(Ontbladerd (Berkenbosch
No. 27
VRIJDAG 19 SEPTEMBER 1930
533
„Misschien klinkt mijn vraag onbescheiden,
maar voor het onderzoek mogen wij niets uit het
oog verliezen. Hield u van Mr. Houghton
Miss Porridge kleurde nog dieper. Zwijgend haal
de zij de schouders op. „Mijn vader was erg op het
engagement gesteld I" verklaarde zij, diplomatiek
de eigenlijke vraag ontwijkend.
„Hoe was de verhouding tusschen u beiden
vorschte de detective verder.
Zenuwachtig bewoog het meisje op haar stoel
heen en weer. Zij zweeg.
„Ik bedoel," legde jack O'Neill nader uit, ,,was
er wel eens oneenigheid tusschen u beiden
„Een enkele maal." Nauw verstaanbaar kwamen
de woorden er uit, en haar schouders begonnen
zacht te schokken. Doch onvermurwbaar ging de
detective verder.
„Wanneer zag u uw verloofde het laatst?"
„Ongeveer een half uur voor ik u riep.... Wij
waren naar de Opera geweest en namen direct
afscheid
„Hm 1 Had u dezen avond geen.... ruzie?"
Scherp observeerde Jack O'Neill haar, om den
indruk van zijn vraag waar te nemen. Lang aarzelde
het meisje. Toen keek zij den detective voor het
eerst recht in het gelaat, en bijna hartstochtelijk
zei ze
„Ja, we hadden ruzie vanavond, dat hadden we
immers iederen avond II Ik vervloekte het moment,
dat ik in dit reisje toestemde. Vader wilde het,
dacht, dat wij elkaar daardoor beter zouden leeren
kennen en dichter tot elkaar zouden komen."
Ze lachte heesch, opgelucht door haar eigen woor
den. „Maar tóch is het niet waar, wat u vermoedt!"
kreet ze wild, ,,ik deed het niet, ik vermoordde
hem niet.1"
Veelbeteekenend keken de Fransche beambten
elkaar aan. „Crime passionel 1" stond op hun ge
zichten te lezen.
Doch Jack O'Neill zei niets en hield met zijn
ondervraging een oogenblik op. Langzaam liep
hij op het meisje toe en klopte haar bemoedigend
op den schouder. Even fluisterde hij haar toe,
waarop ze hem met groote verwonderde oogen
aankeek, en heftig, ,,ja" knikte. Een fijn glimlachje
speelde om den mond van den speurder.
Toen wendde hij zich tot de beide Fransche
beambten en den hotelhouder.
„De gast van nummer 26 heeft den moord ge
pleegd 1 De arrestatie is uw werk, monsieur Tri-
polin." En ziende, dat de commissaris verwonderd
was, en aarzelde: „Doet u het gerust, op mijn
verantwoording. De verklaring zal ik geven, zoodra
u met uw gevangene hier is 1"
Vijf minuten later leidde de commissaris de
gast van nummer 26 binnen. Het was.... een
Engelsche, miss Bird. Zij was geheel gekleed, en
op haar gelaat was geen spoor van aandoening te
lezen. Alleen toen haar blik op miss Porridge viel,
fonkelden haar oogen en balde zij de kleine vuisten.
Bijna tartend bekende zij haar misdaadToen begon
Jack O'Neill zijn verklaring
„Het toeval heeft mij bij deze oplossing bijzonder
geholpen, hoewel het begin weinig bemoedigend
leek. De houding van Mr. Houghton toch, die drei
gend op zijn verloofde wees, duidde schijnbaar op
haar schuld. Doch ik liet mij hierdoor niet van de
wijs brengen en onderzocht het lijk nauwkeurig.
In de eerste plaats nam ik den geur van een door
dringend parfum waar 1 Toen ik later de kamer
doorzocht, vond ik nergens een fleschje odeur.
Ook de andere costuums van Mr. Houghton hadden
niet dien geur, terwijl miss Porridge een andere
odeursoort gebruikt, naar ik had waargenomen.
Dat was de eerste vingerwijzing naar.... een
andere vrouw! De tweede was.... het traditio-
neele haar Ik vond een lichtblond haar op mr.
Houghton's jas-revers. Miss Porridge is donker
bruin I
De deuren, welke naar nummer 24, de kamer van
miss Porridge, en naar nummer 26 leidden, waren
beide gesloten. Die van nummer 24 echter met een
knip in deze kamer, die van nummer 26 alleen met
de knip van kamer 261
Bij het kruisverhoor van miss Porridge kwam ik
te weten, dat het met de liefde niet zoo bijster
gunstig gesteld was. Een „mariage de raison"
moest het worden Toen ik haar zeide, dat de oor
zaak van hun ruzie van dezen avond was gelegen
in de opmerkelijke attentie, welke mr. Houghton
aan een mede-gaste in dit hotel had geschonken
een attentie, welke voor miss Porridge meer dan
beleedigend was erkende zij dit.
ik vermoedde dus achter dit alles een liefdes
tragedie. Mr. Houghton is verloofd met miss
Porridge en zal uit financieele overwegingen met
haar trouwen. Hij houdt echter in werkelijkheid
van een ander, die ook van hem houdt. Die ander
is hem uit jalousie naar Parijs gevolgd, maakt het
hem lastig, doch kan hem er niet toe bewegen, zijn
,,ge!d-engagement" te verbreken. Vanavond ont
moetten zij elkaar, nadat mr. Houghton en miss
Porridge afscheid genomen hadden na een hevige
scène. Ook de andere, die van uit haar kamer de
scène gedeeltelijk had gehoord, maakt hem nu een
scène, bezweert hem, den band te verbreken.
Opnieuw weigert hij koppig. In hevige jalousie,
hem niet gunnend aan miss Porridge, doodt zij
hem I Zoo was mijn theorie monsieur Tripolin."
„Dat dacht ik al," knikte deze heftig, zonder
echter te bekennen, dat hij de ontknooping eenigs-
zins anders had verwacht
„Monsieur Rémy had mij intusschen ingelicht,
wie kamer 26 bewoonde. Een Engelsche dame, miss
Bird geheeten, die lichtblond haar had! Misschien
was het riskant, maar ik waagde op al deze gronden
de arrestatie, en u ziet, de greep was juist 1"
Toen Jack O'Neill den volgenden dag zijn collega
Tripolin bezocht, uitte deze zijn bewondering voor
diens fijnen speurzin en zijn durf Want de gronden
waarop de arrestatie plaats vond, waren toch wel
wat los
De groote detective glimlachte eens.
„Mijn waarde Tripolin," zei hij langzaam, „vóór
het onderzoek vermoedde ik al, wie de daderes
was. Ik logeer al meer dan een week in dit hotel
en heb mijn oogen niet in mijn zak. Ik heb de
tragedie voor mijn oogen zien ontstaan en zich zien
ontwikkelen. En.... ik had al eens informaties
ingewonnen. Tenslotte.... toen ik gisterenavond
thuis kwam, had ik de lieve miss Bird in Houghton's
kamer heftig hooren sprekenJe ziet, mijn conclusies
lagen eenigszins voor de handEen detective
mag óók wel eens de hulp van het toeval hebben
