No. 24
VRIJDAG 29 AUGUSTUS 1930
473
„Niet zoolang jij hier vrij spel hebt, jongeheer
Barnctt," zei George onbeschaamd.
„Dan valt er niets meer te zeggen," zei Stanley.
En hij greep George in zijn kraag en sleurde hem
de kamer uit, blijkbaar zonder eenige inspanning.
Hij smeet hem buiten de voordeur en grendelde die.
„Laat u 't me maar weten, als hij 't u weer lastig
maakt, juffrouw Jubbs," zei hij, terwijl hij zijn
plaats aan tafel weer innam.
„Dank je, Stanley," zei Sally's moeder. „Ik weet
heusch niet, wat we zonder jou hadden moeten
beginnen."
Sally zat intusschen met bewondering naar
Stanley te staren.
„Moeder," zei ze tenslotte, terwijl ze op haar
bordje keek „Moeder, ik geloof, dat u tenslotte
tóch gelijk had. U weet 't altijd het beste. Ik ben
bereid, te doen zooals u wenscht, en met Stanley
te trouwen."
Juffrouw Jubbs straalde van voldoening.
„We zullen 't dan op Paschcn houden, zooals ik
je gezegd heb, Stanley," verklaarde ze.
Stanley was dien avond erg opgewonden, en
vóór hij naar huis ging, wandelde hij langs George
Farndon's hoeve. George stond bij het hek een pijp
te rooken. Stanley ging recht op hem af.
„Bij al wat me dierbaar is, George," zei hij, „je
bent de onbetaalbaarste kameraad, dien 'n mensch
ooit kan wenschen Je bent prachtig 1 Er zijn er
heusch niet veel, die 't gedaan zouden hebben. Je
hebt de oude dame kostelijk bij den neus gehad I
Waarachtig, ze zou me nooit 'n blik waardig heb
ben gekeurd, als jij er niet geweest was! Sally vindt
ook, dat je 't hem kranig geleverd hebtWe weten
geen van beiden, hoe we je genoeg bedanken moe
ten
„Dat is in orde, Stan, oude jongen," antwoordde
zijn vriend. „Ik heb me er zelf wat kostelijk mee
geamuseerd, toen ik eenmaal op dreef raakte. Ik ga
volgend jaar immers zelf trouwen, dus ik wist pre
cies, hoe jij en Sally er aan toe moesten zijn, toen
juffrouw Jubbs zoo onvermurwbaar bleek. Zeld
zame vrouw, die juffrouw Jubbs
„Zeldzaamechode Stanley, terwijl ze elkaar
krachtig de hand schudden.
Ken merkwaardig tooneeltje aan de kade van Bagdad. In de „kufa's", die als ponten
dienst doen, worden tie bewoners de rinier overgezet. Op den voorgrond een paar waterdragers.
„Ziet u, juffrouw Jubbs, George heeft zijn eigen
hoeve, en kan altijd vrijaf nemen om met Sally uit
te gaan, terwijl ik hier dag in dag uit vast zit. Ik
krijg nooit een kans, en die George is zoo zeker van
zichzelf. Hij denkt, dat hij zoo'n gewichtig per
sonage is, en alles kan krijgen wat hij hebben wil,
als hij maar even kikt I"
„Nee, in mijn oogen is hij géén gewichtig per
sonage," zei juffrouw Jubbs, haar hoofd achter
over gooiend. „Jij bent twaalf kerels, zooals hij is,
waard, Stanley, dót zeg ik. Sally is een dom, onna
denkend wicht, en ze weet geen goeien jongen van
een windbuil te onderscheiden. Maar ik vertel je,
dat ik dien George niet in mijn huis zou willen heb
ben, al had hij vijftig eigen boerderijen. Jij bent
de ware man voor Sally, Stanley. Jij zult met haar
trouwen, Stanley, zelfs al heb je geen eigen hoeve.
