SProfessor SP,riem ruttelt.
(Roman door Grace cSWiller White
Lieve zuster, ik heb nu eenmaal zóó'n karak
ter, dat wanneer mij een last wordt opgelegd,
ik dien last eenvoudig draag zonder een
keel daarbij op te zetten. Ja, ik herhaal
het nog eens, men had mij op de hoogte moeten
brengen."
Een uitdrukking van wrevel en verbazing had
gedurende Henriëtte's speech de symmetrie van
Blanche Blackstone's gelaat verbroken.
„Ik sta verwonderd, dat Willard het mij niet
verteld heeft. Hoe kwam het, dat ik bedoel
Blanche sprak niet verder. Zij wist, dat ieder
woord van critiek aan haar echtgenoot zou wor
den overgebracht. „Ach, wat een verschil maakt
het eigenlijk Die vader is al lang dood, en men
kan het een kind niet aanrekenen, wat haar ou
ders hebben misdreven. En ze is werkelijk erg
knap, maar ze lijkt zoo droef. Heeft ze gehuild
„Ja, dat heeft ze," gaf miss Blackstone grimmig
toe. „En daar was reden voor."
Toen haalde zij nog eens de voornaamste
bijzonderheden op van wat zij de „misdaad"
van Bill Pock's bezoek noemde.
„De Pock's mogen niet naar Gable Ter
race komen," ging ze op scherpen toon voort.
„Ik hoop nu maar, Blanche, dat als je thuis
komt, je mijn zaak niet bij Willard zult
bederven. Hij heeft me uitdrukkelijk gewaar
schuwd, dat ik je niet mocht laten weten,
hoe groot zijn belangstelling in Rita was.
Het spijt me, dat ik het moet zeggen, maar het
is vreeselijk moeilijk voor je, iets voor jezelf
te houden. Wees dus zoo goed en doe 'n
slot op je mond, m'n beste.... Wel, wel,
Emmons, je hebt erg lang werk gehad met
de thee. Heb je de jongelui in het tuinhuisje
bediend? Heb je Rita nergens gezien? Nu,
dat doet er ook niet toeZet het theegerei
maar neer, ik zal me straks wel met het meisje
bemoeien."
Nauwelijks hadden hare gasten afscheid
genomen, of Henriëtte zette haar gezicht in
een strenge plooi en verliet de loggia om Rita
Holiday te zoeken. Ze was verschrikkelijk
onbeschaamd en ongehoorzaam geweest.
Toen miss Blackstone's voet de eerste
trede had aangeraakt van de hooge trap, die
naar de tweede verdieping leidde, rinkelde
de telefoon. Het belletje van de telefoon
bracht Henriëtte's bloed altijd in opwinding.
Met het instrument aan haar oor, zeide zij
„Hier miss Blackstone 1"
Een sissend „Ha!" was het antwoord.
„Wie is daar 1" vroeg ze kortaf.
„Dat komt er niets op aan," was het
barsche antwoord. „Als je broer daar is,
vertel hem dan, dat hij op zijn hoede moet
zijn. Al de Blackstone's doen goed, op hun
tellen te passen. Jij ook, mevrouw. Je moogt
wat ik zeg overbrengen aan heel die ver-
wenschte bende van jullie." Henriëtte hoor
de daarop nog iets van „dood en begraven
Een luid gelach een knappend geluid en de
verbinding was verbroken.
Rita Holiday en haar onbeschaamdheid traden
op den achtergrond van miss Blackstone's bewust
zijn, waar geen plaats was voor herinnering.
Wie was het, die Willard bedreigd had? Wie
had op zulk een manier over de Blackstone's dur
ven spreken Beetje voor beetje trok al haar moed
uit haar lichaam en zij miste haast de kracht om
den hoorn weer op den haak te leggen en naar een
stoel te waggelen.
HOOFDSTUK XVIII
MAN EN VROUW
pr viel een diepe stilte tusschen Mrs. Blackstone
en haar zoon, toen Archie den auto den rijweg
deed inzwenkcn. Als bij afspraak keken ze
beiden strak voor zich uit.
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE.
Willard Blackstone Is gehuwd met de rijke weduwe Blanche
Rixby. Kort nadat hij de leiding over haar warenhuis op zich
genomen had, brandde dit af, en sedert dien parasiteert hij
met zijn beide zusters, de ongehuwde HenriËtte en de weduwe
Agnes Atherton, mitgaders dezer dochter Stella of Estelle,
op het vermogen van Blanche. De familie Blackstone tracht
met alle middelen een huwelijk tot stand te brengen tusschen
Blanche's zoon Edmond Rixby, die juist aan de Universiteit
Is afgestudeerd en nu wil gaan schilderen, en Stella, die
eveneens succesvolle studies befiindigd heeft, maar den eersten
prijs zich ontnomen moest zien door een eenvoudig meisje,
Rita Holiday, pleegkind van den schrijnwerker Pock. In werke
lijkheid IsRita een halfzuster van Stella Atherton, maar heeft,
zonder zelfs haar eigen naam te kennen, steeds den naam
harer vroeg overleden moeder, Holidayl gevoerd, daar Francis
Atherton dit eerste huwelijk tegenover Agnes en de andere
Blackstone's geheim heeft gehouden. Nu Francis overleden
is, zou Rita eigenlijk boven Stella zijn voornaamste erfgename
zijn. Maar om elke mogelijkheid van aanspraken te voorkomen,
ontfutselt Willard Blackstone, op de hoogte van den toestand
gekomen, aan Rita's stervende grootmoeder de acte van het
huwelijk haWr dochter met Francis Atherton. Hij verspreidt
lasterpraatjes over Rita's afkomst en vertrouwt haar ter
verdere opvoeding aan zijn zuster Blanche toe, die het kind
het leven geheel ondraaglijk maakt. Op Edmond, die haar
enkele malen ontmoette, heeft haar verschijning dieper
indruk gemaakt.
