Het Zwarte Schaap
CHARLES GARVTCE
452 VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1930 No. 23
Goede kameraden.
Het ideaal nart den Hond nail Olifanten merkelijkheid gemordeniedereen xijn eigen materna/latje.
Er was nog een omstandigheid, die den ouden
man de' haren deed grijzen en groeven in het gezicht
trok: malaise in zaken. Harden en Zoon was sterk
achteruit gegaan, en zou misschien, gelijk veel
andere zaken, in den druk bezweken zijn, als
een nieuwe klant geen uitkomst had gebracht.
Dat was een zekere Matthew Browne, die
goederen uit Pernambuco overzond, en Engelsche
waren daar ter plaatse verhandelde. Hij liet alles
door de handen van Harden en Zoon gaan, en de
winsten stegen met sprongen. Het was James,
die dit alles behandelde, hij had trouwens onge
veer de heele leiding der zaak van zijn vader
overgenomen, door het invoeren van nieuwe
methodes, die zijn vader maar half begreep en
maar half goedkeurde. Dat tot die methodes ook
beursspeculaties behoorden, wist de ouderwetsche
zakenman niet, gelukkig voor zijn gemoeds
rust.
De Broads daarentegen waren juist de laatste
jaren zeer vooruitgegaan, en James hervatte den
ietwat verslapten omgang en maakte Eva met
nieuwen ijver het hof. Dit gaf den beiden ouders
van het meisje groote vreugde, want zij begonnen
bezorgd te worden. Eva was stil en bleek geworden
en had al twee aanzoeken afgewezen; zij begun
stigden dus de pogingen van James met warmte.
Zij begrepen natuurlijk wei, wat er bij Eva aan
haperde. Maar wat hielp het, te treuren Een
zwart schaap als Ralph had zich waarschijnlijk
al lang in den echt begeven met een vrouwelijk
menschen met.... eh eigenaardige karakters.
We wenschen je van harte het beste."
Ralph zag in, dat er niets aan te doen viel,
en ging met het kwade nieuws naar Eva. Zij
schreide zacht, maar wou hem niet de belofte
geven, die hij vroeg. Toen ze zich van hem los
rukte, snikte ze wild, en hij ging.
Hij was te trotsch om zich met zijn familie
in verbinding te stellen, en zij maakten uit zijn
zwijgen op, dat hij de vijftig pond niet terug kon
geven. James, de onberispelijke, werd intusschen
steeds onberispelijker. Vader Harden werd grijs,
'en verlangde stil naar zijn jongsten zoon. Hij zat
tegenover James, die niet rookte, te snakken naar
de tabakswolken van den balling.
door
Ralph was altijd de rakker geweest, die ruiten
ingooide en in den vijver viel, James echter
was de braverd, altijd keurig, zich nooit met
straathonden bemoeiend; hij vond het veel pret
tiger, met Ralph te wedden, dat die een bepaalde
ruit niet met drie schoten van zijn katapult stuk
kreeg, of hem een zetje te geven den vijver in.
In gelijke verhouding groeiden zij opde
school deed James eer, Ralph schande aan; en
in de zaak van hun vader bleek James er een van 't
goede soort; Ralph verveelde zich en luierde.
Naast de Hardens woonden de Broads met
de lieftallige dochter Eva, en natuurlijk waren
de beide knapen even vroeg en even terdeeg op
Eva vfe^liefd. Zij had van kindsbeen af Ralph het
aardi|sf§?gevonden, al behandelde die haar niet
zoo eerbiedig als James. Ofschoon, toen de beide
knapen mannen werden, liet de hoffelijkheid van
Ralph, die zich nu ook van zijn gevoelens voor
het meisje bewust was geworden, niets meer te
wenschen over. James echter maakte haar op veel
verfijnder manier het hof, en iedereen zei, dat
James een model-echtgenoot worden zou.
Eva moest vooral verstandig en voorzichtig
kiezen 1
Ze zou niet getwijfeld hebben, het mooie lieve
kind, als Ralph zoo geweest was als James; en
toen hij haar voor de zooveelste maal op zijn
onstuimige manier zijn liefde verklaarde, zei ze
het ook
„O Ralph.... het kan niet! Moeder, ik
bedoel vader, zou het nooit goedvinden. Neen,
je moet dien arm wegtrekken. Het is niet netjes,
en moeder kan ons zien. O Ralph, waarom ben
je niet.. een beetje meer zooals James?"
Ralph keek haar vreemd aan. Hij had veel
kunnen zeggen, maar zelfs zwarte schapen be
kladden geen broer. Hij beloofde alleen, dat hij
zijn best zou doen. Hij zou trachten goed, keurig,
ernstig, degelijk te worden.
Hij deed zijn best zoo, dat het kantoor zich
tien dagen lang verbaasde over zijn stiptheid en
ijver; maar den elfden dag haalde een kennis hem
over, mee te gaan biljarten, en kwam hij weer zóó
laat thuis, dat het keukenmeisje hem heimelijk
moest binnenlaten. Want het personeel toonde
een duidelijke voorkeur voor het zwarte schaap.
Zijn vader keek den volgenden morgen zeer
ernstig, en nog ernstiger des middags, toen uit
een brief van een klein woekeraartje bleek, dat
Ralph zich ook in geldzaken niet wijs had weten
te houden. Er had een conferentie plaats tusschen
vader en zoon, tusschen den vader en dèn
zoon, James namelijk, en daarna werd Ralph
in de kamer geroepen.
Hij kreeg de boodschap,
dat hij in ballingschap
moest gaan.
De vader noemde de
voorwaarden zijn pas
sage naar Amerika zou
betaald worden, hij kreeg
een cheque voor vijftig
pond, en de betrekkingen
met zijn familie zou hij
eerst kunnen hervatten,
als hij die vijftig pond
had terugbetaald.
Ralph stond verslagen.
Hij hield van zijn vader
en hij hield van zijn thuis.
Er zijn zwarte schaperr,
die zulke gevoelens heb
ben. En dan de scheiding
van EvaHij werd zeer
bleek en moest worstelen,
om zijn stem hoorbaar
te maken.
„U.... u bent heel
hard voor me, vader," zei
hij, en hij keek van het
ernstige gezicht van zijn
vader naar het toornige
van James.
Misschien was de vader
bijgetrokken, als James
niet, achter Ralph's rug,
neen had geschud.
„We doen het voor je
eigen bestwil, Ralph,"
zei de onberispelijke
broer. ,,In Amerika zijn
er veel beter kansen voor
