," zei hij, „dat staat
keurig in dezen tijd van 't jaar. Voor tien francs
krijg je twee of drie prachtige rozen."
Maar die gedachte voldeed haar niet. Het was
zoo vernederend, door rijkere vrouwen op die bloe
men te worden aangekeken....
„Wat zijn we toch dom 1" riep hij opeens uit.
Ook ontvangt hij nog geregeld bezoek van de voornaamste van zijn volgelingen. Hij zet zijn inzichten uiteen
terwijl hij zijn eigen kleederen spint.
Rondom de figuur van den Indischen natio-
nalistischen leider Ghandi mas na zijn arres
tatie, welke een gevolg is geweest van zyn
actie tegen de zoutbelasting, plotseling een
stilte gevallen en het scheen of zyn invloed
aan het tanen ging. Zelfs werd verwacht,
dat hij bevel zou geven de ongehoorzaam
heidscampagne stop te zetten om onderhan
delingen met de Britsche Regeering mogelyk
te maken. Echter is dit niet geschied en
met vernieuwde belangstelling wordt uit
gezien naar den afloop van den stryd. Wij
brengen hierby een serie unieke en nog niet
gepubliceerde foto's van Ghandi, die van
zyn volk den eeretitel „Mahatma", dj. heilige
man" heeft ontvangen.
Ghandi heeft zijn opgewektheid in
zijn gevangenschap niet verloren.