Geen minst ooor die niet maagt."
Estelle's leuke „CItroën" passeerde hen en het
meisje riep hun met een klaterenden lach een groet
toe. Archie volgde den auto van Miss Atherton
tot de Shore Road.
Ten slotte barstte Edmond los
„Tante Hetty is ongetwijfeld een van de meest
onuitstaanbare wezens op aarde. Ik voel me altijd
als een stekelvarken, wanneer ik in haar nabijheid
ben. Moeder, het spijt me voor dat kleine meisje
Holiday. Kan er geen andere regeling voor haar
getroffen worden?"
„Volgens wat Hetty zeide, schijnt het, dat je
vader zich voor haar interesseert," en Blanche
herhaalde tegen haar zoon wat haar schoon
zuster haar had verteld. „Het is belachelijk,
het kind te laken voor wat haar ouders misschien
misdreven hebben," ging zij voort. „Edmond, het
is allemaal erg geheimzinnig, en ik
zie er niet veel goeds van komen," j^O.
en zij zuchtte. Daarna, tot Ed-
mond's groote ongerustheid, begon zij te schreien.
Aanstonds schoot het door zijn brein, dat hij
blij was, dat zij van Archie door een glazenruit
gescheiden waren.
„Moedertje, wat is er toch, lieveling?"
„O, ik ben zoo ellendig, zoo ongelukkig, lieve
jongen," snikte zij en leunde tegen hem aan.
Is er iets met vader vroeg hij kortaf, terwijl
hij zijn arm om haar heen sloeg.
„Ja." Zij huiverde. „Ik zie niet in, hoe ik zoo
voort kan gaanIk heb getracht het voor jou
te verbergen, lieveling. Ik wilde je niet verdrietig
maken vanaf het oogenblik dat je thuis kwaamt,
maar
„Luister nu eens naar mij, moedertje," zeide hij
en trachtte zijn stem zoo mannelijk mogelijk te
maken. „Ik ben uw zoon en zal spoedig een vol
wassen man zijn. Reeds langen tijd heb ik geweten,
dat u niet gelukkig waart. Maar ik wilde niet
nieuwsgierig zijn. Is vader niet goed voor u
„Ach nee, dat is het niet. Maar
„Daar komt vader juist aan 1" riep Ed
mond uit. „Archie houdt al stil om hem bin
nen te laten."
Blanche ging aanstonds rechtop zitten en
gebruikte haar zakdoek, maar de wakkere
oogen van haar echtgenoot hadden onmid
dellijk gezien, dat er iets niet in orde was,
maar hij hield zich, alsof hij het niet be
merkte. Met 'n joviaal gebaar nam hij z'n
plaats In.
„Dat is 'n gelukkig toeval, liefste,"zei de
hij. „Ik heb bandenpech gehad en m'n auto in
de garage moeten achterlaten. Ik wilde juist
'n kleine wandeling maken. Wat is het warm,
Jullie komen zeker van Hetty van
daan
„Ja," antwoordde Edmond koeltjes.
Er viel een zwijgen tusschen de inzit
tenden, terwijl zij voortstoven over den
gladden, zonbesprenkelden weg. Blackstone
wierp 'n vluchtigen, nieuwsgierigen blik op
z'n vrouw. Wat had Hetty tot haar gezegd
Ach hemeltje, het was ook altijd 't een of
anderKon hij het helpen, als dat vrouwvolk
aan 't kibbelen sloeg De motor gonsde en
liet nu en dan een klagend geluid hooren,
wat hem deed denken aan de kogels, die over
zijn schouder hadden gefloten en door het
windscherm waren gedrongen. Was dit het
werk van Jack Kresserie zelf geweest, of van
een van z'n vrienden. Hij durfde geen klacht
indienen bij den officier-van-justitie en om
bescherming vragen, aangezien die waar
digheidsbekleder openlijk in de club had
verklaard, dat naar zijn opinie Kresserie en
Macpel twee jaren onschuldig achter de tralies
hadden doorgebracht. Willard voelde, dat hij
in Bradmere spoedig van alle sympathie zou
verstoken zijn, tenzij men Kresserie op
heeterdaad bij 'n misdaad kon betrappen.
Maar, goeie genade, die misdaad kon wel eens 'n
moord zijn Kresserie zou wellicht hèm, Willard
Blackstone, kunnen vermoorden 1 De volgende
aanval zou misschien noodlottig kunnen worden.
Met uitgezochte hoffelijkheid hielp hij zijn vrouw
uit den auto, toen de wagen stilhield vóór de stoep
van hun huis.
Blanche dankte hem, maar haar gelaat bleef
strak en kon zich niet tot 'n glimlach plooien.
Hij hield Edmond een oogenblik staande, door
hem te wijzen op een groote motorboot, die zich
met 'n geweldige vaart voortspoedde over de opper
vlakte van de baai.
„Da's 'n vluggerd, Eddie," merkte hij op, en
nadat hij even de hall was binnengegaan, keerde
hij aanstonds terug met een verrekijker, dien hij op
het vaartuig richtte. Eenige oogenblikken bleef hij
aandachtig staren. Op de vlag las hij de woorden
„De Vliegende Havik."
De Vliegende Havik 1 Willard liet bijna den kij-