Je zult met Paschen met haar trouwen. Ik en mijn
heer Jubbs gaan dan stil leven en bij mijn zuster
in Oxted wonen. Dat ben ik altijd van plan geweest
zoodra Sally zou trouwen. Dan kunnen jelui tweeën
ons gedocnte krijgen. Je vader zal je zeker wel een
beetje willen helpen met de inrichting."
„Dat zal hij zeker, juffrouw Jubbs!" riep de
jonge man met stralende oogen. „Hij zal er net
over denken als ik, en niet weten, hoe hij u danken
altijd bereid, mijn woord
gestand te doen, en
een lid van uw familie
te worden, zooals u
ziet."
Vol majesteit rees juf
frouw Jubbs overeind.
„Stanley," zei ze, wil
je ons alien een dienst
bewijzen en dezen on-
beschaamden kerel het
huis uitzetten Ik heb
nooit van mijn leven
zóóiets meegemaakt.
Dat dringt andermans
huis binnen, gaat aan
tafel zitten zonder dat
iemand 't hem vraagt
ik ben buiten mezelf I"
Ze zonk terug in haar
stoel en hapte naar
lucht.
„Je aanwezigheid wordt
hier niet op prijs gesteld,
Farndon," zei Stanley.
„Ga asjeblieft huis uit."
Hols/tinnen is er een veel beoefend vak.
„Hoe kan ik je dan helpen, Stanley vroeg ze.
„Wat kan ik voor je doen, jongen?"
„Alles," antwoordde hij met overtuiging. „Wilt
u me met Sally laten trouwen, juffrouw Jubbs
Och, toe, zegt u ja I Ik weet, dat alles in orde
komt, als u dat doet, al zegt Sally honderdmaal,
dat ze met Paschen met George Farndon gaat
trouwen."
„Zoo, zegt ze dat zei juffrouw Jubbs grimmig.
„Ja, dat doet ze. En vanmiddag nog kwamen
zij en George hier voorbij in George's nieuwe sjees.
Ze gingen samen naar de kermis in Eddleston I"
„Genadige hemel I" zei juffrouw Jubbs. „De
kermis in Eddleston I Ik dacht, dat die Donderdag
pas begon. Ik had kunnen weten, dat ze erheen
zouden gaan, als ze 't hem konden leveren I"
moet. 't Is werkelijk een wonder, hoe u de dingen
voor elkaar weet te krijgen I U bent 'n wonder van
een vrouw I"
„O, schei uit, jou malle jongen I" zei juffrouw
Jubbs gocd-gehumeurd. „Maar je kunt gerust zijn,
wat Sally betreft. Wacht maar eens tot ze van
avond thuiskomt. Ze zal wenschen, dat ze haar
mooien George nooit van z'n leven gezien had I Jij
kunt dan 't best morgenavond komen I" riep ze
over haar schouder.
Stanley meldde zich den volgenden avond ge
trouwelijk aan, en werd door juffrouw Jubbs uit-
genoodigd om te blijven soupeeren. Het maal was
bijna afgeloopen, toen er een klop op de buiten
deur klonk het beruchte, arrogante kloppen van
enkele avonden ge
leden.
„Is dat die George
soms weer?" zei jiif-
frouw Jubbs. „Ik zou
't toch anders niet
denken. Zelfs hij zal
toch zoo brutaal niet
zijn om hier nog een
voet te zetten Ga
eens zien, wie 't is,
Jubbs, maar laat ze
vooral niet binnen, als
't niet héél belangrijk
is!"
Maar nauwelijks had
de heer Jubbs de deur
open, of hij werd opzij
geduwd door den be
zoeker, die luidruchtig
de huiskamer kwam
binnengestapt. Het
was George, en tot
verbijstering van het
heele gezelschap nam
hij een stoel en schoof
dien aan tafel bij.
„Juffrouw Jubbs,"
zei hij opgeruimd. „Ik
hoop, dat Sally u in
tusschen tot onze mee
ning zal hebben over
gehaald. Ik ben nog
