No. 35
VRIJDAG 14 NOVEMBER 1930
695
Heldere nacht op het
Canadeesche S't. Placide-meer.
Dikwijls zag Edgar visioenen van Engeland,
van een lief, teer wezentje, dat hij daar had
achtergelaten.
Nooit had hij beseft, wat zij voor hem betee-
kende, eerst thans werd het hem duidelijk, dat
hij geen oogenblik zou aarzelen, haar te vragen,
als hij weer in Engeland terug was. Als
Ook Ben Daniels scheen zijn goed humeur ver
loren te hebben. Zonder te spreken kon hij, even
als Holmes, voor zich zitten staren, blijkbaar in
sombere gedachten verzonken. Totdat hij zich
niet langer in kon houden en zich tot Holmes
wendde
Edgar," begon hij, „we kennen elkaar nu
al jarenlang, vanaf de schoolbanken zijn we vrien
den geweest, en daarom kan ik je eerlijk opbiech
ten, wat ik op te biechten heb 1 Ik ben verloren,
Edgar. Een week geleden heb ik bij het spelen in
het Casino een enorme som verloren en ik ben
niet bij machte te betalen 1 Overmorgen moet ik
de schuld afgelost hebben 1 't Is me echter onmo
gelijk en dit zal dus het einde wel zijn 1"
Achteloos speelde hij met een revolver.
Angst blonk in Edgar's oogen. „Ben je razend.
Ben Ik smeek je, doe dat nietHoeveel heb je
noodig Je weet, ik ben vermogend, morgen kan
ik hier bij een bank het bedrag opnemen en het
je schenken of leenen. Maar doe niet het uiterste.
Spreek, hoeveel
„Vierduizend pond SterlingDus geen klei
nigheid 1 Bovendien, Eddie, ik wil dat niet van je
accepteeren. Ik prefereer den dood boven een
aalmoes. Mijn eer is ermee gemoeid, vergeet dat
niet, beste jongen I"
„Ben, oude vriend, denk erover na, bedenk
wat óók voor mij de gevolgen kunnen zijn. Jij
bent de vierdeik de laatste1 Denk aan dien
vervloekten bedelaar
..Goed, Edgar, ik zèl erover denken 1" Met deze
woorden zocht Daniels zijn kamer op.
Een uur 's nachts 1 Stil sloop Daniels uit zijn
kamer. Loerend keek hij in de gangen van het
hotel niets 1 Vlug sloop hij voort, naar buiten.
Doch hij had niet opgemerkt, dat ook Holmes
hem naar buiten was gevolgd. Deze, door doods
angst uit den slaap gehouden, had gemerkt, dat
Zeihoedstryd bjj maanlicht.
Daniels was opgestaan. Gelukkig had Holmes
zijn kleeren aangehouden en lag hij zoo op den
divan te soezen, dus kon hij Daniels onmiddellijk
volgen. Hij vreesde, dat deze tóch zijn snood plan
wilde uitvoeren en zelfmoord plegen. Maar hij
zou het hem verhinderen
Daniels liep vlug door de straten van Alexan
dre. Nu en dan keek hij om, maar Holmes zorgde
ervoor in de schaduw te blijven, zoodat hij niet
werd ontdekt. In de buitenwijken van de stad
aangekomen, verdween Daniels plotseling in een
huis. Verwonderd sloop Holmes dichterbij; toen
besloot hij, eveneens naar binnen te gaan. De
deur stond gelukkig aaan, hij liep de donkere
gang door, en zag een lichtstreep van onder een
deur. Zou Daniels daar binnen zijn
Stil gleed hij nader, hij hoorde binnen gelach en
bekende stemmen. Wat was dat, hoorde hij
nu niet Befford's naam
noemen En ook zijn
eigen naam, gevolgd door
een spottend lachen.
Hij moest er meer van
weten! Kalm trok hij zijn
revolver, wierp toen plots
de deur open.... Wat
hij aanschouwde sloeg
hem met stomheid Dóar
zaten, rond een wrakke
tafelLewis Richard
son, Dick O'Connor, Jack
Bajford, Ben Daniels
ende oude bedelaar
Als een bliksemschicht
ging 't door zijn hersens,
dat alles een complot
geweest moest zijn, een
complot, om hem angst
aan te jagen en., zijn
geld af te zetten. Een
sarcastisch lachje ver
scheen om zijn lippen.
„Zoo, zoo, dat is dus
de oplossing. Mooie vrien
den zijn jullie 1 Mek-
toubhaha I Als een
kind hebben jullie mij
bang gemaakt, en 'tis je
geluktGelukkig ben
ik bijtijds achter jullie
smerige praktijken geko
men. Dat stond geschre
ven.II"
Toen keerde Edgar
Holmes zich om en ver
dween. Met de volgende
boot keerde hij naar het
nuchtere Engeland terug.
